Myriam schreef op woensdag 5 november 2014, 18:03:


Nee, ik schreef dat die onderbouwing nmm nergens op slaat, is er dus wel.


Ah, juistem
De onderbouwing van de scriptie snap ik ook niet. Wat wordt er nu eigenlijk onderbouwd als ik de structuur van het pleidooi nergens kan vinden?
Het is leuk en aardig dat het wezen van de filosofie bestaat uit vragen stellen en twijfelen, maar het helpt toch wel als je ook wat mogelijke antwoorden te melden hebt, zeg!

Soit. Onderbouwing van de dierenactivisten , om ze zo maar even te classificeren, links- of rechtsom is er natuurlijk wel, maar die klopt nmm van geen kanten en erger, ze is niet werkzaam!
De dierenactivisten maken ruzie met zijn allen, zijn het niet eens over een filosofisch grondslag voor dierenactivisme. Dat komt uit de scriptie wel naar voren, al vrees ik dat je de boeken e.d. van de diverse dames en heren zelf moet lezen om eruit wijs te worden. Maar met de "animal ethics reader" kom je ook een heel eind als je je een meter plankvulling wil besparen. Volgens mij zijn ze in de war, omdat ze ondanks alles toch wel heel erg antropocentrisch blijven denken.

Ik heb er tevens niets mee op omdat ik niets opheb met ethica en moralisme als basis voor waarheidsvinding. Dat zijn nmm warrige, onberekenbare, opportune uitingen van mensenlijk bedachte willekeur. Vandaag heurt dit, morgen heurt dat. Het hele dierenactivistengedoe is iets tussen mensen onderling, de een vind dat de ander niet zo maar zus met dieren moet omgaan. Er is geen peil op te trekken, het is ook nog eens cultureel vervormd. Ik vind het volkomen logisch dat mensen zich op deze manier niets van dierenactivisme aantrekken.
De dieren zelf wordt niets gevraagd, die blijven sowieso subject in iedere opstelling.

De levende natuur moet je nmm ook vanuit de filosofie biologisch benaderen. Dat schept een boel duidelijkheid en daar zijn we nu even op uit, toch?
Zonder tekort te doen aan de goede bedoelingen van dierenwelzijnsdoeleinden, valt denk ik vast te stellen dat de natuur niet aan welzijn doet. Verreweg de meeste levensvormen komen van honger en andersoortige ellende en narigheid om, de natuur kent geen couveuses en bejaardentehuizen. Mensen maken deel uit van die natuur. Er is niets dat aantoont dat mensen minder meedogenloos zijn. Dat is geen erg leuke bevinding maar, denk ik, wel waar.

Een volgende denkstap, een die wellicht wél tot resultaat leidt, is te bedenken hoe mensen zélf voordeel halen uit het op een of andere manier beter behandelen van hun dieren, want alle dieren in "bezit" staan biologisch eigenlijk al gelijk aan "prooi". (Er zijn wel meer diersoorten die prooi een tijdje bewaren, spinnen bijvoorbeeld. Er zijn ook dieren die voedsel fokken en verbouwen, bijv. mieren. Ik noem expres "lagere" diersoorten ).

Echter vanaf het moment dat je een overtuigend kunt uitleggen dat dieren anders behandelen beloont, dat je paarden goedkoper worden en minder ziek en een betere conditie krijgen door ze "paardnatuurlijk" te huisvesten, wanneer je bewijst dat hoeven zonder hoefijzers kunnen, dat je daarmee én een gezonder paard krijgt én geen cent teveel aan hoefijzerklooiers kwijt bent, wanneer je duidelijk kunt maken dat ook je paard, net als je hond en je medemens, beter naar je wens functioneert wanneer je beloont dan wanneer je straft. Kijk, dat duurt misschien even, maar het zet wel zoden aan de dijk. Ik heb werkelijk nog niet meegemaakt dat de behavioristische schema's niet werken (het werkt op wormen en het werkt op mensen en alles er tussen in).
Dat is wat wat ik, wat we op PN doen. Dat is wat de dierenactivisten blijkbaar nog steeds niet uitgevonden hebben.

Hallo mensen ik ben Mien, en heb bijna drie maanden geleden mijn grote droom laten uitkomen. Ik heb een prachtige Tinker ruin van 10 jaar. Nou moest er vandaag een veearts langs komen omdat mijn paard zijn jaarlijkse injectie moest krijgen. Toen ik mijn paardenpaspoort aan de veearts gaf, vond deze mijn paspoort maar vreemd.
Is voor mij mijn eerste paard dus ging er eigenlijk van uit dat dit paspoort goed was.

