Wil schreef op donderdag 27 juli 2006, 18:37:


ISBN nr????

Vitelli schreef op donderdag 27 juli 2006, 19:19:


Das interesant! Dat zou betekenen dat karakter op hetzelfde gen als de buiging van de haarzakjes zit! Niet ondenkbaar trouwens. In Rusland hebben ze een onderzoek gedaan naar het fokken van tamme vossen. Ze hebben telkens de meest tamme dieren genomen en daarmee doorgefokt. Hoe tammer de volgende generatie was hoe anders de haarkleur. De tamme vossen waren bont van kleur!

Eh, slik, mijn pasgeboren trots heeft dat. En ook nog eens blauwe ogen. Zij heeft pas de hoefbekapper door de uitloop heengesleurt. De man was stomverbaasd. Hij had nog nooit een veulen meegemaakt dat weigerde zich over te geven. Ik heb toch geen praktijkgeval hier hoop ik.

Dat boek wil ik wel heel graaag heben.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 27 juli 2006, 19:55:


Kan net als bij mensen een samengaan van nature en nurture zijn. Bij andere omgevingsfactoren had het dier zich heel anders kunnen ontwikkelen.

sandratien schreef op donderdag 27 juli 2006, 21:39:


Hebben bedoel ik.

sandratien schreef op donderdag 27 juli 2006, 21:44:


Oh HC, voordat je als een pitt bull erop springt. Nog extremer dan het zich anders in een compleet verkeerde omgeving had ontwikkeld bedoel ik. Down boy, down.

sandratien schreef op donderdag 27 juli 2006, 21:39:



dat bewijst alleen dat de inherente karaktereigenschappen afzwakken,
degeneren dus (een tamme vos overleeft gewoon niet in het wild), degeneratie die verder te zien is, indeed my dear,
in de haarkleur......
heb ik me daar géén puntje ?

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:06:


waarmee ik gewoon wil duiden dat doorfokken op
één kenmerk gewoon niet kan,
je sleurt altijd en aantal andere eigenschappen mee,
gewilde en ongewilde

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:08:


Behalve dan met de kleur?!! Tenminste dat begreep ik van jou..

Gr esther

Spirithorses schreef op donderdag 27 juli 2006, 18:12:


Of Emiel Voest een dergelijk boek geschreven heeft, weet ik niet, maar Hempfling en Tellington-Jones iig wel.
Het paardenhoofd vertelt veel over de persoonlijkheid van een paard, en zo ook de kruinen. Je kunt echter niet op basis van een paar uiterlijke kenmerken het karakter 'vastleggen'. Het is alles bij elkaar op basis waarvan je kunt zeggen of het bijv. een zeer gecompliceerd paard is of juist niet. Daarnaast komt het ook voor een groot deel aan op een algeheel gevoel die het paard uitstraalt. Een 'stijve' mond bijv. kan bij een andere benadering/omgang/training veranderen in een 'losse' mond. En zo kan het zijn dat het paard bijv. als 'moeilijk'' ervaren wordt, maar dat niet is omdat het zich snel verveelt en uitdaging nodig heeft. (dit zijn losse voorbeeldjes)

groet, Petra
www.jovarna.tk
bitloosdressuur.tk" target=_blank>www.bitloosdressuur.tk

van lennep schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:10:


kleur is maar één resem kenmerken,
je hebt ook nog konformatie, botstruktuur, spierstruktuur,
karaktereigenschappen, ontwikkeling van zintuigen,
voedselkonversie, omgevingsadaptatie, voortplantingskapaciteit,
sexuele drang en nog zoooooooovééééééél meer
allemaal dingen die op één of andere manier gekoppeld zijn,
samengaan of juist niet.
Bekijk het als een netwerk waarin gaten vallen,
in de natuur vallen de slechte netten eruit
of ze worden genetisch gedicht
bij domestikatie worden op zijn minst de gaten steeds groter
en steeds meer
een aantal kenmerken kunnen daarbij dienen als indikator
waarvan kleurpalet een hele zichtbare is
En tot in den treure : wat eten we ?
witte kippen, witte schapen, witte geiten, witte varkens,
witte koeien, witte konijnen, kalkoenen én komkommers !
alles crème de la crème maar wel genetisch kaduuk
terwijl 50jaar terug alle huisdierrassen,
lokaal geankerd waren én gekleurd,
dwz, genetisch stabieler.