Hoi,
Mijn pony staat alleen zoals sommigen weten. 6 Jaar geleden kochten we haar en ze komt uit een kudde. Zij stond in een groepje van 4. Op 2 na waren alle pony's daar zwart (de onze is dat ook).
Nu viel het me op dat ze nooit wat om andere paarden gaf. Als ik haar ooit liet snuffelen aan andere pony's dan volgde een hoop gegil. Voor hengsten en ruinen leek ze wel bang (zie bericht hiervoor "dood veulen"). Tijdje geleden kwam ik eens langs een wei met een zwarte shetlander en liet Isabella maar weer eens voorzichtig snuffelen, ervan uitgaande dat die gil wel weer zou volgen, maar niets deze keer. Ze deed heel aardig en die andere pony ook. Ik heb er eigenlijk nooit over gedacht, maar sinds een tijdje bedacht ik mij; zou het voor haar letterlijk zijn soort zoekt soort? Ze is opgegroeid tussen zwarte shetlanders, haar moeder en zussen (en veulens) waren zwart. Ze weet niet beter. Alle tot dan toe begroette paardjes waren of groter of anders van kleur. Sinds ze het goed eens is met de ruin van de buren (ook zwart), mag hij ook aan haar snuffelen. Het hengstveulen (bont) weer totaal niet (gillen). Zou ze alleen zwarte shetlanders accepteren? Er staan er hier in de buurt niet veel meer, dus ik kan niet meer "testen" jammer genoeg. Maar wie weet hier meer over? Of is het helemaal onzin wat ik zit te bedenken? Is een paard een paard? Voor de hoefschoenen destijds is ze op stap geweest met een zwarte Hackney pony (merrie ook nog), maar ook hier gillen en meppen overigens.

Groeten,
Ingrid

hoi,

ik denk dat daar wel iets van aan is. wij hebben een "kudde" van 4: 2 vossen (die met elkaar overeenkomen), één zwarte (dominant tegen al de andere) en één bruine met zwarte manen, die eigenlijk altijd onderaan de hierarchie bengelde, bij geen van de drie geliefd. Recent hebben we ze verzet waardoor ze naast een afspanning staan met daarin twee bruine paarden met zwarte manen. Natuurlijk gingen ze allen snuffelen en ook gillen, maar behalve onze bruine ruin, die staat tegenwoordig steeds bij die andere op hem lijkende soortgenoten. alsof ie eindelijk aansluiting vindt.
dus uit deze ervaring denk ik wel dat paarden die meer op elkaar gelijken ook beter met elkaar overeenkomen (helaas komt onze zwarte ruin met geen van allen overeen. maar met een ander zwart paard heb ik het nog niet getest. interessante theorie wel!)

groetjes

Kristel

kristel schreef op dinsdag, 27 januari 2004, 19:24:


Er zit volgens mij wel een waarheid in deze theorie. Zelf heb ik het ook vaak gezien op NVVR-weekenden, wanneer alle deelnemers hun paarden bij elkaar in de wei zetten. Al heel snel ontstaan er groepjes paarden, waarbij ze vaak op ras en kleur zijn gesorteerd...

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag, 28 januari 2004, 15:22:


Ik ken dit ook, maar dan bij geiten, de witte geiten weigerde gedekt te worden door een bruine bok, maf hoor. Wij hebben een friese jaarling die helemaal verslingerd is aan een zwarte nw forrest van het ude type die helemaal niks van hem moet waten. Haar uitdrukking staat de heledag op sodemieter nou eens op. Maar blijkbaar is zwart voor hem veilig.
Monty Roberts heeft overigens ook geschreven over dit fenomeen en in "De aard van het paard" wordt er ook op ingegaan.