In het paspoort staat verder wel alles, ze inentingen die hij gehad heeft. Zijn ouders. Maar de voorkant en achterkant zit een gekopieerd blad. En de stamboek die erin staat die bestaat niet meer. Een foto van mijn paard zelf staat er ook in, maar die bladzijde is ook een kopie. Een ander op stal liet haar paard ook meteen inenten en haar paspoort had ook een rode voorkant. Echt een heel verschil met mijn paspoort.

Mijn paard Is ook gechipt, en zijn chip nummer staat ook in zijn paspoort.

Wat nu? Wat moet ik nu doen? Is dit wel het echte paspoort van mijn paard? Maar verder staan alle inentingen met stikkers en stempels wel in dit paspoort.

Wat raden jullie mij aan om te doen?

Myriam schreef op woensdag 5 november 2014, 8:18:


Gaan we dan. Fasten your seatbelts

Wel of geen "persoon" maakt feitelijk niet uit!

Terugkomend op de scriptie van vd E., maakt ze op p.9 een nmm belangrijke fout met de constatering dat een persoon geen ding is. Dat is nmm onjuist want een persoon is óók een ding, maar een ding is niet noodzakelijk ook een persoon. Personen zijn een deelverzameling van dingen.
Dat lijkt mij belangrijk want het etiket "persoon" hebben we alleen te danken aan hoe andere "personen" zich tegenover ons opstellen, of zij ons ook toevallig wel/geen "persoon" vinden, maar we zijn in werkelijkheid tegelijkertijd dus méér dan personen want we zijn ook dingen en daar zijn er véél meer van, dat is een veel grotere verzameling. Dan nog iets: de verzameling dingen is veel objectiever gedefinieerd dan de verzameling personen.
De logische redenering die in deze kan volgen is dus niet andere diersoorten van het label "dingen" naar "personen" te verplaatsen, maar andersom want dan is verplaatsen niet eens nodig: mensen en andere diersoorten zijn allemaal vanzelf ook al dingen. Maar die logische redenering gaat niet werken want mensen (personen) willen geen dingen zijn ook al zijn ze dat wel. Cognitieve dissonantie tot en met.

Maar het maakt, nogmaals, niets uit. Er bestaan dingen die veel beter behandeld worden dan personen, dat is bepaald geen zeldzaamheid. Omdat er aan die dingen op een of andere manier bijzondere waarde wordt gehecht. Of omdat personen of groepen van personen ons feitelijk niets kunnen schelen (geen andere conclusie mogelijk). Of een combi van beide.
We hoeven ons dus niet te vermoeien en grijze cellen te pijnigen (heb ik al gedaan maar tot de conclusie gekomen dat het niet nodig was) over wat nou precies wel of geen persoon is. Want het gaat om iets anders, om onderscheid en voorkeur, oftewel discriminatie als beladen woord.

Maar is discriminatie slecht, moet je alles, dingen, personen, wel gelijk behandelen?
Waarom moet dat?
De vraag is zelfs of gelijk behandelen geen utopie is. Discriminatie, ongelijke behandeling, voorkeur voor het een of ander, is onontkoombaar en logisch. Behandel jij je buurman hetzelfde als je vriend, echtgenoot of kind (en toch zijn dat allemaal "personen")? Waarom zou je een regenworm niet anders mogen behandelen dan je paard? Of behandel je je paard gelijk aan een stoel omdat je op allebei kunt zitten? Of behandel je je paard gelijk een konijn omdat je ze allebei op kunt eten?

Hoe kom je dan toch aan aan een intersoortelijke persoonsstatus?

Als "persoon" er niet toe doet, blijft "status" over. Dus, zou je willen dat alle andere diersoorten een gelijke status door mensen toebedeeld krijgen? Maar waarom, lost dat iets op als makkelijk waar valt te nemen dat veel mensen (dus met vermeende status) door medemensen slechter worden behandeld dan veel dingen (zonder vermeende status)?

