eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 juni 2008, 0:39:


Indy begon ook altijd te manken als zich een steentje in de hoef vastgezet had. Nu ik haar enkele jaren natuurlijk bekap en ze veel op de weg komt, is het steeds beter geworden. Er zetten zich ook nog wel eens steentjes vast, maar die verliest ze vaak vanzelf. Hele hardnekkige haal ik er thuis uit, maar manken vanwege steentjes in de witte lijn doet ze niet meer. Denk ook dat het aan de breedte van de witte lijn ligt.
Monique

Ans Jondral schreef op zondag 15 juni 2008, 23:53:


Buck heeft het ook wel eens, zijn witte lijn is vóór de hielen altijd wat verbreed dus daar is ruimte voor steentjes. Ik denk ook dat het ongemak is, net als lopen op wielrenschoenen of naaldhakken. De hoef draagt dan op twee punten ipv op een heel vlak en dat geeft een soort van zwik-reacties.
Als de steen groot genoeg is, kan ie wellicht op interne weefsels drukken?

Boully is een fjordenruin van ca. 20 jaar oud, die sinds zaterdag 7 juni van ons is.

Info van de vorige eigenaars, die hem acht jaar hebben gehad; hij heeft bij hen geruime tijd op ijzers gelopen, maar was daar sinds ca. een jaar vanaf. 3 Weken voor wij hem ophaalden is hij bekapt door een hoefsmid.

Wat zagen wij aan de hoeven, één week voor we hem ophaalden. De hoeven waren vooral in de hielen lang en geflaird, bij verschillende kwartieren was er een flink stuk weggebroken, de buitenhoefwand was met een grove rasp bewerkt. De zolen waren redelijk hol (misschien gesneden), de steunsels waren erg lang, de stralen waren bijgewerkt.
Boully liep die dag erg stijf, waarschijnlijk doordat hij lang had stilgestaan. Op het asfalt/verharde liep hij korter dan in de bak.

De eerste week heb ik niets aan de hoeven gedaan. Ik wilde eerst zien hoe e.e.a. zich ontwikkelde en hoe Boully liep. Hij heeft vrijwel iedere dag in de bak gelopen en 3x is hij een rondje (5 km) langs de weg geweest, 2x aan de hand, 1x onder het zadel. Verder loopt hij dag en nacht buiten met een verharde (schuil)stal.
Na deze week zijn bijna alle hielen tot vrijwel zoolniveau afgesleten, zonder dat ik veel slijtage aan de tonen zie, de flairs zijn verdwenen. Gisteren heb één hiel (RA buitenzijde) met de rasp op gelijk niveau met de binnenzijde gemaakt, scheelde een paar mm. Verder een kleine mustangrol gemaakt (buitenhoefwand is heel dun), ik heb kwartierboogjes gemaakt waar nodig en ik heb de steunsels met de zool gelijkgemaakt.

Boully loopt op een zachte ondergrond zeer ruim in stap, in draf verkort hij. Op een harde ondergrond loopt hij ook in stap kort. Hij lijkt niet echt gevoelig, want houdt er wel constant een flink tempo in. Op scherp grind/stenen is hij duidelijk gevoelig.
Ik vraag me af waar dat verkorten van komt. Is dat nu toch pijn in de hoeven of zou het door iets anders kunnen komen. Hij is ontzettend gespierd in de achterhand, heeft veel voor een hele zware kar gelopen. Zou dat trekken van een zware last ook niet voor de verkorte gangen kunnen zorgen?

Verder vraag ik me af waarom een hoefsmid de buitenhoefwand met een grove rasp bewerkt. Zou dat kunnen zijn om het model van de hoef er meer standaard te laten uitzien en dat bijv. halverwege de hoefwand wel al dikker is, dat daar de bekende groeiribbel zat (nu dus weggeraspt) van het van de ijzers afgehaald zijn? Je kan de groeven van het raspen nog steeds zien.

Els.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 juni 2008, 0:39:


Hangt wellicht af van de grootte van de steen en de diepte

Het valt mij op dat als ik naar hoeven kijk van paarden die door een gewone hoefsmid zijn bekapt dat ik dan heel vaak vijl-sporen aantref over de HELE hoef! Dus ook vlak onder de kroonrand.

Het lijkt erop als hoefsmeden het er netjes uit willen laten zien voor de klant en een afwijkende vorm van de hoef gewoon terugraspen tot het er 'normaal' uitziet.

(Ondertussen staan de steunsels nog torenhoog in de hoef en steekt de hoefwand uit en is dan wel de straal 'mooi' bijgewerkt, eerlijk gezegd erger ik me kapot)

Laatst was ik bij iemand en haar paard was bekapt door de smid en liep daarna zo gevoelig dat hij 'wel op ijzers moest'. Zo lekker dan, eerst je werk verprutsen en dan ijzers eronder timmeren om het weer 'op te lossen'.

