Cindy Helms schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 15:49:


Ah joh,Ben t helemaal eens met de laatste zin.
Er moet toch een goed mens in je zitten,om uberhaupt de ommezwaai te maken niet?
groeten van trudy

Marlies Sanders schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 15:49:


Fijn om te horen dat ik niet de enige ben met zo'n probleem. Het is gewoon zoeken naar mogelijkheden die je in je bereik hebt. Ik heb ook vanalles geprobeerd en aardig wat geld gespendeerd aan lessen en diverse hoofdstellen e.d. Heb zelfs een paardengedragsdeskundige naar hem laten kijken, en geprobeerd om mensen te vinden die binnen betaalbare bedragen naar hem willen komen kijken en les geven. Maar die zitten allemaal erg ver weg, en dat kan ik momenteel niet betalen. In de rijbak doet hij dat uiteraard niet, dus daar kan een instructeur mij op dat moment niet mee helpen.
Ruiters die hem aan de kletter hebben zien gaan, gaan er voor geen goud opzitten, en wilden zelfs niet meer met mij buitenritten maken omdat hun paarden in paniek raakten door mijn paard. Mijn vriend kreeg er zelfs moeite mee als ik alleen met mijn paard het bos in ging. Wat dat betreft gaat mijn eigen veiligheid (en die van anderen) toch echt wel voor.
Ik voel mijn paard erg goed aan, weet precies wanneer hij zich ergens druk over maakt of in wat voor bui hij is. Ik weet ook precies wanneer hij probeert ervandoor te gaan en dat kan ik nu met stang onder controle houden. Sinds ik die stang heb is het hem niet meer gelukt, en dat zegt toch ook iets vind ik. Niet dat het de beste oplossing is, zeker niet, maar daartegenover staat wel dat hij het al 3 jaar niet meer gedaan heeft, dat we al 3 jaar allebei ongeschonden en veilig thuiskomen, en dat ik sindsdien weer lekker het bos in kan met hem, en met andere paarden en ruiters. Mijn teugels hangen in grote bogen, hij loopt lekker met zijn hoofd vrij, kan lekker om zich heen kijken en heeft altijd zijn oortjes naar voren. Die stang gebruik ik echt als nood, voor de rest alleen mijn lichaam en stem. Dat is voor mij op dit moment waardevoller dan waarmee ik hem in het bos rijdt. Als hij er geen plezier meer in heeft wordt het een ander verhaal, maar dat is nu helemaal niet het geval.
Ik heb inderdaad vaker gehoord dat hafliners 2 kanten hebben. Een vriendin van mij heeft er eentje, met een aardige gebruiksaanwijzing. Zij kan er een heel eind mee lezen en schrijven maar vreemden gooit hij er zo af. Maar ik vind ze wel erg leuk om te zien .

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 22:22:


Daar heb je gelijk de oplossing te pakken om toch bitloos te kunnen rijden. Je mentale stang gebruiken, zodat hij blijft weten dat je hem omzetten gaat bij de lichtste poging, zeer snel reageren dus. Zeker na 3 jaar goed gedrag heeft hij nu bewezen (voor zichzelf) dat hij lekker kan blijven rijden zonder er van door te gaan. Vraag anders Eddy eens langs te komen als je niet durft.

Groet, Michiel

Toen ik via internet info kreeg over natuurlijk paard rijden ben ik op zoek gegaan naar waar ik lessen kon krijgen daarin. Ik had nog nooit paard gereden. En mijn dochter Tessel reed toen net een jaar op een manege, die heb overgehaald met me mee te gaan. De info in boeken en op internet was overtuigend genoeg. Vóór pn hadden we een nh forum op Yahoo, ik weet nog wel dat verschillende mensen Frans te eigenzinnig vonden, zonder bit, en hoefijzers was daar nog geen thema.

Groet, Michiel

Karin schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 7:19:


Heeft iemand zich daar al in verdiept?
Waar je scheert, hoeveel je scheert en waaróm dáár en zoveel?
Lastige materie. Mijn gevoel zegt; dat de vacht niet die dikte krijgt alsof het -20 graden word, als de vorst uitblijft.
Zeker, Olly begint ook al wintervacht te maken en hij was goed nat tijdens de 4landsheren tocht vorige week, maar om te zeggen dat ie een temperatuur van 40 graden had? Ik zal volgende keer een thermometer en hardslag meter mee nemen.

Nils en Olly

Unartica schreef :

Wanneer een paard loeihard vooruit schiet of bijvoorbeeld bokt wanneer je aangallopeert zou je ook eens de rug kunnen laten nakijken. Grote kans dat daar wat vast zit en het paard niet anders kán.

Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat hij ooit met ram veel druk in galop gepusht is en nu angstig is.
Of hij loopt gewoon gigantisch met je te klooien.

Groet, Pien

Nils Vellinga schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 23:59:

Dat zal ik ook eens testen!
Maar ik merk 't vooral aan mn pony zelf,die zit gewoon lekkerder in zn velletje als er aan de voorkant een baantje kaal is.Ik doe een baan van 20 cm breed van keel tot tussen voorbenen.

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 10 oktober 2009, 10:51:


Ik heb dus een scheerapparaat gekocht, maar nog steeds niet gebruikt! Gistermiddag met de shetten voor de kar gelopen, maar ze zijn niet echt blij, zeiknat van het zweet zijn ze en dan heb ik maar een half uur gereden. Ik twijfel zo erg, wil geen dekens voor ze. Er zit een wereldverschil tussen de ene en de andere shettenvacht, de oudste zit in augustus al vet in de wintervacht, nu is het helemaal erg, de vacht ligt met dit voor hem warme weer in een soort banen op zijn lijf. En bij de achterbenen dan?

vagebond schreef op zaterdag 10 oktober 2009, 14:58:


Nog ff, volgens de natuur hoeven die ponies in de winter niet werken natuurlijk. Pas als de temp. ergens rond de 5 graden is, zweten ze niet meer. Eigenlijk is het het hele jaar een ramp met die shetten, voordat ze uit de vacht zijn is het zowat juli, en als de dagen korten, wordt de wintervacht alweer aangemaakt. Gr. Ingrid

vagebond schreef op zaterdag 10 oktober 2009, 15:01:

Met een beetje geluk heeft Lucifer 3 weken per jaar een kort zomervachtje,zo ergens half augustus Voor hem is die kale baan op de borst genoeg,dan zweet hij bij zn achterbenen ook de helft minder.

Michiel schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 23:02:

Toch ook nog even reageren

Ik was een echte tradi dressuurmiep, rijden op de manege, wedstrijden, enzovoorts, alles erop en eraan. Heb best veel plezier gehad in die tijd hoor, maar de manier waarop er met paarden werd omgegaan daar werd ik al nooit blij van. Ik paste er ook niet echt bij hoor moet ik eerlijk toegeven, ik reed nooit op de beste paarden en was eerder het meisje wat dat ene overgebleven paardje ging poetsen terwijl iedereen in kantine naar de lessen aan het kijken was. Als commentaar kreeg ik altijd al dat ik strenger moest zijn, enzovoorts.
Toen ik 17 was moest Sieta (daar reed ik op de manege wedstrijden en carrousel mee, was mijn 'verzorgpony') naar de slacht en daar hebben mijn ouders toen godzijdank een stokje voor gestoken en haar voor me gekocht.
Toen begon het drama

Ze was zacht uitgedrukt, moeilijk, en ik had het helemaal niet in huis om daar iets mee te beginnen. Na alle adviezen die ik kreeg van mensen om me heen, uitgevoerd te hebben, was de situatie nog véél erger geworden. Na het zoveelste gevecht en de zoveelste keer dat ik huilend in de stal zat, besloot ik dat ik zo geen paard wilde hebben, omdat het eigenlijk vooral veel ruzie, frustratie en teleurstelling was.
Gaan googelen op termen als 'gedragsproblemen' op de site van PN terechtgekomen en toen ging er een wereld voor me open.

Niet alles heb ik meteen kunnen realiseren, bitloos rijden ben ik vrijwel meteen gaan doen, maar ze heeft nog een flinke tijd op die pensionstal gestaan (waar ze overigens overdag wel de hele dag naar buiten gingen in de winter en 's zomers 24/7 op het land) omdat ik nergens natuurlijke huisvesting kon vinden. En tja, je bent jong, zit nog op school, moet alles op de fiets doen.. niet zo heel eenvoudig dan.
Met natuurlijk bekappen ben ik ook vrij snel begonnen, maar dat werd een drama. Uiteindelijk zijn er toch weer ijzers onder gekomen en besloot ik dat als ze lichamelijk weer wat beter was en ik haar natuurlijk kon huisvesten, ik het nog een keer ging proberen.

Inmiddels staat ze alweer een tijdje natuurlijk gehuisvest op de Veluwe, weliswaar 80 km van mijn huis vandaan, maar ik ben ontzettend blij met de plek waar ze nu staat. Haar achterijzers waren er alweer een tijdje af, haar voorijzers nu bijna een jaar, en dat gaat echt fantastisch en boven verwachtingen. In het begin nog mijn smitjes nodig gehad voor over de weg, die ik dan uit deed in het bos, maar inmiddels is dat ook niet meer nodig en kiest ze zelfs gewoon voor de grindberm.

