henny wittenaar schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 13:11:


Tja. Misschien moet je de artikelen op de site nog maar eens lezen, over de one-rein-stop enzo. Ik rij uit veiligheidsoverwegingen buiten altijd met een halster. Een bit is hier voor in de bak. Met een bit voel ik me minder veilig omdat ik weet dat ik daar minder controle mee kan uitoefenen. Een bit is voor refinement, niet voor de controle. Er zijn zat voorbeelden van paarden die gewoon door een bit heen rennen. Met een halster rijden is veiliger mits je de technieken daarvoor beheerst.

Je schreef dat je je paard zo moet vertrouwen om op een halster te kunnen rijden. Nou nee dus, eerder andersom. Onze paarden zijn nou niet bepaald de meest slome ongeinteresseerde paarden die er zijn. Jack heeft een renbaancarriere en wil eigenlijk alleen maar hard, Baladeika is een arabier die soms nogal eens schrikt van iets en het dan op een lopen wil zetten, Harisha is een kruising van deze rassen... Maar buiten rijden we uitsluitend op een halster...

Groeten,
Frans

marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 22:48:


Soldaten waren vroeger echt niet anders dan onze hedendaagse soldaten. Je kan het wel romantiseren, wat veel gedaan wordt, maar ik geloof niet zo in "zachtaardige soldaten" of soldaten die zachtzinnig met hun vervoermiddel omgaan.


Ik weet niet waar dat vandaan is gehaald, maar het lijkt me grote onzin. In oorlogstijd is het paard van je tegenstander een makkelijk en effectief doelwit. Een paard gaat in dergelijke omstandigheden net zo lang mee als een legerjeep in Irak. Beslist geen 40 jaar dus.
En al ZOU een paard 40 jaar kunnen worden... Dacht je dat het leger een museum was waarin ze stallen vol bejaarde paarden onderhielden? Dat past niet in het beeld van de "paraatheid" die ze altijd zo hoog in het vaandel hebben staan. Wat niet (meer) geschikt is voor de strijd moet de kazerne verlaten. Zo was het altijd al en zo is het nu nog steeds.

Wat ik wel geloof is dat vroeger de paarden ouder hadden KUNNEN worden. Maar dan niet door de kundigheid van de cavalerie, maar omdat paarden toen meer beweging kregen, geen kleffe brokjes kregen, en bovenal omdat de fok-criteria op prestatie berustten in plaats van op exterieur. Uiteindelijk gaat ieder ras naar de fillistijnen als er gefokt wordt op basis van externe kwaliteiten en aan "afstamming" meer waarde wordt toegedicht dan wat het werkelijk waard is...


Volgens mij had ik in een bericht gevraagd of je die mail nog een keer opnieuw wilde posten?

Groeten,
Frans

Karen Koomans schreef op Mon, 9 Feb 2004 22:54:27:


Maar nogmaals: wat is daar het probleem van?
Mag ik vragen waarom je afrastering om de wei hebt staan? Kun je een paard niet met de clicker leren om op het erf te blijven? En waarom niet: Operante conditionering is vooral goed als je een reactie wilt op een bepaalde stimulus, maar voor het aanleren van gedrag is zoiets ontoereikend.
Makkelijker (en effectiever!) gaat het met schrikdraad. De leercurve is kort, en vermijdingsgedrag houdt langer en zelfstandig stand dan positieve bekrachtiging.

Wat ik bij mijn paarden wil leren is vooral een gedragsvorm. Wijken voor druk moet er gewoon ingebakken zitten, ook als ik er niet bij ben om een commando te geven en mijn paard in een rol touw trapt etc.

Als je dat eenmaal hebt is het zo handig dat je je bijna niet voor kan stellen dat er mensen zijn die het zonder doen. Afgelopen voorjaar was ik met de NVVR een weekend weg. Tijdens het rijden met een paar mensen houden we pauze, ik laat op Jack het touwhalster met teugels zitten. Op een gegeven moment gijden de teugels van zijn kop af, en hij steekt een been door de teugels. Been kan niet meer achteruit, hoofd kan niet meer omhoog. Mensen gelijk in paniek "aaarrghhh, hij heeft zijn been door het touw gestoken!!!". Verwondering als ze zien dat ik rustig in het gras blijf liggen: "Laten we maar even kijken of ie dat kan oplossen". Jack tilt voorzichtig een voor een zijn voorbenen op om te kijken waar het verkeerd zit. Het lukt hem niet om los te komen, dus met een voorbeen van de grond af kijkt hij in het rond om mij te zoeken "kom eens helpen".