Als het de dierenactivisten cq. dierenfilosofen of hoe ze zich mogen noemen erom gaat dat andere diersoorten op een of andere manier door mensen beter behandeld worden, moeten ze helpen zorgen dat die verandering beloond wordt. Zo simpel is dat.
________________________

Zo dat is eruit. Hele bevalling. Was iets van 10 kantjes of meer want ik weet er veel van, veel over gelezen, schrappen, schrappen, schrappen van alle geleuter om tot een logische kern te komen. Dáár is PN nou zo nuttig voor, ik denk dat het begrijpbaar is zo

ik heb ook zo'n paspoort gehad bij mijn tinker. was uitgegeven als ik mij goed herinner door de irish cob en nog wat. stond een stempel in met een hoefijzer als ik me goed herinner.
Heb via "het nederlands stamboek voor tinkers"een echt paspoort gekregen. Daar waren ze bekent met deze namaak paspoorten. ze hebben de pagina's met stempels en stickers gewoon overgezet .

Hoi! Ja dat heb ik ook. Precies wat jij zegt. Dus kan met dit paspoort een nieuwe laten maken? Kan jij mij vertellen wat voorn kosten plaatje hier aan vast zit? En waar ik info kan vinden over dat Nederlandse stamboek voor Tinkers? Is daar een site van?
Bedankt vast voor je reactie!

Mienenmien schreef op donderdag 6 november 2014, 1:12:

Hoi Mien, welkom
Helemaal niks Ik bedoel, is er een daadwerkelijk probleem met dat paspoort?
Een 'echt' paspoort... blijf dat een beetje vaag vinden. Veel paarden hebben meerdere chips in de hals.... Toen ik in Belgie woonde en m'n nieuwe paard wilde laten chippen voor een paspoort bleek hij al een chip te hebben (de arts controleerde gelukkig 1e, en zei dat hij dat heel vaak zag... meerdere chips). Er kan zo heel makkelijk gesjoemeld worden. Zo heet mijn paard volgens z'n stamboom in NL (kon ik met het chipnummer achterhalen, ik dacht een Belgisch paard gekocht te hebben, niet dus) Wombat, maar hij woont nu in Duitsland met een Belgisch paspoort onder de naam Jack. Het is een enorm zooitje met die paspoorten, databases zijn niet gekoppeld, er kan dus makkelijk gesmokkeld worden. Ik zou me daar niet zo druk om maken. Heb echter geen idee hoe dat verder zit in de 'officiële wedstrijdwereld' met die paspoorten. Ik draai daar niet in mee. Daar kunnen anderen je hier vast wel meer over vertellen.

Jaarlijkse injectie? Van wat?

Waarom zou je per se een Nederlands paspoort willen hebben? Als dit paspoort is uitgegeven door de Ierse stamboekorganisatie, is het toch ook gewoon geldig hier?

Ik heb 2 Schotse Highlandpony's. Mijn merrie is geboren in Schotland, en had dus een Schots paspoort. Ik heb haar drachtig gekocht, en haar zoon is dus in Nederland geboren. Omdat er geen Nederlandse stamboekvereniging voor dit ras bestaat, moest ik voor hem ook een Schots paspoort aanvragen.

De indeling van de Schotse paspoorten is wat anders (je moet bijv. in plaats van aftekeningen - die bij dit ras ongewenst zijn - de plaatsen en soorten kruinen in de vacht aangeven en benoemen), maar het paspoort is gewoon geldig hier. Ik heb ervoor gekozen om mijn jongste pony niet te laten chippen, en in plaats daarvan zijn DNA-profiel te laten vastleggen. De code van zijn DNA-profiel is door de inspecteur gewoon in zijn Schotse paspoort geplakt, en voorzien van een KNHS-stempel.

Het enige 'probleem' dat ik met het afwijkende paspoort heb gehad, is dat de veearts altijd een hele tijd moest bladeren voordat hij de pagina gevonden had waar de entingen in genoteerd moesten worden . Inmiddels laat ik mijn pony's niet meer vaccineren tegen influenza, en krijgen ze alleen eens per zoveel jaar een tetanusenting.

Mag ik vragen hoe vaak jij dat doet Wieteke?

Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op donderdag 6 november 2014, 13:50:


De tetanusenting laten geven, bedoel je? Dat wil ik binnenkort weer een keer laten doen, de laatste keer is nu bijna 5 jaar geleden. Had het afgelopen jaar willen doen, maar na Dibble's hoefbevangenheid vond ik het fijner nog een tijdje te wachten. Tot hun vorige enting kregen mijn pony's trouwens wel gewoon jaarlijks de influenza/tetanuscombo, omdat dat verplicht was op de pensionstal waar we toen stonden.