Een Happy End dus

Sieta schreef op zondag 11 oktober 2009, 11:09:


Leuk om te lezen.
Hoe gaat het met je PRE hengstje?

groetjes,
Böske

Michiel schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 22:46:


Ja ik ben blij dat het nu al zo lang goed gaat. Hij probeert het nog zeker wel hoor, maar ik kan hem op precies het goede moment corrigeren. Dat lukt heel aardig, helaas met stang, door al het andere wat ik heb geprobeerd ging hij alsnog ervandoor. Ik zou Eddy weleens vragen wat de mogelijkheden zijn. Misschien dat dat wel een oplossing biedt?

Groetjes Jolanda

Arabesk schreef op donderdag 8 oktober 2009, 13:59:


Ik was een manegeruiter; paarden op stal, bit, ijzers; zweepje, andere "hulp" middelen indien "nodig" : alles hoorde erbij en was normaal. Gras is groen en een paard rijd je met een bit.
Dat was iets waar je niet over nadacht.
Na een paar maneges te hebben gedaan kwam ik bij een vrouw terecht die -weliswaar - traditioneel was maar een hart had voor haar paarden en zij was het die me leerde mèt een paard ipv óp een paard te rijden.
Daar heb ik leren rijden en leren samenwerken met een paard.
Dan kwam het moment dat we Player kochten, we mochten haar gratis stallen bij een boer wiens paarden we ook al reden. De paarden stonden overdag op de wei en 's nachts op stal.
Veel kaas hadden we nog niet gegeten van het wezen paard. Veel geleerd, door schade en schande.
Bij de boer zijn we na een jaar weggegaan, Player werd er niet goed behandeld door hem en er was een roddel en achterklap situatie ontstaan. Dan zijn we terecht gekomen bij iemand die weien met schuilstallen verhuurde en daar kon ze winter en zomer dag en nacht buiten. Wat ik wel ideaal vond.
Wel kreeg ze nog altijd brok, dat hoorde zo.
Hooi gaf ik ze wel quasi a volonte maar ze werd 's winters erg mager; haar weide maatje ging met al het hooi lopen, die at en stopte pas wanneer alles op was en omdat Player graag en de hele dag door klein beetjes at, had zij nooit genoeg. Zo bleek.
Ik ben haar van alles gaan bijvoeren, zelfs pure melasse....
Ondertussen was ik hier op het forum gearriveerd maar was groen. Ik herinner me de reacties nog wel die ik kreeg op mijn melasseverhaal....
Wist ik veel....
Heel veel gelezen, heel veel gedacht hoe super het me leek om bitloos te gaan..maar dat was immers niets voor PLayer. De hittepetit met sambal in haar gat en haar explosieve karakter...Niemand durfde met haar rijden, zeker niet naar het bos...ze waren hun leven nog niet moe.
Ijzerloos deden we veel, maar zomers kreeg ze toch ijzers van voor want dat was beter; haar hoeven zouden teveel slijten van de vele buitenritten. Werd me gezegd.
Uiteindeliijk (vorig jaar voorjaar), ik was zo warm gelopen door alle verhalen hier...zijn we bitloos gegaan. Ik zag het gelijk als een test welke band we hadden, Player en ik. Als ik er niets terecht van zou brengen, was ik als ruiter niets waard en mijn band met Player ook niet.
Dat was mij redenatie, ik zou ineens weten hoe ver we stonden met elkaar. Tot mijn grote blijdschap bleek alles op zijn plaats te vallen.
Het ging vanzelf.
Vandaag naar het bos geweest, met losse teugel gedraafd en zelfs gegaloppeerd. Met losse teugel galopperen is niet zo evident, het was eigenlijk de eerst keer dat ik dat heb gedaan met haar. Ze maakt behoorlijk snelheid van zichzelf en meestal moet ik haar begrenzen wat ik behalve met mijn zit ook met de teugels doe.
Nooit draag ik nog handschoenen omdat ik anders blaren tussen mijn vingers heb, nooit heb ik nog verzuurde spieren of pijnlijke schouders van het in bedwang houden van haar. (dat was het geval met bit)
We zijn een team.
Zij blijft die hittepetit met sambal in haar gat.
Soms wil ze vergeten dat ik er ook nog ben....(eventjes tot ik haar eraan herinner dat ik mee ben naar het bos )
Maar vooral zijn we een team.
We genieten samen.

Ok, ben geen 'die hard' Pn'er, voel me vaak een buitenbeentje hier, neem ook niet zomaar iets klakkeloos aan. Of pas blind toe wat ik lees. Ik heb een mix van eigen ervaringen en hetgeen ik leer en denk te kunnen gebruiken en toepassen.
Voel me hier wel het beste, tussen jullie, ...Player ook

.