e m kraak schreef op vrijdag 4 september 2009, 3:56:


bovendien moeten paardentanden voor de gigahoeveelheden ruwvoer bijzonder scherp staan, voel er maar eens aan ! je vingers gaan ervan bloeden als het goed is;
Al dat periodiek gevijl leidt alleen maar tot gladgeschuurd gekauwel.
Vond hier laatst een tand van Lenora, 28 jaar : op ! glad, kort en losgekomen...
Dat je bij problemen kontroleert op bv haken bij een normaal gebouwde kaak, OK,
maar hier is nog nooit een TA langsgeweest en die die ik aan het werk zag, komt hier zeker niet !

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 8:33:


Ik heb dit aan onze paardentandarts gevraagd omdat ik vroeger ook nog nooit van een paardentandarts gehoord had. Probleem tegenwoordig is dat veel paarden én te weinig ruwvoer krijgen, én in een onnatuurlijke houding eten; hoofd te hoog waardoor de kauwvlakken niet op elkaar vallen en dus ongelijkmatig afslijten met een aantal gevolgen vandien.

ca 4 jaar geleden kwam hier voor het eerst een TA en die had handen vol werk aan de paarden die wij van elders halen (dus in andere omstandigheden opgegroeid waren). Afgelopen winter was hij er weer (zaten 2 jaar tussen) en al die paarden hadden niks van haken op de kiezen of scheve tanden etc. Hij vertelde dat dit het gevolg van veel ruwvoer en láág eten was.
Bovendien vertelde hij dat het meestal juist de jongere paarden zijn die een behandeling nodig hebben agv oa wisselen, doppen, scheefheid.
Er was niet één ouder paard (12 plus) die ook maar iets had.

Groet, Pien

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 8:33:


Wat met paarden met een overbijt? Waar je steevast dit krijgt:

Wat met paarden die diastema's hebben, waarbij je in extreme gevallen dit ziet:

Wat met paarden met té scherpe haken op de kiezen, welke continu hun tong en wangen beschadigen:

e m kraak schreef op vrijdag 4 september 2009, 3:56:


Je hebt gelijk dat een paard bij volop structuurrijk voer ook voldoende maalt en kauwt en het gebit in goede conditie blijft. Dit zou kunnen op gaan bij paarden tussen circa de 5 en de 15 jaar.
Daarvoor (de eerste 5 levensjaren van een paard) en daarna (wanneer het paard ouder wordt) is een tandarts onontbeerlijk

Ondanks onbeperkt ruwvoer had Jovarna nu op haar onderste kiezen wat haken zitten. Oorzaak: haar voortanden werden te lang.
Wanneer de voortanden wat te lang zijn, sluiten de kiezen niet meer mooi op elkaar aan (zit er ruimte tussen de bovenste en onderste kiezenrij) waardoor geen optimale maalbeweging en dus slijtage plaatsvindt. En zo onstaan er haken (scherpe randjes).
Haken op zich belemmeren ook weer de optimale maalbeweging en dus optimale slijtage, en is bovendien pijnlijk bij het eten en rijden.

Banouck had twee doppen die niet goed los kwamen; deze heeft de TA er af gehaald. Ook had ze een loszittend wolfstandje, wat pijnlijk is bij het eten. Ook deze heeft hij verwijderd. En verder had ze veel haken. En hierover vertelde hij me dat dit dus altijd het geval is bij jonge paarden die wisselen.
Uitleg hierover heb ik op de site gezet; bij deze een kopietje van de betreffende alinea:

"Daarnaast hebben jonge paarden tijdens het wisselen vrijwel altijd scherpe haken op de kiezen; dit ontstaat omdat de boven- en onderkiezen die op elkaar staan en elkaar in evenwicht houden, niet tegelijkertijd gewisseld worden. In feite is de mond constant in beweging, waarbij de kiezenrijen tijdens het wisselen nooit mooi op elkaar aangesloten staan. Hierdoor vindt een slechte tot geen afslijting plaats, met als gevolg scherpe randen (haken) op de kiezen, wat erg pijnlijk is wanneer deze in de wangen en/of tong gedrukt worden tijdens het eten en rijden (straks meer over haken)."


Het is niet zo dat een TA de kiezen vijlt, maar de scherpe randen (haken) die op de kiezen ontstaan.

