Gudrun schreef op dinsdag 29 juli 2008, 10:58:

Ja kijk, dàt probeerde ik dus ook te zeggen met dit :
-Juist,leg teugel tegen de hals (contact) paard wijkt voor dat contact, geeft dus het antwoord wat je wilt, jij beloont. Geef je nu meteen een stemcue, dan heb je dus die teugel niet meer nodig? Zoiets als wanneer ik rijd met m'n stokkie, zonder teugels, stok zachtjes tegen hals aan, wachten op afbuigen, stok weg en belonen (aai en "good boy") Ik bedoel maar, hoe zcht je ook iets aanleert, ergens is druk, zelfs vanuit ons lichaam. Zoals ik een "hebberig" paard lief en zachtjes een wortel leer aanpakken. Hij krijgt het pas als ie met zacht ogen en lieven oren, z'n hoofd iets afdraait wanneer ik zeg "gentil", ik raak niks aan, wacht alleen op die afbuiging en geef dan wortel..........mijn lichaam daar voor hem, is druk, hij wéét dat ie iets moèt voor die wortel. En dit alles heeft niks met dominantie te maken, het woordje "macht" vd dikke van dalen vind ik ook negatief getint.-
Wat die klap uitdelen betreft, als dat gebeurt in de fractie van een seconde die volgt op de "misdaad" dan accepteren ze het idd vrijwel zonder probelemen (toch dezelfde taal als paarden onderling, ik zie dat hier regelmatig) Kom je er te laat mee, dan zal de volgende beweging met de hand een schrikreactie teweegbrengen. Bij een hond ervaar ik dat idem alleen geloof ik wel dat een klap altijd als iets negatiefs wordt gevoeld, een schudden in de nek niet, tenminste niet als ook dat op precies het goede moment wordt gedaan. Ik denk dat je daarmee het hele opvoeden/trainen mee kunt bewoorden "het juiste moment"
Caatje

My best whisper is a thought

Vroeger reed ik op een heel andere manier dan nu. Mijn paarden waren meestal jonge dieren en die reageerden allemaal zoals jou paardje. Terug willen keren, achteruit gaan, de weide niet willen verlaten...
Ik kreeg toen les van een bullebak en kreeg hard op mijn donder als paard niet liep zoals hij dat wou zien. Ik was toen ook redelijk hard met paarden omdat ik het zo geleerd had (andres kreeg ik de zweep op mijn billen).
Als ik tijdens buitenritten problemen kreeg (meestal begon dat met niet willen vertrekken), resulteerde dat in een gevecht van ong een kwartier (geen zweep, want dan gaan ze zich dubbel verzetten). Ik zette me recht in het zadel, benen goed achter de singel en dan klemde ik mijn benen keihard rond de buik tot ze terug voorwaarts wilden gaan (een echte uitputtingsslag voor mij, maar het hielp). Maar dat is nu niet bepaald paardvriendelijk. Ik zou nu wel eens willen weten wat je dan best doet als ze uit koppigheid weigeren aan te zetten. Ik heb maar 1 jonge merrie gehad die graag alleen met mij op pad ging zonder problemen en dat was dan ook eentje waar ik een zeer goeie band mee had, zo een ben ik nooit meer tegengekomen. Ik vraag me dus sterk af hoe je best reageert in periodes van staking. Mijn Haflinger kan ook wel eens koppig zijn om de weide te verlaten, maar als ik dan voet bij stuk hou gaat hij toch mee.
Ik vraag me af of je toch beter heel kordaat moet zijn met koppige paarden ipv het vriendelijk te proberen oplossen? Ze zeggen dat vechten niet helpt, maar wat moet je dan wel doen als het paard moeilijk doet?

Caatje schreef op dinsdag 29 juli 2008, 11:09:


Aaah dames kom op nou! Een klap is gebrek aan andere oplossingen.
Altijd! Bij paarden, bij honden, bij kinderen. Leer ze op het juiste moment pijn te doen, dan heb je een gereedschapje wat je tijdens de hele opvoeding en training gebruiken?
Als we het even niet meer weten gaan we slaan?

