Michiel schreef op maandag 17 oktober 2005, 19:42:


Gaspard du Saunier was 85 toen hij stierf en betreurde van zijn leven alleen het feit dat hem geen tijd meer restte om meer te leren.

Opvallend is dat hij onderscheid maakt tussen de open ruimte en de beperkte. Dit terwijl het moderne vleesrund waar ook de gauchos mee werken niet te vergelijken is met veel assertiever en om die reden vrijwel uitgestorven Longhorn. Die Longhoorn is vergelijkbaar met het Camargue-runde en beiden zijn watjes vergeleken bij de Spaanse heethoofden.
Elfs bij deze laatsten gaat het drijven in grote ruimtes prima met 'lichte' sturing.
Wordt de ruimte beperkt, dan verandert álles. De gardian kan dan met zijn trident de camargue-runderen nog wel 'sturen', maar de vaquero kan dat met het spaanse rund gewoon vergeten. Wégwezen is de enige optie en het werk met de garrocha vindt plaats in 'beperkte' ruimtes groter dan het oppervlak van de héle gemiddelde veeboerderij in NL.

Ik ben over dit laatste bijna door een boek heen van Antonio Miura. Is in de jaren twintig geschreven en Miura was inderdaad dé Miura van de befaamde vechtstieren en een zéér ontwikkeld man met zeker voor zijn tijd verlichte opvattingen mbt dieren. Pluvinel, Baucher et al had hij allemaal gelezen bv en hij geeft ook enkele verschillen daarmee aan.
Zijn boek draait vooral om de verschillende karakters van paarden en het daaraan aanpassen van zowel de methode van beleren als de hulpen.
Jammer dat het alleen in het andalusische dialect verschenen is, want het is een juweel van paardmanschap ook al zijn zowel het gebruiksdoel als soms zijn bruuskheid tegenover de paarden nú geen 'NH'.
Het punt is dat het hele werken met dit soort vee niet paardvriendelijk is en ook dit geeft hij aan.

Wíj zijn geen cowboys, gauchos, vaqueros, campinos, gardians en hebben geen enkel excuus voor niet paardgerichte dwangmaatregelen. Zíj echter zijn niet met een rollenspel bezig en hebben zowel voor hun eigen bestaan als dat van hun paard wél reden en recht op soms noodzakelijk groter ingrijpen. Vergelijk het met het stakende paard op de rails.

Ik heb hier wálchelijk, historische, filmbeelden van werkpaarden die kánsloos door een stier op de hoorns genomen worden. Ik waag me met Arabella eenvoudig niet bij zo'n rund (of wát voor rund ook) in de búúrt maar zou in een hypothetisch geval zonder de minste aarzeling de scherpste sporen ter wereld zoeken om haar uit de weg van zo'n koeibeest te houden.
Ik ben zonder meer door deze beelden bevooroordeeld, want zelfs de Schotse Hooglanders zou ik nu, te paard, ruím veld geven.
Het is maar goed dat ik die beelden niet gezien had voor ik in de camargue te paard tussen de stieren reed...... Ik wil voor míjn lol geen paard aan zelfs maar de miniemste kans blootstellen. Al doende leert men zeg maar