Frans Veldman schreef op woensdag, 28 januari 2004, 15:22:


---Heel interessant onderwerp ja...
Ik zie het bij Tamara ook. Nog voor ik haar kocht stond ze altijd met een hele kudde in de wei en wie was haar beste vriendin? Een bont paard...nu ook weer, ze staat nu bij een bonte shetlander en nog een bonte pony en daar kan ze echt heel goed mee opschieten. Spunky en die andere bruine pony, daar moet ze nu niet zoveel meer van hebben...
Dus ja, bont zoekt bont in dit geval

Groetjes,
Linda

Leuk dat dit aangeroerd word. Volgens de vorige eigenaar van Daan was Daan (zwartbonte ruin)dol op koeien. Er waren op de boerderij zwartbontkoeien.
Toen we bij wei bij Marjolijn aankwamen stonden in de wei ernaast ... ja hoor... zwartbontkoeien. Hijj hinnikte er luid naar en was zeer geinteresseerd.
Ik vroeg me af of hij enige verwantschap voelde vanwege de vachtt..
Overigens vind hij paarden ook verschrikkelijk leuk hoor
Groet,
Ellen

Linda schreef op woensdag, 28 januari 2004, 18:15:

Ellen Juliettes moeder schreef op woensdag, 28 januari 2004, 20:17:

Isabella kwam op een logeeradres ook eens naast koeien te staan. Ze vond ze doodeng. Had ook nog nooit een koe van zo dichtbij gezien. Haha.

Maar inderdaad, het lijkt er sterk op dat ze echt naar zwarte shetlanders trekt. En dan wel merries. Want van ruinen/hengsten is ze dus bang, maar dat geldt ook alleen maar voor zwarte, want de bonte hengst van de buren mag ze niet, maar ze is niet bang voor hem.

Zou het wat met de moeder te maken kunnen hebben?? Isabella's moeder was zwart (evenals de rest dus eigenlijk wel, maar dat terzijde). Ze weten niet hoe ze er zelf uitzien, maar als veulen weet ze dat zo'n zwarte soortgenoot veilig was.

Grappig was ook dat het eerste "grote" paard dat een een paar dagen bij ons kwam logeren in haar wei een Fjord was. Nou gillen, piepen en meppen dus (door de onze). Maar nu is het wel zo dat iedere Fjord interessant is. Veel interessanter dan een ander voorbijkomend paard.

Groeten,
Ingrid

Leuk dat dit aangeroerd word. Volgens de vorige eigenaar van Daan was hij
dol op koeien. Er waren op de boerderij zwartbontkoeien. Daan is ook
zwartbont.

Toen we bij wei bij Marjolijn aankwamen stonden in de wei ernaast ... ja
hoor... zwartbontkoeien. Hijj hinnikte er luid naar en was zeer
geinteresseerd.
Ik vroeg me af of hij enige verwantschap voelde vanwege de vachtt..
Overigens vind hij paarden ook verschrikkelijk leuk hoor
Groet,
Ellen

Dat zou kunnen. Daan heeft geen papieren. We weten alleen dat moe eeen NRPS was en vader onbekend. Over de kleur weten we niets.
Maar ze kijken toch ook naar zichzelf??
Dat moet dan ook bekend (dus veilig) zijn?
Enne.. veulens hebben ook vaak niet de kleur van moeder...
Maar dat moe een belangrijke rol kán spelen ben ik hevig met je eens1
Groetjes
Ellen

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 28 januari 2004, 20:22:

Ellen Juliettes moeder schreef op woensdag, 28 januari 2004, 20:58:

Nou als je ze een spiegel voorhoudt weten ze niet dat ze het zelf zijn. Sommige paarden zijn zelfs bang voor zichzelf in de spiegel.

Vanuit hun ooghoeken zeg maar, zien ze natuurlijk wel wat voor kleur ze zelf hebben.


Dat geeft ook niet, want daar gaat het niet om. Het gaat er nl. niet over of ze dezelfde kleur hebben. Stel je krijgt een bont veulen uit een zwarte merrie. Dan zal dat bonte veulen waarschijnlijk eerder naar een zwarte trekken dan naar een bonte of een bruine. Hij kent zijn moeder, dus die kleur. Dat bedoelde ik eigenlijk te zeggen. Een bruin veulen uit een witte (is normaal weet ik) zal eerder wit leuk vinden dan zwart. Althans dat las ik laatst ergens.

Groeten,
Ingrid