Eerst moet ik nog eens goed oefenen met Dibble, want zij heeft wat issues met vreemden die aan haar lijf zitten, laat staan als die ook nog iets van haar moeten . Inmiddels geeft ze op commando kusjes aan vreemden, dus het begin is er. Ik moet alleen nog de tijd nemen om echt gestructureerd naar de daadwerkelijke injectieprocedure toe te werken (op Connection Training wordt heel duidelijk een stappenplan beschreven waarbij ze een stationary target gebruiken om de focus wat te verleggen: de opdracht 'WEL je voet op de target houden' lijkt me voor Dibble veel beter werken dan het 'NIET weglopen' dat ik vroeger altijd probeerde af te dwingen). En een fijne veearts vinden die bereid is om zo nodig eerst voor alleen een oefensessie langs te komen (betaald uiteraard ).

Wieteke schreef op donderdag 6 november 2014, 14:04:

Van de zomer tetanus na 4 jaar weer es laten enten. Voor de rest niks. Ik leg de paspoorten van 2 verschillende nationaliteiten alvast klaar op de juiste bladzijde, wel zo handig M'n 2 van oorsprong Poolse paarden hebben Nederlandse paspoorten, m'n Frans en Nederlands paard Belgische. M'n paarden DA haal ik uit België, heb zelf een NL paspoort en ik woon in Duitsland. Een internationaal gebeuren dus
Herkenbaar. Onze Tofik moest ik ook ff oefenen. Des te dichterbij hoofd, des te enger. Een paar weken voor de geplande injectie heb ik elke dag met een spuit geoefend. Hem 'geinjecteerd' in z'n hals en ff geknepen zodat hij wel een soort prik voelt op dat moment. Heb het ook anderen laten doen. Toen de arts kwam was het een fluitje van een cent maar nou moet ik wel zeggen dat m'n DA een echte paardenvrouw is, zich totaal op haar gemak voelt tussen de paarden en we al kletsend over hoe haar paard mensen haar kont toekeert om gekrabd te worden de inentingen zetten haha. Perfect zoiets. Al m'n paarden reageren super op haar. Geen enge vibes omdat er 'iets engs' moet gebeuren dus ook.
Nu heb je ook het voordeel dat tetanus niet intraveneus is, dus niet een bloedvat gezocht hoeft te worden en het ding er tsak, in zit.

Onze dierenarts doet dat ook ja, laat m maar eens even lopen , en in het voorbij gaan, wacht effe tjak, klaar!
Nu zijn mijn dames ook niet zo moeilijk hoor, ook voor de intraveneuze blijven ze gewoon stil staan...
Groetjes Marlies

Hoi ik ben druk op zoek naar een geschikt paard.
Nou heb ik er 1 gevonden en die vind ik echt heel leuk.
Ik ga er overmorgen weer naar toe om nog is te rijden en kijken of ik het zeker weet.

Maar waar ik mee zit.
Heb al een stal plaats gevonden en deze gereserveerd.
De stal plaats is echter pas volgende maand beschikbaar.

Nu zit ik met stel ik vind het paard helemaal het einde en wil hem echt kopen.
Hoe dan regelen met de eigenaar van het paard?
Paard moet dan nog even bij de eigenaar blijven staan.
Maar dan wel zo dat de eigenaar het paard niet als nog aan een ander verkoopt.
Hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Want mijn gevoel zegt eigenlijk al dat ik het paard heel graag wil hebben.

Annna schreef op woensdag 21 januari 2015, 10:25:


Solide koopcontract lost dat allemaal op.


Ik zou beginnen met een blik professionals, zoals een goede "natuurlijk" cq. modern bekapper, naar het gewenste paard te laten kijken (je wilt niet weten hoeveel paarden ik heb laten voorbijgaan vanwege onvoldoende goede hoeven).
De tandem hoefsmid/dierenarts komt daarbij bij mij op de laatste plaats; veterinaire aankoopkeuring (met het obligate buigproefje etc.) vind ik uiterst dubieus.

Annna schreef op woensdag 21 januari 2015, 10:25:


Als je hem betaalt is-ie toch van jou, los van waar hij gestald staat? Zorg wel voor een koopcontract of betalingsbewijs zodat vast staat dat jij de eigenaar bent. En vraag zijn paspoort.