Spirithorses schreef op woensdag, 5 mei 2004, 11:07:
> hoofdpagina. Je pony zal toch op ieder gewenst moment tot stop
> moeten komen, zeker met een ongeremde wagen. Anders krijg je
> het effect van een slee, bergaf, en plots staat daar die
> boom....Hellup....
> Niet om flauw te zijn hoor, maar vind je dat niet eng dan, als
> je plots op de rem moet ? Hoe doe je dan zoiets bijvoorbeeld bij
> een onverwacht obstakel ?
Ja dat is de sport van het mennen. Vertrouwen in je paard. Misschien nog wel meer dan dat je erop zit.
Ho is ho. Isabella luistert echt naar de stem. Ik gebruik het bit alleen in "nood". Ik train op de wei heel erg met alleen stem gebruik. En de manier waarop je het zegt is belangrijk. Als ik gewoon in draf wil, vraag ik het eigenlijk meer als dat ik het toeroep. Echter als ik in spoed in draf moet (bijv. bij oversteek en te hard rijdende auto of net wat), dan roep ik het meer dan dat ik het vraag en spurt ze direct weg. Dat vertrouwen moet je hebben dat ze dat ook gaat doen. Zo ook met de stop. Ho halt rustig uitgesproken is gewoon een stop, maar bij plotseling stop roep ik dit ook veel indringender. Tja hoe moet ik het anders uitleggen. Vertrouwen en training is hier heel belangrijk.
En de wagen bergafwaarts wordt door de pony zelf afgeremd. Dit moeten ze leren. Inmiddels durf ik Isabella best een helling te laten afdalen. Ze weet hoe het moet. Maar ALTIJD in STAP. In draf gaat dit beslist niet goed.
Ik heb nu wel een rem op de wagen, maar gebruik deze wonderbaarlijk heel weinig. Dacht eerst dat ik hem vaak zou gebruiken bij kruisingen en zo, maar als Isabella merkt dat de wagen op de rem staat, raakt ze juist in lichte paniek. Ze moet niet "vaststaan" zeg maar (of dat idee hebben).
En bij plotselinge obstakels gaat het wel eens mis ja. Dat is soms ook wel eens lachen, maar soms is het zaak heel rustig te blijven.
Groeten,
Ingrid
Warboel
