Unartica schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 11:58:
> Wil schreef op donderdag 8 oktober 2009, 16:18:
>
>> > Onder controle heb je niets. Dat dénk je. Hoop je.
> met mijn andere pony. Wie weet lost het zich nog eens op, maar
> uiteraard niet vanzelf.
>
> Groetjes Jolanda
nou Jolanda dan kunnen we elkaar een handje geven....
Ook die van mij zijn echt niet van de bange, lopen graag voorop , ze kennen alle knopjes en weten hoe het hoort .
De jongste (13) helemaal , die is vooral door mij gereden , met lange teugels en sturen met mijn gewicht , ze is zo superslim....
Altijd met een simpel gebroken trensje gereden , welke ik dus alleen voorzichtig aannam als ze te kennen gaf ervandoor te willen gaan en zodra ze haar hoofd weer liet zakken , druk eraf....
Dat ze er nu
bitloos , na 5 ritten dus, vandoor ging, wijt ik echt aan het feit dat ze gewoon testte of ze hier wél tussenuit kon schieten, en t is dr gelukt dus...
De oudste (19) werdt door de vorige eigenaar met stang gereden , anders was er geen houden aan....Heb ik wel van t begin met trens gereden omdat ik ook vond dat ik dat anders moest oplossen.
Ook zij geeft geregeld te kennen dat ze er vandoor wil , gewoon omdat ze hard wil...zo hard mogelijk en dan idd. zonder op te letten waar ze loopt....gaaaaan... Ze zou zichzelf met mij erbij gewoon te pletter lopen....
Het is wel gelukt om dr nu in stap en rustige draf met losse teugel te rijden maar zodra we even doordraven of een galopje willen wordt ze heet...
't lukt wel om dr dan weer in stap te krijgen maar dan gaat ze wel lopen drammen tot we weer thuis zijn....
Ben allang blij dat ze eigenlijk erg weinig moeite doen om mij eraf te krijgen , maar "alleen" maar proberen om hun zin te krijgen.
Ook ik heb van alles geprobeerd , maar wel gemerkt hoe meer ik "eraan hing" hoe meer stres er kwam , dus uiteindelijk steeds weer terug naar dat trensje...Maar om dat nu ook weg te laten?
Toch zou ik het zo graag willen , he , ook lekker relaxt , zonder bit op een touwhalsertje kunnen rijden , daar wil ik toch aan werken....
Ik hoor ook zo vaak dat t ras Haflinger twee soorten karakters heeft , de ene haflinger is altijd braaf en de andere heeft een kop met een grote plaat ervoor die doet gewoon wat die wil...
Groet Marlies
Warboel
