hier een verdrietig berricht, de draver van mijn vriendin die ik vanaf oktober natuurlijk bekapte is woensdagavond overleden aan ernstige koliek.
het arme beesje was net zo lekker aan het opknappen na de hoefbevangenheid en de ontsteking in de toon was helemaal uitgegroeid.
het mocht niet meer zo zijn dat het laatste centimetertje oude hoef uit kon groeien en ze op echte natuurlijke voetjes kon lopen.
ik had net vorige week foto's gemaakt van de vooruitgang en nu is het plotseling over en uit.
wat is het leven toch hard af en toe,ze heeft haar gelukkig nog ongeveer 5 mooie jaren gegeven na de renbaan.
ze had erg smalle hoefjes die groeiden in trechtertjes door de ijzers uit haar jeugd en daar hebben we vanaf oktober wel de helft af kunnen halen en ze had een dubbele zool.
ook is deze week mijn jackrusseltje overleden aan ernstige nierproblemen.
en dat in 3 dagen tijd.
wij zijn helemaal kapot door zoveel verdriet.
mensen zorg iedere dag goed voor mens en dier en bedenk dat het onverwacht zomaar over kan zijn.
verdrietige groetjes conny en de rest van de paardjes

conny didden schreef op maandag 6 maart 2006, 14:26:


Ach gossie. Wat een ellende toch. Heel veel sterkte Conny!

jose schreef op maandag 6 maart 2006, 15:06:


bedankt voor je medeleven Jose,dan sta je niet allen!!!

Gatsie wat naar Conny. En koliek is zo akelig... arm paard. Enig idee waar de koliek door veroorzaakt werd?
Wees blij dat je iets voor het paard hebt kunnen betekenen, zodat je niet voor niets in zijn leven bent geweest.

En dan zou ik haast je hond nog vergeten, Klein, maar niet over het hoofd te zien! Hoe oud was hij?

Christel Provaas schreef op maandag 6 maart 2006, 17:06:


hoi Christel,
dat geeft de burger weer moed, mensen die zo reageren en ik denk dat als mijn vriendin het allemaal leest het haar ook goed doet.
het paard was meerdere malen bevangen geweest en had in het najaar ook koliek gehad ik denk dat het haar zwakke plek was, de bevangenheid kwam dan weer na de koliek en daarna dan dit jaar ook nog een hoefzweer.
het beestje heeft misschien wel lichamelijke gebreken gehad door een stresvol leven bij de vorige eigenaar, geloof ook nog manegepaard geweest en had vreselijk lange smalle hoeven voor ik begon met bekappen.
ik weet niet of door zulke hoeven die niet goed konden groeien tot het 5 de levensjaar daar ook inwendige gebreken door veroorzaakt kunnen worden.
de eigenaresse heeft gelukkig ook nog een andalusier gered met vernouwde luchtpijp en die niet zonder ijzers kon van de brokkelhoeven, met hem zijn we ook bezig vanaf oktober en hij doet het prima gelukkig.
maar de verzorging van de eigenaresse is dan ook bijzonder en ze doet alles op natuurlijke manier.

wat mijn hondje betreft,die was tussen de 11 en de 13 jaar,ik heb haar 8 jaar geleden bij mensen weggehaald die haar de hele dag in een schuurtje hadden.
ze was zo dik als dat ze lang was en de kinderen(5) waren alergies.
ik denk eerder dat ze in de weg liep.
ze heeft het gelukkig ook goed bij ons gehad met de paardjes en buitenleven alleen is het zo snel gegaan ,op dinsdag ging ik naar de dierenarts,woensdag heeft mijn moeder haar met mondbeademing gerred ,toen aan infuus,mee naar huis.
s'nachts hele nacht gespuugd en diaree, s'ochtends op vrijdag terruggegaan en ze ging zo achteruit dat we haar moesten laten inslape(accute niervergiftiging),bij de verdovingsspuit was ze al dood.
je wilt zo'n diertje zo graag nog even lekker vertroetelen als je weet dat ze het niet haalt ,dat mocht niet zo zijn en de woensdagavond overleed het paard in bodegraven aan haar koliek,ze moest eigenlijk naar utrecht maar het weer was te slecht om te rijden.
helaas,helaas als ik dit typ lijkt het net of het niet echt gebeurd is maar van je afschrijven helpt wel.
dank je chrystel ook namens mijn vriendin.