Iedereen natuurlijk: "Wat een geweldig paard! De mijne zou gefreakt hebben en de hele boel uit elkaar hebben getrokken". Ja, Jack vroeger ook! Maar ik heb hem dit geleerd... En vervolgens kijzen ze je wazig aan: "geleerd????"

Groeten,
Frans

Karen Koomans schreef op Mon, 9 Feb 2004 23:25:57:


Moet je hier eens komen kijken. Harisha steekt dr kop zo in het halster of loopt los mee naar de bak. Van de week nog: Ik hoef maar een vinger uit te steken en ze vliegt weg, blijft met de staart omhoog om me heen rennen, en even kijken naar de achterhand is genoeg om haar in volle galop naar me toe te laten rennen. Precies voor me snuift ze eens keihard. Een andere aanwijzing en ze spring los over een oliedrum. Een ander moment waarop ze naar me toe komt galoperen stuur ik haar de andere kant op om een galopchangement te krijgen en die krijg ik ook, pal voor mijn neus.
Dan ga ik rennen door de bak en rent ze naast me mee. Ik maak een sliding stop en zij ook. Ik begin achteruit te lopen en zij ook. Aan al dit alles is geen brokje voer te pas gekomen. Ze heeft er gewoon lol in. Als ik de bak opendoe en weg ga dan loopt ze eerst nog een heel eind mee, terwijl het pak kuil en de andere paarden de andere kant op zijn...

Hoezo "niet enthousiast?" Toegegeven, een deel zit hem in het paard. Maar dan nog moet je veel afwisselen en op de goede manier belonen om dit zo voor elkaar te krijgen. Het is niet iets dat is voorbehouden aan clickertraining...

Groeten,
Frans

Karen Koomans schreef op Tue, 10 Feb 2004 01:06:54:


Probleem is dat ik niemand kan of wil dwingen. Mensen die daar willen blijven hangen mogen dat wat mij betreft. Er zijn meer NH-forums (fora? klinkt gek) die niet van mij zijn, en die sluiten we ook niet. Zou wel leuk zijn anders om alle NH-mensen op "ons" forum te hebben.

Groeten,
Frans

marianne herzberger schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 14:44:


Eh, wijken voor druk leren???

Het staat er als een grapje maar het werkt wel echt als je paard dat concept doorheeft.
Bij paarden die ik bekap die dit niet geleerd hebben doe ik dat door met mijn zijkant tegen hun lijf te duwen waardoor het gewicht van het been afgaat en het been dan op te tillen. Zodra ze het zelf omhoog houden laat ik los. Als ze gaan hangen hou ik het vast. Dit is precies hoe je "wijken voor druk" aanleert, en dit is dan ook een soort mini-cursusje voor ze. Binnen een minuut of zo begrijpen ze dat ze beter het been op kunnen tillen.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 16:24:


---Hahaha, had ik pasgeleden nog! Spunky had het draad kapot gelopen en het hing dus een paar cm boven de grond. Tamara had er zo overheen kunnen springen maar heeft dat niet gedaan. Toen ik aankwam liep ze met haar been tegen het draad en liep langzaam en beheerst weer naar achteren. Nou, vroeger had ze naar voren gestoven en keihard weggerend! Wel heel leuk om te zien dat je ze dan echt ziet nadenken: 'Uhm, ik voel iets, eens kijken hoe ik dit op kan lossen'...

Groetjes,

Linda

Marianne,


(marianne)

Net terug van een paar dagen Parijs lees ik even alle mailtjes door (jaja was erg gezellig)

To the point: hoezo kan er niet iets beters dan best zijn? Het is toch een ontdekkingsreis? Je kunt toch niet op een punt zeggen: "ZO DIT IS HET BESTE"... Hoe weet je namelijk dat DAT het beste is als je niet verder zoekt.

