van lennep schreef op donderdag 27 juli 2006, 16:57:


hmm Esther ik weet niet helemaal wat je bedoeld..? dat verhaal ken ik niet? doel je op mijn paard? of op een verhaal wat hier eens was.

Marielle

marielle schreef op donderdag 27 juli 2006, 16:53:


konijnen eten hun voedsel tweemaal,
de eerste keer poepen ze de keutels uit op een apart plaatsje
die gaan ze dan weer opeten waardoor ze voorverteerd
nog een keertje door hun spijsverteringssysteem heen gaan
Zo rendeert hun voedsel maximaal,
de eerste doorgang is zeg maar de voorweek
die alle vezels en celomhullingen verbreekt
de tweede keer worden de zo vrijgemaakte voedingselementen
opgenomen
Wat je paard doet is waarschijnlijk instinktief,
maar waardoor wordt het getriggerd ?
Een aangevoeld voedingstekort ?

Helaas, ik heb zo'n paard gehad.
De mensen die hier al langer op dit forum meelezen kennen haar wel uit mijn verhalen: Mijn zwarte merrie Cherokee.
Ik kocht haar een jaar of 4 geleden als 6 jarige licht ingereden paard, maar van het begin af aan al was ze niet te vertrouwen en was ze vreselijk onberekenbaar. (Gebruik maar eens de zoekfunctie op "Cherokee").
Geen slechte jeugd, altijd op de weide gelopen, altijd soortgenoten om haar heen, nooit iets geks meegemaakt, kwam uit een goede prestatiebloedlijn (springers en dressuurders).
Gekocht van de eerste eigenaar.

Ze ging er altijd tussenuit door de velden, van de groep weg, in zo'n on-uitzitbare bokkende rengalop. Gewoon wég, van alles en iedereen.
Het ene moment poepiebraaf; het andere moment een gevaar voor zichzelf en haar omgeving. Je zag dat nooit aankomen, het was altijd van het ene op het andere moment en je merkte het pas als het weer eens fout ging. Je kreeg ook nooit een waarschuwing, dat maakte het zo frustrerend met haar te werken.

Alles gedaan en onderzocht, van bloedprikken tot osteopaat, met bit, zonder bit, grondwerk, longeren, rust, hard werken, juist níét hard werken, tandarts, helderziende, weet ik al niet wat, maar niemand is er ooit achtergekomen wat haar mankeerde. Het enige wat de osteopaat altijd zei was dat dat paard erge hoofdpijn moest hebben, gezien de stand van haar ogen : Nauwe dichtgeknepen ogen die niet pasten bij zo'n groot paard.

In de laatste dagen van haar leven heeft ze nog een behoorlijk ongeluk veroorzaakt door voor de zoveelste keer op hol te gaan.
Die dagen werd ze steeds meer ontoerekeningsvatbaar, ja, autistisch, sloot zich af, zonderde zich af, leek ons niet meer te herkennen.

Acheraf gezien moet ze óf een zuurstoftekort gehad hebben bij de geboorte, óf inderdaad een hersentumor.
Nu is zed dood en heb ik gek genoeg vrede dat er geen ongelukken meer kunnen gebeuren met haar.
Ik heb heel wat nachten wakker gelegen door haar, ze was niet te helpen.

Nooit eerder in mijn leven meegemaakt, en nu nog wel bij mijn eigen paard.
Groet, Pien

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 17:00:


hm ja ik weet het echt niet.
ze ziet er goed uit vor de rest. misschien de droogte?
oh de droogte! ze heeft dus ook nog eens een jkkplantje opgegeten, het gras was heel erg lang, dus omgewaaid, en zo'n plantje dus ook.. en die heeft ze nu meegegeten echt idioot! en ergens anders in de wei had ze er ook een hapje van genomen !! pff.. en nu? zou ze gelijk doodgaan ofzo
oh en Peter Donck als je toch hier leest, waar is nu dat topic gebleven over dat genen gedoe.. kleur enzo. fenotype...genotype..recessief enzo.. ik vond het zeer interessant maar weet de naam van het topic niet meer.

gr Marielle

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 16:03:


jaja

- Met AAEE beweer je dat de grondkleur "zwart" moet zijn? (onder de verouderde notering).

Met DD zul je homozygoot "dun" bedoelen....

en mag geen schimmel (grey) zijn?