Piet
Krom past niet op recht

Piet schreef op dinsdag 29 juli 2008, 11:25:

.> Aaah dames kom op nou! Een klap is gebrek aan andere
Nee, meneer, we zeggen geloof ik niet dat we het gebruiken als een trainingsmiddel, of zie je dat zo? Het was het verschil in acceptatie van een "straf"...........een klap is altijd een teken van zwakte bij de mens............omdat ie niet het juiste moment weet te kiezen. Als een paard een ander paard mept/bijt oid, is dat altijd op 't juiste moment omdat er inimini signalen aan vooraf zijn gegaan waardoor het aangevallen/terchtgewezen paard, het als rechtvaardig zal beschouwen.

My best whisper is a thought

Piet schreef op dinsdag 29 juli 2008, 11:25:


maar de discussie ging niet over klappen. Vind jij rijden met een zachte kuit als "richtingaanwijzer" (ik heb het niet over manegeruiterkes, noch sporen ed, gewoon zachtaardig duidelijk) zulk een misdaad, Piet? Wat vindt je dan van het gewicht (werken met de zit) verleggen van de ruiter als richtingaanwijzer?

Cindy Helms schreef op dinsdag 29 juli 2008, 9:17:


Moest gisteren even lachen,op verjaardag was meisje van 9 met barbiepopje Shelly en de pony die erbij hoort.
Het paardrijbroekje van Shelly was voorzien van klitteband en zo ook het zadeltje op de pony!!!!!!!!!!!!!!!.
Je kon het paardje op de kop zetten ,heen en weer schudden ,noem maar op en het ruitertje bleef ZITTEN.
Is dat niets voor de rodeo ruiters onder ons ,ook misschien makkelijk om benen aan het paard te houden i.p.v. klapperen.
conny

Wil schreef op zondag 27 juli 2008, 13:10:


GELUKKIG!!! Yes!

Caatje schreef op dinsdag 29 juli 2008, 11:35:


In dit geval toch niet? Actie is reactie toch? Welke inimini signalen?
Ik weet niet hoor, over dat verschil in acceptatie. Als ik bij vreemde paarden kom en ik doe een klein testje zie ik altijd onmiddelijk welk paard geslagen wordt en welk paard niet.

Piet
Krom past niet op recht

Piet schreef op dinsdag 29 juli 2008, 12:11:

.>>. Als een paard een ander paard
In dit geval niet wat? Inimini signalen van paard naar paard, nooit paard geobserveerd Piet?? Toch? Een oor wat iets naar achteren flikt, een neus die opgetrokken wordt, hoofd omhoog, hàp (en alle signalen ertussen die wij geeneens zien!)
Ik ook, met dat laatste, je ziet meteen aan een paard als ie geslagen wordt..............ik hier met Jana zie het ook, als je een onverwachte beweging maakt dichtbij hoofd, hups, hoofd omhoog, grote ogen of juist dichtgeknepen ogen..............bij mijn andere paarden kun je doen wat je wilt en ergens onderweg hebben ze echt wel eens een mep gehad (van mij of van een ander)Nee, ik praat het niet goed, never niet. We dwalen ook af, laten we terug gaan naar het onderwerp clickeren versus wijken voor druk!!

My best whisper is a thought

Piet schreef op dinsdag 29 juli 2008, 12:11:


of werd!
Ook verschil in temperament hoor volgens mij. Invierno daar mag je met je handen staan zwaaien, met een bezem naast nopen te zwaaien, Touw voor zwieren, noem maar op ... die geeft er geen zier om zelfs niet als het touw tegen zijn hooft zwiert. Geef hem een tik en hij maalt er ni om ... nul komma nul afweerreactie. Wijs met je vinger naar corazon en hij loop plots 2 meter achter je. Beide staan hier van relatief kleins af aan en hebben dezelfde opvoeding gekregen. Klappen worden hier niet uitgedeeld tenzij ik een rake klap krijg van de pony. Wordt er gebeten dat pits ik terug, werkt hier beter dan een pets op de neus (doet hun niks). Corazon heeft zelfs nog nooit gebeten en heeft nog nooit een correctie op die manier meegemaakt ... vanwaar komt deze reactie dan? Invierno is al wel op zijn plaats gezet en reageert niet met afweerreacties nochtans weet hij wat er aan zit te komen, itt hij komt onmiddelijk terug en doet het opnieuw.

