Na een paar uur in de wei bij het veulen stond Arabella steeds 'duidelijker' haar veulen aan te sporen wakker te worden en op te staan met haar neus en hoef.
Ik heb het lijkje toen in een kruiwagen gelegd en heb Arabella gewoon los mee laten lopen naar het gat wat ik inmiddels gegraven had.
Morena in het gat gelegd en er blok voor blok een paar grote steenbrokken op gelegd. Daarna een paar kruiwagens kleinere stenen en tot slot de boel agdekts met grond.
Arabella heeft alles aandachtg gevolgd en leek te begrijpen dat haar veulen er nu niet meer was. Daarna heb ik haar meegenomen naar de stallen om te laten zien dat haar veulen echt nergens meer was. Dat leek ze te bevatten. Ze liep in ieder geval vrij rustig met me mee terug.
Terug in de wei was ze wel opgweonden, maar keek niet naar één kant en liep vooral als een grote speurhond luchten te zoeken.
In de loop van de dag werd haar geroep minder triest en vanmorgen was ze gewoon rustig.
De groep vangt haar enorm lief op en vooral Capricho en Snacha geven veel zorgzame aandacht. Ze blijven echter allemaal dicht in haar buurt.

Achteraf lijkt het verdorie een doodsimpele bloedarmoede te zijn geweest; we hadden de dierenarts wel gebeld, maar die kon pas een dag later komen. Maar goed dat is achteraf en blijft speculeren. Tis een trieste les.

Volgend seizoen slaan we over omdat we alles gevaccineerd hebben en het jaar erop enten we alleen Zomer. Sancha wordt waarschijnlijk niet zwanger en dus mogen Luna en Arabella het nog eens ervaren.