Peet schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:16:


Goed gezegd en dezelfde info die ik van onze eigen TA gekregen heb.
@Tned: een loszittende wolfstand of een dop verwijderen kun je niet vergelijken met het trekken van een tand.

Groet, Pien

Groet, Pien

FaberSmid schreef op donderdag 3 september 2009, 20:34:


Zullen we iedereen die een chemokuur moet ondergaan ook maar gelijk afknallen?

Anja Seijn schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:44:

Ja, goed plan, laten we iedereen de rest van een gezond leven ontzeggen omdat het genezingsproces daar naartoe pijn doet.
Helaas hebben ze me in 2003 niet 'humaan uit m'n lijden verlost' toen ik heel dat jaar niet heb kunnen lopen vanwege een knieprobleem. Baal er nog steeds van dat ik nu lekker met m'n paarden rond kan rennen.

Karin schreef op vrijdag 4 september 2009, 7:59:


Dat wreekt zich ook! Zo'n harde oostbloktraining schakelt het eigen denkvermogen uit en electrisch orders opvolgen heeft het vervangen. Veel topdressuurpaarden vallen door de mand als even de leiding ontbreekt of de omstandigheden veranderd zijn, ze kunnen niet stilstaan, ze kunnen geen ererondje, ze schrikken van bloembakken, ze kunnen niet met een boeket gereden worden.
"Hij moet niet zelf denken, hij moet wágte!" omschreef Anky de kern van haar dressuurformule op een recent evenement.

In ons regionale dagblad stond een interview met het succeskoppel, er zat ook een kind van ze bij. Ik laster dus niet.
Janssen: "Wat moet er gebeuren als mama een keer niet wint?"
Het kind: "Dan moet ze harder trainen!"
Voilà, de gehele 'succesformule' in een notedop.

e m kraak schreef op vrijdag 4 september 2009, 3:56:


Hmm, ook een interessante visie. Ik vroeg me dit al heel lang af, groeien die tanden dan, of slijten ze gewoon steeds verder?
Om een reactie te geven: als een gebit scheef wegslijt met kauwen, krijg je ongelijke slijtage en dus haken die scherp zijn. Deze vijlt de tandarts af, zodat het paard weer de gelegenheid krijgt om over het gehele maal oppervlak te malen, zodat de kans op haken vermindert. Zo heb ik het begrepen.
Als er eenmaal haken zijn, kan het enorm uit de hand lopen.
Scheef malen kan te maken hebben met het soort voer dat je geeft, maar ook de vorm van de kaak, de schedel enz. Is dus handig om periodiek te laten controleren of er haakvorming is en deze op tijd weg te vijlen.
Zo heb ik het altijd begrepen.

Martina schreef op vrijdag 4 september 2009, 10:15:


2x touché!

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 4 september 2009, 11:07:


Carlos werd door overvoeding vanuit goeie bedoelingen ( hij was zo mager vond m'n vader) op zijn 43 ste zwaar hoefbevangen.
8 maanden later liep hij weer te draven over ons grindpad en over straat. Het is dat hij vorig jaar op z'n 45 ste een ongeluk in het schrikdraad kreeg en dat die k** veearts hem afgemaakt heeft zonder dat ik er bij was, anders had ie nog geleefd......

Volgens mij moet je op zoek gaan naar een andere tandarts. Bij mijn pony's is er onlangs eentje geweest, heeft ook buiten gewerkt, en voor mijn Shetlander moest hij nog wel op zijn knieën gaan zitten. Gemakkelijk was anders, maar die man heeft niet geklaagd, integendeel : buiten is er lekker veel licht en kan hij veel beter zien waar hij mee bezig is!

Bij mij is ook Jan Groeneveld geweest, en het ging super. Gewoon buiten op het erf, niks op stal, wat nog gevaarlijk kan zijn ook als ze haar hoofd met klem tegen de wand slaat. Jan heeft speciale foefjes om het paard binnen no time rustig te maken. Van mij mag hij de volgende keer terugkomen.

De vorige keer dat er een tandarts kwam, werd er standaard een verdoving gebruikt, (die ze zelf inspoot) onder het motto: als je achterin de mond komt raak je het tandvlees, wat een traumatische ervaring voor het paard zou zijn. Ik had hier toch mijn bedenkingen bij, laat dit spuiten toch liever aan een daartoe bevoegde over.