Arabesk schreef op maandag 16 juni 2008, 11:34:


Is ook nog een andere doelstelling soms / Tussenperiodes bij bekappen zo lang mogelijk uitstellen !! Zokort mogelijk zetten dan hoeft ie niet elke maand terug te komen :)!

Christel Provaas schreef op maandag 16 juni 2008, 10:26:


Pête heeft nergens verbrede witte lijnen, ook nog nooit gehad. (Dat is het voordeel van een paard dat nooit ijzers heeft gehad, al haar hele leven op ideale bodems rondloopt en (min of meer) NB bekapt wordt. )
Eigenlijk is er geen ruimte voor steentjes, maar die steen vond dat blijkbaar geen probleem.
Ik vond toch dat het redelijk diep zat, halve cm ofzo. (Ik vind dat diep voor een paard dat op haar zolen loopt?)
Ik denk dat je weleens gelijk kan hebben. Ze liep ook niet stokkreupel. Ik voelde haar alleen wat trekken met dat been.

Moet ik mij nu trouwens zorgen gaan maken over een hoefzweer op die plek?

Ans Jondral schreef op maandag 16 juni 2008, 11:55:


Wees blij dat er geen ijzers onderzitten, want het is nog veel beroerder om een steen ergens uit te peuteren als hij tussen ijzer en zool klem geschoten is.
De kans op een hoefzweer is dan ook veel groter omdat de zool veel zachter is dan bij een blootsvoets paard.
Maar ja, shit happens af en toe.

Piet

hoof issues are man made; not genetic

Cindy Helms schreef op maandag 16 juni 2008, 11:32:


En het paard heb ik gemerkt... De één reageert er veel gevoeliger op dan de ander maar het kan zeer zeker effect hebben. Heb er één die z'n voet niet meer neer wilde zetten na een klein steentje in de witten lijn, kon 'm daardoor gelukkig met m'n vingers eruitpeuteren, zat nog niet zo vast Daarna was er weer niets aan de hand. Beetje een princes op de erwt Terwijl m'n andere met een veel grotere steen op een zelfde plek bijna niet aangedaan leek...

Martina schreef op maandag 16 juni 2008, 12:15:


Zie aan m'n tikfouten dat ik haast had dit te schrijven haha. Dit was poging nr. 2. Bij poging 1 viel de stroom net uit... heb je 'n berichtje getiept en, pats, weg is het...

Martina schreef op maandag 16 juni 2008, 12:15:


jep jep

Piet schreef op donderdag 12 juni 2008, 10:25:



Dat is dus precies wat ik het ervaren! Omdat mijn paard last had van een chronische (lichte) kreupelheid die door de dierenarts naar de hoef was herleid (middels verdovingsproeven) werd geadviseerd om (na 16 jaar ijzerloos) toch maar ijzers te monteren. De hoeven waren immers erg kort en sleten harder dan voorheen omdat ze sinds recentelijk dagelijks 3 km over harde weg moest. Het duurde een eeuwigheid voordat enige hoefgroei kon worden vastgesteld en toen ik uiteindelijk besloot om de ijzers er af te halen omdat ze 's zomers toch geen harde weg zag (dag en nacht op de wei) was de gewonnen hoeflengte in no time weggesleten en zat ik met een paard met brokkelhoeven. Ze is nu weer ongeveer een jaar ijzerloos (en dagelijks 3 km harde weg) en heeft weer de kei-harde hoeven van vroeger en groei en slijtage lijken redelijk met elkaar in evenwicht.

barrel schreef op maandag 16 juni 2008, 12:34:


Anders kan je ook boots proberen, als ze te lang over harde wegen moet.

Oh is dat de reden!

het was me al opgevallen dat veel kwpn paarden alleen voor beslagen worden als ze worden ingereden. Dat is dus om die reden, aha!

Zo lijkt het net alsof je 'bergopwaarts' rijdt, terwijl je 'm gewoon lekker in de krul trekt. Handig bekeken van ze....

Arabesk schreef op maandag 16 juni 2008, 14:06:


Tja... ook andersom wordt dit toegepast.
Bij metingen bijv. (tot 9de levensjaar) om (nog) in een bepaalde groep (springsport) te mogen blijven , is mij al meerdere malen gevraagd een paard goed kort te zetten zodat ze net binnen de grenzen bleef.
Te klein eigenlijk voor de volgende stap.....maar te groot voor waar ze al inzaten.
Dat ik daar niet aan mee werk zal duidelijk zijn.