Jet van Gulik schreef op donderdag 5 januari 2006, 18:11:
> Edith Hartog schreef op donderdag 5 januari 2006, 17:54:
>
>> Jet van Gulik schreef op donderdag 5 januari 2006, 9:23:
> aan de slag kunnen! Hoe'st nu?
>
> dag,
> jet
Van de vier zieken zijn er nog twee echt ziek. Een shetlandertje is bijna doodgegaan, die hebben we uiteindelijk in leven gehouden met de zelfgekookte wonderappelmoes van Marga. Ik heb zowaar vandaag twee drollen opgeruimd, de eerste in zes dagen! Dus er gaat eindelijk weer wat voer in. Eentje heeft nog een kop vol abcessen, die heeft er wel acht over z'n hele hoofd. Maar de koorts is in ieder geval flink gezakt.
De nieuwe pony heeft vreselijke voernijd, die heeft de laatste maanden amper te eten gehad. Die loopt met twee anderen in de paddock en ik voer nu maar in drie verschillende bakken maar ze rent al kauwend van de ene naar de andere bak. Ze heeft het er druk van. Ik hoop maar dat dat gauw over is want dat zijn ze hier niet gewend, het was hier altijd pais en vree. Dan zag je vier konten gezellig op een rijtje voor de voerruif.
Je kunt zeker twee maanden niet bij mij komen en ik mag ook niet met mijn pony's van het pad af vanwege besmettingsgevaar en ik wil dit jouw paard echt niet aandoen. Als ik terugkom van vakantie begin maart dan wil ik je wel op weg helpen. Had ik al tegen je gezegd dat het nog leuker is dan rijden? Ik ben met Lady ook begonnen (ik hoorde gisteren dat ze Lady Penelope heet, wat een naam niet), dat is echt een onbehouwen schooier! Ze heeft me al een keer ondersteboven gelopen, knalt iedere keer met haar hoofd tegen me aan, sleurt me mee. Maar na tien minuten oefenen leek het net een ander paard, zo snel gaat dat dus. En nu volhouden. Ik heb zelf het idee dat het ook om aandacht gaat, als ze wat goed doet krijgt ze positieve aandacht, als ze iets verkeerd doen krijgt ze geen aandacht maar gaan we gewoon door met waar we mee bezig waren. Net wat Piet zegt dus. En Lady heeft een hele lange tijd bijna geen aandacht gehad, dus die weet niet wat haar overkomt. En of ze haar best doet!
Ik ben zelf trouwens ook begonnen met klikkeren, dat is erg leuk maar als ik heel eerlijk moet zijn vind ik dat zelf nog wel een stap te ver. Als je je paard moet leren kennen, er vertrouwd mee moet raken (en dat paard met jou) en alles nog moet leren en dan ook nog moet letten op target,
bridge en beloning.... Dan ben je alleen maar op je zelf aan het letten of je toevallig niet iets vergeet. Ik doe het af en toe eens vijf of tien minuutjes. Gewoon voor de lol.
Groetjes Edith
Warboel