Ik vind het juist heel goed van Karen dat ze verder zoekt, op zoek naar het beste. Dat is DAN het beste maar wie weet komt er weer een nieuw beste (en stel dat er geen beste komt dan was dat eerdere toch echt het beste)

Groetjes
--

Ilona

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 16:10:



Ik schreef QUOTE - UNQUOTE en neem aan dat je daarmee begrijpt dat het niet mijn uitspraak was!
Tegen romantiseren van soldaten ga ik me dus niet verdedigen maar betrap je wel op de inconsequentie van de week! Die Indianen, weet je nog wel?

Klopt maar heb ik niet gedaan omdat ik de 'eindeloze'discussie over longeren enzovoorts niet wilde voortzetten als de twee dames met wie ik in gesprek was, dat niet wilden. Maar, ik heb mijn aanbod wel op de site gezet (zondagavond geloof ik).

Groet, M.

Frans, het was berichtje 1089 en daaromtrent.
Groeten, Marianne

Hier heb ik dus even een vraag over. Pride is vorig jaar juli ernstig bevangen geweest en heeft een aantal dagen in de kliniek gestaan. Op de foto's was ook de hoefbeenkanteling te zien etc. Toen zijn er ijzers onder gedaan en deze zijn er in begin sept onderuit gehaald. Ik ben toen direkt begonnen met de witte-lijn-strategie omdat ik geen gepruts aan zijn voeten wilde. Vorige week kwam de hoefsmid weer en vroeg ik hem om de voetassen even na te kijken etc. Hij zou toen ook even de voeten weer recht zetten alhoewel dat minimale verschil ik zelf ook al had gezien. Toen ik vroeg hoe zijn hoeven eruitzagen na de hoefbevangenheid vroeg hij aan mij wie mij in hemelsnaam wijs had gemaakt dat pride dat was geweest. Uhm... de kliniek, foto's heb ik ook gezien etc. Zijn witte lijn was volledig hersteld en er was niks meer te zien. Hoewel ik het uiteraard heeeeel graag zou willen geloven, kan die witte-lijn-strategie dit 'veroorzaakt' hebben? Ook heb ik de hielen kort gehouden zodat het hoefbeen meer parallel met de grond zou komen. Maar kan dit inderdaad zoveel effekt gehad hebben??
(alhoewel ik op dit moment wel kan janken, terwijl de hoefsmid vorige week pride aan het bekijken was werd ik uit nood even ergens anders geroepen en heeft hij pride zijn voeten gedaan..... Hij loopt nu nog steeds met heel veel moeite rond, de stralen zijn weggesneden, de zool is een stuk weg, voeten zijn weer veel stijler. O wat ben ik boos op mijzelf.......)

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 17:27:


Ja, ik wil niet lullig doen hoor maar met nederlandse les hebben we toch allemaal goed-beter-best geleerd?
Als er ná best nog iets beters zou komen, op je ontdekkingsreis, dan betekent het dat je 'best' nog niet bereikt had! Nou ja, dit is gezeur!!!

En dat ben ik helemaal met je eens. Ik wil niemand de ambitie ontzeggen om verder te kijken en te verbeteren. Maar daar ging het in dit geval eigenlijk niet meer om - je moet het dus in de context van die discussie zien. En op de INHOUD of ESSENTIE van het onderwerp beoordelen.

Groetjes, Marianne

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 16:48:


Als behoorlijk gevorderd dressuurpaard weet ze wel wat wijken voor druk is. Maar, ik ga toch jouw uitleg over w.v.d. op de site nog eens goed doorlezen en kijken of ik er met deze dame iets mee kan bereiken!
Dank voor de tip in ieder geval!
Groet, M.

Karen,

er is niemand die je verplicht op twee verschillende fora je visie uit te leggen. Als je dat zonde van je tijd vindt doe je dat toch gewoon niet? Dan kies je voor 1 forum! Het gaat me echt veel te ver dat je voorstelt de yahoo-groep te sluiten. Toevallig vind ik dat een prettig forum en kom hier bijna nooit, maar daarom ga ik nog niet voorstellen dit forum op te heffen.

gr. Helene

Karen Koomans schreef op Tue, 10 Feb 2004 01:06:54:

Frans Veldman schreef op maandag, 9 februari 2004, 20:25:


Net als 'paardenfluisteren', maar dat terzijde .

gr. Helene