conny didden schreef op maandag 6 maart 2006, 19:18:


Mijn oma was vorige week ingeslapen(euthanasie) na een lang ziektebed en vandaag hadden we de crematie heel moeilijk ook allemaal.Het kon eigenlijk ook niet anders ze had zoveel pijn en kon niet meer:-(at en dronk ook bijna niks meer(ze woog op het lest nog maar 40 kg):-(ze had darm en borstkanker.Ik weet dat dit raar is om het op het forum te zetten,maar van haar heb ik me 1e paard gekregen CooLLady en ben haar daar ook zielsdankbaar voor.Ik wilde dat toch ff kwijt nu jullie ook in rouw zijn ook al is dat dan om 2 dieren maar dieren zijn voor mij net zo belangrijk als mensen(ik weet het want heb ook een hond verloren plotseliing was dat toen ook).Rust zacht oma altijd als ik naar CooL zal kijken dan denk ik aan jou

Milena

CooLLady schreef op maandag 6 maart 2006, 22:08:


Mooi geschreven Milena, gelukkig hoeft je oma nu niet meer te lijden.
Wat zal je haar missen! Veel sterkte meis Gr Caroline

CooLLady schreef op maandag 6 maart 2006, 22:08:


Ja, hoe speciaal kan dat zijn he.
Dat je je paard van een dierbare gekregen hebt.
Gelukkig is CooL er wel nog.
Wat een verdriet allemaal...
Milena en Conny, heel veel sterkte hoor, ieder beleeft dit op zijn eigen manier.

Pien

conny didden schreef op maandag 6 maart 2006, 14:26:


He Conny, wat een akelige berichten allemaal! Goh.... dit is iets waar je nooit aan zult wennen he? Je wilt al je dieren altijd zolang mogelijk bij je houden.
Ik wens je echt veel sterkte meis!

Groetjes,
Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef op maandag 6 maart 2006, 23:16:


Conny en Milena allebei veel sterkte gewenst. Wie of wat je ook kwijt raakt, het went nooit. Groetjes, Els.

Patchouli schreef op maandag 6 maart 2006, 22:31:


IK mis haar heel erg bedankt Caroline sterkte kan ik wel gebruiken

Milena

Spirit schreef op maandag 6 maart 2006, 22:41:


CooL is er idd nog en dat laat ze me ook altijd merken:-)Tis ook heel speciaal dat ik haar van me omi gehad had dus vandaar als ze ooit een veulen krijgt dat ze ook vernoemt word naar haar jammer dat me oma dat niet mee mee mag maken:-(Ik ben er kapot van maar ik moet door voor me paardjes dat houd ik me maar voor...

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 7 maart 2006, 11:55:


Bedankt Els nee het went idd nooit.....

CooLLady schreef op dinsdag 7 maart 2006, 12:18:


wat hartverwarmend dat er zo veel reakties komen het doet mij echt goed en Milena ik wens jouw ook heel veel sterkte met het verlies van je oma.
het valt mij enorm op dat ik er veel beter mee om kan gaan nu er zoveel mensen reageren ook op paardnatuurlijk.
we kennen elkaar niet maar sommige mensen uit mijn gewone dagelijkse leven reageren nog minder dan de mensen die je niet persoonlijk kent.
ik denk dat het ook makkelijker is om over je gevoelens te praten op deze manier.mensen allen alvast bedankt en ik kan weer proberen me een beetje blij te voelen zonder schuldgevoel.
groetjes conny ,de andere hondjes en de paardjes natuurlijk.