ik ook en evenmin...


80 kilo ruiter + zadel is snel 20-25% extra belasting en ja, dat is veel. Veel omdat de ruiter het paard doorgaans niet rijdt over de weidegrond waar de hoeven op aangepast zijn én daar gaat waar het paard niet zou gaan én het paard niet laat lopen zoals dat zelf zou lopen.

Ik lees wel eens het 'zwanger paard'-argument doch een drachtige merrie staat of kuiert op haar dooie akkertje rond. Daarbij is dracht ook een belasting. Vraag maar eens aan een vroedvrouw hoe gezond dat is voor rug, bekken en knieën bv.


Goed om je daarvan bewust te zijn. Dan heb je een kans de gevolgen daarvan te minimaliseren.
Rijden ís schadelijk.

Dan tóch eindigen met een positieve noot.
Doordat rijden een extra belasting van de hoeven is kan je door te kiezen waar en hoe je rijdt 'natuurlijk onderhoud' simuleren.

hc

Huertecilla schreef op zaterdag 14 juli 2007, 10:24:


Je vergeet er nog 1: continuïteit. "Doorgaans een veel groter verschil in activiteit oplegt dan het paard zelf zou doen". Het gaat niet om de mate van activiteit maar om het contrast tussen perioden van inactiviteit en activiteit, veroorzaakt door bijvoorbeeld het toevallig patroon van vrije tijd van het baasje en/of waar het baasje toevallig zin in heeft (ha ik ben zondag de ..de vrij om lekker endurance te rijden!).


Het hele leven is schadelijk, met de dood onontkoombaar als gevolg. Dat op zich is dus moeilijk als argument te hanteren. Het gaat er niet om dat we het oneens zijn (zijn we niet), maar hoe dit duidelijk en onontkoombaar te formuleren.


Precies!
Dat schept echter onontkoombaar óf beperkingen óf verplichtingen.
Beperkingen wanneer je je realiseert dat je de verplichtingen beter niet kunt aangaan.
In vroeger tijden werd automatisch aan zowel beperkingen als verplichtingen voldaan. Men was gewend aan paarden-tempo i.p.v. auto-tempo; de hele maatschappij (maar vooral ook de psyche) was erop ingericht. Wanneer er niet aan voldaan werd waren daar doorslaggevende redenen (leven of dood) voor.

Ik denk dat het geheel samen te vatten is in of je je paard mechanistisch beschouwd (als een soort levende fiets; NÉÉÉÉ zullen de meesten nu roepen maar ze handelen daar niet naar, of het paard nu als sport attribuut dan wel statussymbool fungeert) óf organisch (paard-gericht).
Zodoende is slechts het paard-gericht (letterlijk, om en voor het paard, omdat je paarden leuk vindt om mee om te gaan) in deze tijd en onze situatie nmm ethisch nog houdbaar (in ieder geval even houdbaar als dat paarden lekker in de salami zijn); voor de rest kan ik me moeilijk voorstellen dat de mensen een off-the-road (motor)fiets niet veel leuker en praktischer vinden....

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

PS.: ja ik weet dat JIJ off-the-road motorfietsen ook leuk vindt maar bovenstaande is algemener bedoeld.

e m kraak schreef op zaterdag 14 juli 2007, 11:27:


Slecht voorbeeld,nmm, iemand die zelfs maar een klein beetje ernstig hiermee bezig is, traint en doet dat zeker niet alleen op zondag.
Ik denk dat dit veel meer opgaat voor de, idd, zondagsvrijetijdsruiter.

jan

jan seykens schreef op zondag 15 juli 2007, 6:17:


Ik dacht ook een zondagsvrijetijdsruiter (mogen die tegenwoordig niet meer mee doen?) te beschrijven, geen fanaat in iets. Voel je vooral niet aangesproken Jan. Toch heeft ook endurance, sinds daar feitelijk gewoon voor de lol letterlijk paarden voor doodgereden worden, mijn sympathie verloren. Is ander topic.
Een nmm onbetwistbaar voorbeeld van discontinuïteit op dit forum was Isabella de shetlander die af en toe de marathonwagen moest trekken en dan niet langzaam of een klein stukkie. Sja, daar kreeg ze last in d'r hoeffies van..... daar hebben we het indertijd over gehad en heeft dacht ik geresulteerd in hoefschoenen.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

jan seykens schreef op zondag 15 juli 2007, 6:17:


Maar wel realitijd, denk ik.


En hoeveel % van 'paardrijland' zou dat zijn, denk jij?

Nils en Olly

e m kraak schreef op zaterdag 14 juli 2007, 11:27:


Omdat ik veel competitie gereden heb met motorfietsen heb ik vergelijkend referentiekader Egon. Dat geeft heel veel perspectief.
Ik geef daarom geen waardeoordeel over 'leuker' want dat is subjectief en volledig afhankelijk van het belevende individu.

Wel heb ik vanuit mijn ervaring een mening over competitie met paarden en zeker duurlast. Die mening is dat het tegengesteld is aan het belang van het paard.
Het woord 'competitie' geeft al aan dat er een conflict is tussen de ambitie van de ruiter en paardgerichtheid.
Een motorfiets is een mechanisch instrument en zelf dáárbij zijn de ambitie/vaardigheid van de piloot van cruciale invloed op de betrouwbaarheid van het mechaniek.
Paardensport als gezamelije beleving van een buitenactivitiet is gewéldig. Het competatieve element is een NoNo.

Verder sla je de spijker op de kop met de verwijzing naar het levensritme.
Wij hebben heel bewust de keuze gemaakt anders te gaan leven, existentiëler. Wij wegen daarom levenswaardes anders dan de modale westerse mens.
'Anders' en hoewel niet beter of slechter in absolute zin, is dit wel een enorm voordeel mbt het welzijn van dieren. Die beleven hun wereld namelijk per definitie existentieel.

hc