Cindy Helms schreef op dinsdag 29 juli 2008, 12:02:


Geen enkel probleem mee.
Ik heb het altijd en alleen over: "hoe leer je iets aan"
Wat doe je om je paard te leren dat het een richtingaanwijzer is.
Als ik om me heen kijk dan zie ik paarden die aanwijzingen ( wat dan cue's zouden moeten zijn) niet begrijpen, waarop een hardere aanwijzing volgt en daarna nog een hardere.
Beetje hetzelfde als steeds harder schreeuwen tegen een buitenlander omdat ie jouw taal niet kent.
Ik zeg dat er een andere methode is om je paard wel te laten begrijpen wat je bedoelt, dat daarbij ook aanhoudende druk overbodig, zelfs niet gewenst is. .
Zo zou ik bv een paard aan kunnen leren dat op zijn kont kriebelen rechtsaf betekent, of over z'n hoofd spugen "galop" betekent.
Dat je dus ook vanaf dag 1 je paard kunt leren dat een aangelegd been linksaf betekent, maar even zo goed rechtsaf zou kunnen betekenen als paard en ik dat afspreken. Gewoon een compleet andere benadering.

Piet
Krom past niet op recht

Gudrun schreef op dinsdag 29 juli 2008, 10:58:


herkenbaar! klopt


ook herkenbaar
mijn 2 shelties zijn mentaal vrij gevoelig (weet niet hoe jij het ervaart met je pupje nu)
iets te veel druk, iets te strenge stem, en je kan het vergeten

vb ik roep Bo,
Bo denkt soms al eens "ja tarara bazeke, ik heb hier nu just iets geroken dat interessanter is dan gij..."
iets strenger BO!
"OK, OK ik kom al"

maar te streng BO!!!
komt hij in sloooow motion met een bochtje en een gezicht van
kalmeringssignalen!

dus idd, had ik te veel druk gebruikt of geprobeerd van die 2 bandietjes van mij op te voeden volgens de klassieke slikettingsnokbrul methode, dan had ik nuldebotten bereikt!

Caatje schreef op dinsdag 29 juli 2008, 12:18:


Ik bedoelde niet de normale omgang tussen paarden, ik bedoelde mens-paard. Paard onderneemt actie: hap, mens geeft reactie: knal.


Moet beetje lessen vanmiddag en me ook nog met mn eigen beestjes bezighouden.
Tot later
Piet
Krom past niet op recht

@Piet: Als Moon een beetje kliert of uittest (hij is nu 1 jaar) en me stiekum van achter nadert en hard bijt (terwijl ik voor de rest geen enkel probleem met hem heb, noch hij met mij denk ik) dan geef ik gewoon uit reflex een gil en een harde mep terug. Klaar.
Heeft niks te maken met niets beter weten, is gewoon reflex en het was zeer duidelijk. Voor de rest trainen we fijn positief verder, geen problemen tot nu toe.

@Ellen: ik vond de collies nog gevoeliger dan de sheltie, die kleine is heel erg onder zich uit en een vrij onafhankelijk baasje. Ook een voordeel, de oudste collie had vorig weekend met dochterlief haar agility brevet gehaald en meteen haar eerste wedstrijd, hond was erg onder de indruk van alle gedoe en lawaai en deed bijna alles foutloos maar heel traag (54 strafseconden), hierodor geraakte ze het dak de eerste keer zelfs niet op door gebrek aan snelheid. Denk niet dat ik dat met de andere collie (is een vrij zellfzekere reu) en zeer zeker niet met de sheltie aan de hand zal hebben.
Al mag ik wel niet met boze stem iets zeggen, dan is hij inderdaad erg onder de indruk.
Lang leve clickertraining voor deze honden!

Cindy Helms schreef op dinsdag 29 juli 2008, 10:49:


ja hoor dat is zo en ik zette dat meteen ook recht in het volgende bericht