Hoi allemaal,
Zeer geïnteresseerd probeer ik alle berichten over fructaan, magnesium en alle andere voedingsstoffen te volgen.
Mijn interesse komt vooral, doordat ik zelf al jaren last heb van fibromyalgie, iets wat ook wel spierreuma wordt genoemd. De reguliere gezondheidszorg kan hier niets aan doen, door de reumatoloog werd ik met een hand zware pijnstillers naar huis gestuurd.
Na flink wat jaren medderen, waarin de pijn geleidelijk aan steeds erger werd, ben ik sinds anderhalf jaar bezig met een "candida-dieet". Dit houdt globaal in, dat je geen suiker, geen zoetsoffen, geen gist, geen schimmelproducten, geen E-nummers en weinig (snelle) koolhydraten eet. (lijkt erg, maar er blijft echt wel genoeg over wat je wel kunt eten). En zowaar, dit dieet werkt!
Toen ik dus ook voor het eerst las over fructaan en
hoefbevangenheid, had ik meteen zoiets van"bingo". Tenslotte is fructaan ook een koolhydraat. Blijkt dus dat ook een paard hier gevoelig voor kan zijn. Bij mijzelf veroorzaakt het eten van een kleine hoeveelheid suiker namenlijk ook een onmiddelijke reactie van opgezette spieren en pijn.
Nu kwam sinds kort het magnesiumverhaal erbij. Ben daar eens op gaan zoeken op het net, en zowaar, schijnt dus ook wel eens voorgeschreven te worden bij fibromyalgie. Heb inmiddels een potje gehaald en probeer het eerst maar eens op mijzelf uit, handig hoor zo'n proefkonijn!
Nu zit ik eigenlijk te peinzen over het volgende. Trekken wij onze voedingsmiddelen en die voor onze paarden niet teveel uit elkaar. Ik bedoel, gras bestaat niet alleen uit fructaan, maar ook uit magnesium, kalk en allerlei andere voedingsstoffen. Ik kan me zo voorstellen, dat als het gras voldoende magnesium en niet teveel kalk bevat, ook het risico op
hoefbevangenheid door fructaan geringer wordt. Magnesium zorgt er nl. voor dat de suikers beter in de cellen worden opgenomen en ze dus niet in het bloed blijven zitten.
Ik zette voorheen mijn paarden juist altijd met vorst op het land, omdat ze de boel dan toch niet vertrapten, en ze hebben nooit last van
hoefbevangenheid gehad. En dit terwijl mijn eerste paard, dat ik hier kreeg, voor die tijd verscheidene malen bevangen was geweest!
Daarom lijkt het me erg belangrijk, dat we niet naar alleen naar het fructaangehalte kijken, maar ook naar wat er nou eigenlijk nog meer in ons gras en in de bodem zit. En dat we daar onze bemesting aan aanpassen.
Bij ons gaat er ieder jaar een flinke hoeveelheid drijfmest (van koeien) op. Nu heb ik gehoord, dat de boeren vroeger dan ook bemesten met magnesium (kieseriet), omdat alleen drijfmest voor een overschot aan kalium zorgt, wat bij de koeien risico op dodelijke kopziekte gaf.
Ga dit jaar eens kijken of ik een paar grondmonsters kan laten analyseren en wil de bemesting daarnaar aanpassen.
Ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie daarover denken en wat jullie voor bemesting gebruiken. Zal ook wel per grondsoort verschillen.
Groetjes, Els.
Warboel
