epona schreef op donderdag 22 juni 2006, 20:38:
> sorry hoor maar ik moet even reageren, er zijn idd processen in
> je lichaam die er voor zorgen dat je niet bewust meemaakt als
> iets, ernstigs je overkomt ik denk dat adrelanine een hormoon
> melden dat je echt pijn weg kunt denken wanneer het over
> overleven gaat, op het moment dat je hebt overleeft komt de
> pijn pas alleen vaak minder scherp dan in eerste instantie.
> Ina
Yep...adrealine....ik heb maar weer eens de welbekende googlesite gebruikt en kwam het volgende tegen....dat zal misschien iets verklaren over het overlevingdrang en het plotseling opgeven daarvan...
Quote:
even in het kort:
normaal gesproken stijgt adrealine om ons lichaam te activeren, om vervolgens weer tot rust te komen stijgt het hormoon cortisol, hierdoor daalt de adrealine en dan daalt ook weer de cortisol.
Als door stress en spanning de adrealine lang hoog blijft , blijft ook het cortisol gehalte lang hoog in je bloed.
Dit kan
gevaarlijk zijn
voor *o.a.* het
hart.
Noot:
Nu denken we even terug aan dier aangevallen dieren die niks meer doen ?
Ook bijv. mensen met een probleem aan het hart doen ineens niks meer ?
Het zou een slechte zaak zijn voor ons mensen om zo aan je dood te komen....maar daar is dan moedertje natuur weer....
Quote:
ons lichaam zit dan mooi in elkaar want om zichzelf te beschermen gooit hij het cortisol automatisch extreem omlaag om schade aan bijv het
hart te voorkomen. maar het gevolg is dat het adrealine gehalte niet meer naar beneden gehaald wordt en daardoor is het lichaam constant in actieve toestand wat tot uitputting leidt.
einde quote.
En bij
echte uitputting leidt dat dan weer tot een toestand waarbij je ook al niks meer kan doen , toch?
Dit zou dan zorgen , normaal gesproken dan, dat men eerst uit moet rusten alvoor men die adrealine weer op kan laten lopen en zo is het kringetje weer rond.
Dit is puur overleven....evolutie....en moedertje natuur ..... die uitstekend samenwerken... doorgaan tot je uitgeput bent en echt niet meer kan.
Als je als prooidier snel genoeg bent werkt het...ben je te traag...dan heb je pech...
Heb je het lichaam goed voor elkaar dan zal het bij de een wat langer duren voor je uitgeput bent....de andere....heeft alweer pech...
Helaas heeft dat uitgeputte dier >>> of dat dier waarvan het (misschien wat zwakke) hart voor die tijd problemen krijgt en het als verlamt blijft liggen ??? <<<< aan dat laatste natuurlijk weinig....das dan al opge... uhhhh opgevroten
(half nederlands half belgs ? )
Op zich een leuke lijn om er eens verder in de duiken....maar het ging me om een bepaalde uitspraak....en die klopt nmm. nog steeds niet.
Evolutionair heeft nmm. deze lethargische/shock/narcose toestand geen doel als de prooi je al te pakken heeft en kan ook nooit als zodanig in de gene doorgegeven zijn.
Het lijkt me dat het dus puur een lichamelijke reactie is zoals bijv. hierboven beschreven >>>het echt niet meer kunnen door uitputting of hartprobleem.... of ....want die zijn er natuurlijk ook....het echt bewust opgeven om zo de rest van de kudde te redden <<<<
Nmm. is deze lethargische/shock/narcose toestand dus geen bewuste opgeroepen toestand om pijn te vermijden als je als dier aangevallen bent.
Das nml. nutteloos als je dood gaat en in de natuur is er erg weinig nuttloos....
Dit geleerde kan ook niet doorgegeven worden aan de volgende generatie als je dood bent.
Nick
Owja 1:
...bron:
http://www.me-cvs.nl/forum/viewtopic.php?id=8Owja 2 :
Fantaseren deze mensen , dan doe ik dat uiteraard niet...ik heb slechts geknipt en geplakt wat ik ben tegengekomen he....
Maar ik vind dit een aanvaardbaardere theorie dan het bewust oproepen van deze fase.
Warboel
