Piet schreef op dinsdag 17 januari 2006, 11:52:


Hij heeft een vrije wil binnen de grenzen die we stellen. Het ene paard heeft dus meer vrije wil dan de ander. Het ene mag bijvoorbeeld zelf kiezen of hij binnen of buiten wil staan, het ander moet op stal. Het ene paard mag soms kiezen of hij zin heeft in een rengalop of liever blijft stappen, andere paarden worden altijd gedwongen te doen wat het baasje blieft.

Bij de ene eigenaar zijn de grenzen dus ruimer dan bij de andere eigenaar. Maar het paard in Nederland is nooit echt vrij. Daar staat tegenover dat ze ook niet worden opgegeten, niet hoeven te rennen voor hun leven en altijd voldoende eten hebben.

Maar dat wat ik zeg is toch logisch... bedoel je iets anders?

Groet,
Clara

Clara van der Horst schreef op dinsdag 17 januari 2006, 12:14:


Ik bedoel inderdaad iets anders.

Wij kunnen denken.... 5 - 3 = 2..... ok, als ik met 50 euro betaal en het kost dertig, moet ik 20 terug krijgen.

Kan een paard ook denken net als wij, of reageert hij op eerder ontstane reflexen. Zal bij een bepaalde "keuze" om iets te doen uitsluitend de reflex om iets wel te doen sterker zijn, dan de reflex om het niet te doen?

Piet schreef op dinsdag 17 januari 2006, 12:46:


Ook wij reageren op eerder onstane reflexen. Denken is alleen maar een benoeming van dat proces.


Ja, net als bij ons. Naar welke kant de weegschaal doorslaat is afhankelijk van eerdere ervaringen (=leren). Jouw voorbeeld van het geld: Toen je geboren werd wist je nog niets van Euro's, laat staan wat je terug moet geven als iemand je 50 geeft en je 30 wilt houden. Het vinden van de goede antwoorden is er goed ingeclickerd (niet door een click, maar door een proefwerkcijfer, dat ook weer kon ontaarden in een worteltje of een tik met de zweep) en het feit dat geld uberhaupt meer is dan alleen maar een stukje papier is ook dezelfde reden als waarom een click voor een paard meer gaat betekenen dan alleen maar een toevallig geluidje.

Het grote verschil met dieren is (naar mijn mening) dat wij ons bewust zijn van ons eigen denkproces. Toen we nog baby waren konden we ook al leren (en deden dat ook bijzonder goed) alleen toen konden we het nog geen denken noemen omdat we geen inzage hadden in onze eigen processen.

Natuurlijk is onze afweging wat complexer dan bij een paard, maar het onderliggende mechanisme is exact hetzelfde, en ligt ook in een stukje oeroud hersenweefsel dat we met alle dieren (insecten even buiten beschouwing) delen. Ontrafelen hoe dat mechaniekje werkt is dan ook zeer nuttig als je meer wilt doen met dieren dan ze alleen maar verzorgen. .

Groeten,
Frans