Begrijp ik je bedoelingen bovenstaand goed?
Melanisme (=zwart) kan bij dieren in de gematigde klimaatzône's echter juist gezien worden als afwijkend op het normaalbeeld van "sooty/smutty"-effecten (E extensie B of D bijv.), zie bijvoorbeeld de beharing van een ree o.i.d.

http://www.loculus.nl/paarden/haarkleur/kleurvariaties.php

groeten, Egon
No Tail No Service!

marielle schreef op donderdag 27 juli 2006, 17:08:

oh nee, daarvoor moet ze d'r al een boel eten
maar t'is een begin....


gewoon doodgebloed wegens gebrek
aan medespelers en doordenkers
vrees ik, tot het weer eens opwelt.
..........
zie ook nieuw topic

e m kraak schreef op donderdag 27 juli 2006, 17:12:

gaan we weer
nee : E+ A = agouti op zwart dus bay,
anders heb je géén verschil tussen bodykleur
en uiteinden (manen, staart, onderbenen, snoet)
yep
nee
sooty is een modificator
E en e is echt binair aan of uit
even piepen tussen mn werk door hoor

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 17:18:


Piep dan maar vanaf http://www.loculus.nl/paarden/haarkleur/inleiding.php e.v.
Leuke serie webpagina's nmm.

Los daarvan, inhoudelijk, is al minstens sinds de jaren 70 (o.a. Hillenius e.a.) duidelijk dat er in de mendeliaanse data (hoeft niet eens door Mendel, of later De Vries, zelf maar bijv. door tuinlieden) geknoeid moet zijn teneinde aan het gewenste model tegemoet te komen. Hou er dus rekening mee vanaf de startidee minstens deels op het verkeerde been te staan.

OK. Met agouti als wild-grondkleur kan niemand het anders dan eens zijn (hoewel, ik heb eigenlijk geen flauw benul hoe "zebra" in elkaar zou moeten zitten en die bestaan toch ook echt in het wild), denk ik... maar dan? Niet alle beesten (soorten) hebben dezelfde kleur immers en we weten stomweg niet hoe wilde paarden eruit zagen! Vandaar dat ik, met vraagteken, przewalski opperde.

De enige weg tot echte kennis lijkt mij via zoo-geologische vondsten en genemapping...

groeten, Egon
No Tail No Service!

Christel Provaas schreef op donderdag 27 juli 2006, 15:33:

Ik geloof dat jij verkeerde conclusies trekt en ik geloof ook dat jij bewust selectief leest als ik iets schrijf. Ik geloof ook dat mijn schrijven helder genoeg is en heb er verder dus niets aan toe te voegen.

HC

Wil schreef op donderdag 27 juli 2006, 14:20:


Nog een voorbeeld. Geen paarden maar poezen. En wel het nest van de buren waar wij eentje uit hebben geadopteerd.
Een nest met volkomen gezonde normale beetjes behalve eentje. Deze heeft een mongoloide uiterlijk. Blijft heel erg achter met groeien. Is duidelijk echt helemaal anders.
Het is natuurlijk een illusie om te veronderstellen dat hersenafwijkingen en in dit geval chromosoomafwijkingen alleen bij mensen voorkomen. Natuurlijk komt het ook bij dieren voor. Wat echter belangrijk is is om het te onderkennen en te kunnen herkennen. Of te wel: hoe herken je een geestelijk gehandicapt paard. Wat zijn echt typische gedragingen? Is er trouwens wel eens onderzoek naar gedaan?

Huertecilla schreef op donderdag 27 juli 2006, 15:17:


Voor deze keer ga ik maar eens niet met je op de vuist. Je hebt namelijk ten dele gelijk. De meeste gedragsafwijkingen bij paarden komen voort uit de dingen die jij noemt. Maar je moet niet uitsluiten dat ook bij andere dieren dan mensen geestelijke afwijkingen voorkomen. Een fout in de bedrading is niet aan de menselijke soort voorbehouden.

Huertecilla schreef op donderdag 27 juli 2006, 17:44:


Vertel mij waar ik een foute conclusie trek. Ben er niet op uit om je te laten struikelen door bewust selectief te lezen en ik meende toch heus dat je bedoelde dat 'gestoord' gedrag niet aangeboren is, maar altijd aangeleerd.

Wil schreef:

Ze week af van de stelling omdat zij o.a. een 'gek' paard heeft gehad. Jij reageerde:
...knip...

