tned schreef op vrijdag 4 september 2009, 1:40:


Ik snap helemaal niets van het voor mij redelijk nieuwe verschijnsel dat paarden periodiek een tandarts nodig zouden hebben. Dat geldt temeer voor paarden die voldoende ruwvoer ter beschikking hebben. Sinds ik zelf mijn eigen paarden erop na houd (1987) is er nog geen paardentandarts op mijn erf verschenen (en daarvoor ook niet want "paardentandarts" moest toen nog uitgevonden worden).

Uiteraard zijn er paarden met een werkelijk afwijkend gebit. Eveneens komt het bij (zeer) oude paarden voor dat (een deel van) het gebit "op" is. Tijd voor de slager.

Maar daar gaat dit niet eens over. Iedere keer dat een "tandarts" aan paardentanden vijlt gaat dit ten koste van de levensduur van die tanden, die van een doorgroeiend type zijn maar wel een keer uitgegroeid zijn (oftewel: "op"). Het gerotzooi aan het gebit verminderd dus de mogelijke levensduur van je paard.

Als ik dit helemaal foutief zie... graag onderbouwde voorlichting welke bovenstaande stellingen onderuit haalt.

e m kraak schreef op vrijdag 4 september 2009, 3:56:


Wat moet je dan doen als je paard proppen maakt, scherpe haken heeft en de kaken vanbinnen kapot zijn? Dat hebben wij hier gehad, met paarden die leven op hooi, gras, af en toe een appel of wortel en soms een handje spelt....

Marianne

e m kraak schreef op vrijdag 4 september 2009, 3:56:


bovendien moeten paardentanden voor de gigahoeveelheden ruwvoer bijzonder scherp staan, voel er maar eens aan ! je vingers gaan ervan bloeden als het goed is;
Al dat periodiek gevijl leidt alleen maar tot gladgeschuurd gekauwel.
Vond hier laatst een tand van Lenora, 28 jaar : op ! glad, kort en losgekomen...
Dat je bij problemen kontroleert op bv haken bij een normaal gebouwde kaak, OK,
maar hier is nog nooit een TA langsgeweest en die die ik aan het werk zag, komt hier zeker niet !

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 8:33:


Ik heb dit aan onze paardentandarts gevraagd omdat ik vroeger ook nog nooit van een paardentandarts gehoord had. Probleem tegenwoordig is dat veel paarden én te weinig ruwvoer krijgen, én in een onnatuurlijke houding eten; hoofd te hoog waardoor de kauwvlakken niet op elkaar vallen en dus ongelijkmatig afslijten met een aantal gevolgen vandien.

ca 4 jaar geleden kwam hier voor het eerst een TA en die had handen vol werk aan de paarden die wij van elders halen (dus in andere omstandigheden opgegroeid waren). Afgelopen winter was hij er weer (zaten 2 jaar tussen) en al die paarden hadden niks van haken op de kiezen of scheve tanden etc. Hij vertelde dat dit het gevolg van veel ruwvoer en láág eten was.
Bovendien vertelde hij dat het meestal juist de jongere paarden zijn die een behandeling nodig hebben agv oa wisselen, doppen, scheefheid.
Er was niet één ouder paard (12 plus) die ook maar iets had.

Groet, Pien

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 8:33:


Wat met paarden met een overbijt? Waar je steevast dit krijgt:

Wat met paarden die diastema's hebben, waarbij je in extreme gevallen dit ziet:

Wat met paarden met té scherpe haken op de kiezen, welke continu hun tong en wangen beschadigen:

e m kraak schreef op vrijdag 4 september 2009, 3:56:


Je hebt gelijk dat een paard bij volop structuurrijk voer ook voldoende maalt en kauwt en het gebit in goede conditie blijft. Dit zou kunnen op gaan bij paarden tussen circa de 5 en de 15 jaar.
Daarvoor (de eerste 5 levensjaren van een paard) en daarna (wanneer het paard ouder wordt) is een tandarts onontbeerlijk

Ondanks onbeperkt ruwvoer had Jovarna nu op haar onderste kiezen wat haken zitten. Oorzaak: haar voortanden werden te lang.
Wanneer de voortanden wat te lang zijn, sluiten de kiezen niet meer mooi op elkaar aan (zit er ruimte tussen de bovenste en onderste kiezenrij) waardoor geen optimale maalbeweging en dus slijtage plaatsvindt. En zo onstaan er haken (scherpe randjes).
Haken op zich belemmeren ook weer de optimale maalbeweging en dus optimale slijtage, en is bovendien pijnlijk bij het eten en rijden.

Banouck had twee doppen die niet goed los kwamen; deze heeft de TA er af gehaald. Ook had ze een loszittend wolfstandje, wat pijnlijk is bij het eten. Ook deze heeft hij verwijderd. En verder had ze veel haken. En hierover vertelde hij me dat dit dus altijd het geval is bij jonge paarden die wisselen.
Uitleg hierover heb ik op de site gezet; bij deze een kopietje van de betreffende alinea:

"Daarnaast hebben jonge paarden tijdens het wisselen vrijwel altijd scherpe haken op de kiezen; dit ontstaat omdat de boven- en onderkiezen die op elkaar staan en elkaar in evenwicht houden, niet tegelijkertijd gewisseld worden. In feite is de mond constant in beweging, waarbij de kiezenrijen tijdens het wisselen nooit mooi op elkaar aangesloten staan. Hierdoor vindt een slechte tot geen afslijting plaats, met als gevolg scherpe randen (haken) op de kiezen, wat erg pijnlijk is wanneer deze in de wangen en/of tong gedrukt worden tijdens het eten en rijden (straks meer over haken)."


Het is niet zo dat een TA de kiezen vijlt, maar de scherpe randen (haken) die op de kiezen ontstaan.

Peet schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:16:


Goed gezegd en dezelfde info die ik van onze eigen TA gekregen heb.
@Tned: een loszittende wolfstand of een dop verwijderen kun je niet vergelijken met het trekken van een tand.

Groet, Pien

Groet, Pien

e m kraak schreef op vrijdag 4 september 2009, 3:56:


Hmm, ook een interessante visie. Ik vroeg me dit al heel lang af, groeien die tanden dan, of slijten ze gewoon steeds verder?
Om een reactie te geven: als een gebit scheef wegslijt met kauwen, krijg je ongelijke slijtage en dus haken die scherp zijn. Deze vijlt de tandarts af, zodat het paard weer de gelegenheid krijgt om over het gehele maal oppervlak te malen, zodat de kans op haken vermindert. Zo heb ik het begrepen.
Als er eenmaal haken zijn, kan het enorm uit de hand lopen.
Scheef malen kan te maken hebben met het soort voer dat je geeft, maar ook de vorm van de kaak, de schedel enz. Is dus handig om periodiek te laten controleren of er haakvorming is en deze op tijd weg te vijlen.
Zo heb ik het altijd begrepen.