Vanavond heb ik mijn paard weer eens verhuisd. Halverwege de rit begon ze wat te trekken met één van haar achterbenen. Ik hoorde ook iets schrapen, dus dacht ik meteen aan een steen.
En inderdaad toen ik het verdachte voetje optilde zat er een steentje in de hoef. Maar wel in de witte lijn. Het ding zat natuurlijk muurvast en het materiaal dat we bij hadden bleek niet afdoende om hem los te krijgen. (heb je 1 keer zoiets voor, heb je natuurlijk je mes niet bij )
Na een dikke 20 minuten knoeien was er gelukkig en vrouw die een sterke vent met het juiste gereedschap ter beschikking stelde om ons uit de nood te helpen.
Maar die man zei dat ze onmogelijk kan manken van een steen in de witte lijn, aangezien m'n daar ook wel eens nagels door durft kloppen.
In ieder geval, toen die man haar achtervoetjes onder handen had genomen met z'n aardappelmes en hoevenkrabber (Hij heeft haar beide achtervoeten uitgekrabt) en de steen had verwijderd, liep ze weer als een zonnetje.

Hoe zit dat nou, kan een steen in de witte lijn pijnlijk zijn?
Ik had namelijk wel dat idee. Voordat die man kwam helpen en ik zat te knoeien met allerlei prullen om hem eruit te krijgen, trok ze haar been telkens terug wanneer er wat beweging in het steentje leek te komen. Leek mij een pijnreflex.
de man bleef erbij dat dat niet kon.

(Man was trouwens ook erg verbaasd over hoe haar hoefjes eruit zagen.
Eerste reactie was: geen ijzers? de tweede: Zo kort en dan zo'n eind over de weg? Ik denk dat hij mijn 'Ach ze staat altijd zo kort, gaat goed' nogal shokkerend vond. gelukkig kon hij dat zelf ook wel zien, toen we weer verder gingen en paardje weer perfect liep.)

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op zondag 15 juni 2008, 23:53:


Hi Ans... zeker weten dat het wél pijnlijk kan zijn!
Zeker als de witte lijn nog iets verbreed is! Heb het zelf ook 1 x meegemaakt, gelukkig ging die er vrij vlot uit... Je merkt dat gelijk hoor... idd. je kunt het horen en ze lopen niet echt jofel meer!
Is toch te vergelijken met een splinter onder jouw eigen nagel?
Denk ik??

groetjes,

Wil.

Wil schreef op maandag 16 juni 2008, 0:26:


Welleuh kweetetnogzoni .Heb paardjes dagwandelingen zien uitmaken zonder probs. Met behoorlijk wat steentjes in hun hoefwand !!Wel gelijk ,ALS je iets merkt stoppen en hoeven proper maken Maar toch zijnder velen die der zich geen steek van aantrekken !

eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 juni 2008, 0:39:


Indy begon ook altijd te manken als zich een steentje in de hoef vastgezet had. Nu ik haar enkele jaren natuurlijk bekap en ze veel op de weg komt, is het steeds beter geworden. Er zetten zich ook nog wel eens steentjes vast, maar die verliest ze vaak vanzelf. Hele hardnekkige haal ik er thuis uit, maar manken vanwege steentjes in de witte lijn doet ze niet meer. Denk ook dat het aan de breedte van de witte lijn ligt.
Monique

Ans Jondral schreef op zondag 15 juni 2008, 23:53:


Buck heeft het ook wel eens, zijn witte lijn is vóór de hielen altijd wat verbreed dus daar is ruimte voor steentjes. Ik denk ook dat het ongemak is, net als lopen op wielrenschoenen of naaldhakken. De hoef draagt dan op twee punten ipv op een heel vlak en dat geeft een soort van zwik-reacties.
Als de steen groot genoeg is, kan ie wellicht op interne weefsels drukken?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 juni 2008, 0:39:


Hangt wellicht af van de grootte van de steen en de diepte

Christel Provaas schreef op maandag 16 juni 2008, 10:26:


Pête heeft nergens verbrede witte lijnen, ook nog nooit gehad. (Dat is het voordeel van een paard dat nooit ijzers heeft gehad, al haar hele leven op ideale bodems rondloopt en (min of meer) NB bekapt wordt. )
Eigenlijk is er geen ruimte voor steentjes, maar die steen vond dat blijkbaar geen probleem.
Ik vond toch dat het redelijk diep zat, halve cm ofzo. (Ik vind dat diep voor een paard dat op haar zolen loopt?)
Ik denk dat je weleens gelijk kan hebben. Ze liep ook niet stokkreupel. Ik voelde haar alleen wat trekken met dat been.

Moet ik mij nu trouwens zorgen gaan maken over een hoefzweer op die plek?

Ans Jondral schreef op maandag 16 juni 2008, 11:55:


Wees blij dat er geen ijzers onderzitten, want het is nog veel beroerder om een steen ergens uit te peuteren als hij tussen ijzer en zool klem geschoten is.
De kans op een hoefzweer is dan ook veel groter omdat de zool veel zachter is dan bij een blootsvoets paard.
Maar ja, shit happens af en toe.

Piet

hoof issues are man made; not genetic

Cindy Helms schreef op maandag 16 juni 2008, 11:32:


En het paard heb ik gemerkt... De één reageert er veel gevoeliger op dan de ander maar het kan zeer zeker effect hebben. Heb er één die z'n voet niet meer neer wilde zetten na een klein steentje in de witten lijn, kon 'm daardoor gelukkig met m'n vingers eruitpeuteren, zat nog niet zo vast Daarna was er weer niets aan de hand. Beetje een princes op de erwt Terwijl m'n andere met een veel grotere steen op een zelfde plek bijna niet aangedaan leek...

Martina schreef op maandag 16 juni 2008, 12:15:


Zie aan m'n tikfouten dat ik haast had dit te schrijven haha. Dit was poging nr. 2. Bij poging 1 viel de stroom net uit... heb je 'n berichtje getiept en, pats, weg is het...

Martina schreef op maandag 16 juni 2008, 12:15:


jep jep

Ans Jondral schreef op zondag 15 juni 2008, 23:53:


Zeker wel! Toen mijn paard nog traditioneel aan de achterhoeven bekapt werd en op blote voeten over het grind moest lopen, was het een regelrechte ramp. Omdat er aan beide achterhoeven constant steentjes in kwamen was het dus bijna niet te merken. Toch viel een steeds meer verkortende pas op bij de achterbenen. Na het rijden was ik een uur (even overdreven gezegd) bezig om alle steentjes uit de witte lijn te wippen. Het was verschrikkelijk.
Na de eerste natuurlijke bekapping stond ik versteld hoe lekker hij liep. En toen ik even later alweer zuchtend de hoevenkrabber erbij had gehaald, viel het me op hoe weinig steentjes er in de witte lijn zaten.
Sindsdien wordt de witte lijn steeds steviger en hij behoudt z'n prachtige ruime gang. Heerlijk.
Esterellah.