Waarop ik reageerde:

Het lijkt toch echt uit je tekst dat je de stelling: "valse paarden bestaan niet" onderstreepte en dat leek mij stug, aangezien er zoveel voorbeelden van het tegendeel aangedragen worden.

En dan vind jij:

Voor mij was je schrijven in elk geval niet helder genoeg en nu ik het nalees eerlijk gezegd nog steeds niet. Soit.

e m kraak schreef op donderdag 27 juli 2006, 17:44:


Hulde.
Het is zelfs niet helder of een hangende manenkam oorspronkelijk of een domesticatieverschijnsel is.
De benaming wildkleur is verder geen internationaal wijdverbreide.

Kleurvererving = What You See in Not Always What You Get

Ongemeen interessant, maar...... onder de streep hebben we het hier over de door onze zeer selectieve ogen waargenomen gereflecteerde licht op de haren aan de buitenkant van het paard. Meer is het niet en meer waarde moet je er niet aan hechten.

HC

sandratien schreef :

Geen idee of er onderzoek naar gedaan is.
Ik denk dat er meerdere probleempaarden zijn waarmee eigenaren aanmodderen, die nooit zullen meekomen, waarmee je nooit écht meer kunt dan ze op de weide te laten en niks van ze te vragen.

Mensen verwachten wonderen, maar sommige paarden hebben dat niet in huis. Ik heb ook wel eens paarden geweigerd op te nemen omdat ik er geen heil in zie met ze aan de slag te gaan.

Wat zijn typische gedragingen?! Ik heb al paarden meegemaakt die Echt Niet 'te openenen' waren, waar je geen contact mee kreeg, op geen enkele manier. Eigenaars die met poeders drankjes pilletjes, speeltjes, handopleggingen en trainen er nog wat van willen maken, geld uitgeven aan dure trainers die zo'n paard (en zichzelf) alleen maar frustreren en uiteindelijk tot de conclusie komen dat niks de juiste weg is.
Zo'n paarden krijg ik toch wel regelmatig aangeboden, alsof ik de laatste hoop ben. Vaak ook kan ik niks doen.
Na mijn 'les' met mijn eigen Cherokee heb ik besloten dat ik dát niet meer wil meemaken, dus een stuk selectiever geworden .
Cherokee was overigens bewust door Jack en mij gekocht, we zagen haar staan in een weiland en we vielen voor haar. Gebeurt mij dus ook hoor Helemaal emo waren we; dat we haar éíndelijk gevonden hadden....

Ik heb het niet over relatief 'kleine' gedragsproblemen als bijten en schoppen, 'dominant' gedrag, maar over echt gevaarlijke escapades als van de groep wegrennen, zonder enige aanleiding of waarschuwing, bewust je eraf proberen te bokken en er in volle galop vandoor gaan, niet als dat één keer gebeurt, maar bij herhaaldelijke soortgelijke gebeurtenissen gaan er bij mij toch wel wat lampjes branden.

Dit soort paarden kunnen over het algemeen ook weinig verdragen in de vorm van druk, drukte, nieuwe dingen en gebeurtenissen, maar willen dat alles geregeld en vertrouwd blijft. Kom je aan met nieuwe dingen dan is dat zeer moeilijk te verteren en te accepteren voor ze. Het maakt ze onzeker, ze sluiten zich af of worden ontoerekeningsvatbaar.
Met name dat laatste is eng.

Het paardehoofd vertelt ook veel.
Ik kijk heel erg naar ogen : Een groot rustig oog of een dichtgekepen oog, maakt het paard contact of niet, klinkt heel stom, maar waar de kruin zich op het voorhoofd bevindt zegt ook iets.
Het is wat ik leerde van een oude cowboy : Zit de kruin in het midden tussen de ogen dan heb je een 'good trainable paard' bijvoorbeeld.
Ik geloof dat Emiel Voest een interessant paardenboek geschreven heeft over karakters en vormen van paardenhoofden, ik weet bijna zeker dat Peet daar meer over kan vertellen.

Groet, Pien

.

Huertecilla schreef op donderdag 27 juli 2006, 18:08:


laat ons er dan maar over zwijgen
over naar hét topic......
zadeltjes op meetbare drukvlekjes maar weer

nota : ook kleurschakering op brokaat
is slecht breking van het licht
gepercepteerd door objektieve biomechanika van het oog
maar subjektief gekonverteerd door grijze hersencellen.....

met hangende oren dus......