jlelias1956 schreef op maandag, 28 februari 2005, 23:12:


Jean-Luc,

ik mailde je gisteravond al maar je e-mail adres reageerde niet; het is inderdaad Ridderzuing zoals Egon al meldde; de verschillende ontwikkelingsstadia van de plant zie je op dit site-adres in beeld:

http://www.kulak.ac.be/facult/wet/biologie/pb/kulakbiocampus/images/lage%20planten/Rumex%20obtusifolius%20-%20Ridderzuring/

Ridderzuring is noch in verse vorm, noch in gedroogde vorm giftig, tenzij het paard het in zeer grote hoeveelheden gaat eten. En dat doen ze meestal niet. Het is wel een indicatie van een slecht onderhouden of verwaarloosd land. Boeren zullen dit kruid altijd willen bestrijden - niet vanwege het gif maar vanwege het feit dat het zich enorm verspreid en de plaats van goed gras gaat innemen. De zaden blijven ook tientallen jaren vruchtbaar.

Er is op een niet-chemische manier te bestrijden; als de plant jong is trek je hem het best uit (penwortel) - als er veel staat in het land kan het gespoten worden, maar ook verwijderd worden met de weed-eater, een project van studenten : www.weed-eater.nl

Gegroet, Marianne

Bedankt mensen allemaal,
zo snel en deskundig antwoord had ik eigenlijk niet durven hopen.Weer wat bijgeleerd en volgende keer fotografeer ik het zeker met een meetlatje erbij, goede tip.
Ik ben eigenlijk een beetje gerustgesteld , want even dacht ik dat het St-Jacobskruiskruid kon zijn.
Hartelijke groeten,Jean-Luc

Ivanhoe schreef op maandag, 28 februari 2005, 23:46:


Oeps...ik knabbel zelf ook wel eens aan een stokkie zuring 's zomers, nooit geweten dat het giftig was

Saskia

Idunn schreef op dinsdag, 1 maart 2005, 8:58:


Het is NIET giftig, tenzij je er grote hoeveelheden van eet. Het wordt in veel 'boeren-streekgerechten' gebruikt:
Ridderzuring zuivert de lever dat zegt een oude spreuk, maar is dat ook zo?

Ridderzuring (met als volksnaam paterstokken) heet in het Latijn Rumex acetosa L. Rumex betekent pijl of speer. De plant heeft dan ook pijlvormige bladeren.
Er zijn verschillende soorten zuring. Zo heb je schape-, ridder-, kluwen-, water-, moeras- en krulzuring om er maar enkele te noemen. Als je niet zeker bent, plant dan een echte veldzuringplant in je tuin. Dan voorkom je problemen.
In de lente smaken de eerste lentezuringblaadjes zachter dan die van in de zomer. Zuring is geen moeilijke klant. Je kan hem overal planten. En als de plant een beetje beschut staat, groeit hij het hele jaar door.

Zuring die je in een plekje schaduw plukt, smaakt niet zo zuur als de blaadjes die je in volle zon plukt, vertelt Dr. Paul van den Bon in zijn boek Kruid of munt.

Hoeveel mag je van die zuring gebruiken?

Zuring mag je enkel in kleine hoeveelheden gebruiken. Vroeger beweerden onze voorouders wel dat zuring goed was tegen scheurbuik en bloedend tandvlees. Het deed de ronde dat veldzuring vol vitamine C zat. Nu, niks dan goed nieuws zal je denken. Maar let toch maar heel goed op dat je niet overdrijft met deze plant. Zuring mag je enkel mondjesmaat gebruiken.
Zeker mensen die last hebben van nier- en galstenen, reumalijders en mensen die problemen hebben met maagzuur moeten de zuringblaadjes best uit hun menu schrappen.

Wat kan ik met zuring maken?

Met zuring kan je lekkere gerechten maken. Hier een suggestie

Veldzuringpannenkoekjes
Ingrediënten: 500 g bloem
½ liter water
1 ei
1 liter melk
een sprits zout
30 g boter of olijfolie
100 g veldzuringblaadjes

Afwerking: 250 g platte kaas
5 eetlepels fijngesnipperde bieslook
een snuifje peper

Was de zuringblaadjes en laat ze 2 tot 3 minuten blancheren.
Laat ze uitlekken. Ze zijn dan heel zacht en vallen bijna uit elkaar.

Het deeg:
Doe de bloem, het ei, melk, water en zout in een kom.
Meng alles en laat wellen (=dik worden).
Doe er nadien de zuring onder en mix die in het deeg fijn.
Doe een klontje boter (of olijfolie) in je pan en bak goudgele pannenkoekjes.
Serveer ze met de kaas, gemengd met peper en fijngesnipperde bieslook

Eet ze!

M.