Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 16:59:


ok was bij mij nog niet bekend, en ze voelde idd aan dat ik weg wou.Ik hoefde gelukkig niet vaak weg,het is erg jammer als ze er zo bang voor geworden zijn.

Ik zal wel een simpele ziel zijn, maar klickeren snap ik niet, en bridge al helemaal niet. "Braaf" zeggen lijkt mij net zo handig en je stem heb je latijd bij je, plus het bijbehorende gevoel.
Mijn paarden gaan allebei al jaren probleemloos de trailer, omdat
a) daar altijd eten is
b) wij praktisch altijd naar iets leuks (les, buitenrit) gaan
c) het zo vaak gebeurt dat het routine is geworden

De een (Buck) had slechte trailerervaringen, maar deed heel veel voor eten en de ander (Cadiz) kwam uit Spanje en kende het niet, maar die hecht erg aan "ergens heen gaan waar het leuk is". Enige overtuigingskracht was de eerste keren wel nodig, maar van die duidelijkheid pluk ik nog steeds de vruchten. Het vaak herhalen doet de rest: vaak naar iets leuks rijden met eten in de kar.

Christel

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 14:31:


Nee, normaal gedrag is het niet. Maar het is wel een vorm van protest. Ik was haar tevoren in de stallen gaan halen, we waren nog langs een onderzoeksruimte gepasseert en uiteindelijk op die binnenplaats beland. Toen kwam ze dus wel mee en had ze wel aandacht voor mij. Het was pas toen we richting vrachtwagen gingen dat ze besloot, te blijven staan. Oké ze was suf, en waarschijnlijk was dat gedrag, op dat moment het ideale protest voor haar. Laten weten dat je er niet in wil en ondertussen maar een tukje doen.
Alles buitensluiten doet ze wel vaker, maar meestal in veel extremere situaties. Als je haar al te veel hebt gevraagd. (door bijvoorbeeld druk te gebruiken) En dat weet ik ondertussen wel te vermijden maar toen vroeg ik amper iets. De vrachtwagen stond 20 meter verderop. Die verdoving zorgde er voor dat ze veel vroeger besloot dat ze het niet wou proberen.
En dan zit je met een paard zonder respons en hoe begin je daar aan?

Bedankt trouwens voor de tips. Ga ik zeker oefenen.
groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op vrijdag, 16 september 2005, 19:16:


Ans,

Ik raad je aan om eens contact op te nemen met Erik Janssen. (voor info en telefoonnummer: www.onc-africhting.nl)

Mijn twee pony's kreeg ik met geen mogelijkheid de veewagen in. Alles geprobeerd tot huilens toe. Voedsel, lieve woordjes, belonen. Niets hielp. Altijd stress, steigeren, over het asfalt gesleurd worden. We zagen het niet meer zitten. Gelukkig altijd het geduld kunnen bewaren want anders was het uiteraard helemaal een drama geworden. Na lang zoeken kwamen we bij Erik terecht. Hij is 4 à 5x langsgeweest en er is een wereld voor ons open gegaan. De pony's lopen nu zo de veewagen in. Sterker nog onze ruin klikken we vlak voor de laadklep los en dan wijzen we de veewagen in en hij loopt zo op eigen houtje naar binnen. En met hem hadden we de meeste problemen. We hebben Erik inmiddels ook bij anderen geïntroduceerd en zij zijn na zijn komst ook helemaal blij. Hij hanteerd een methode waar je in eerste instantie zelf helemaal niet stil bij zou staan. We mogen tijdens het laden niet praten met de pony, geen beloning d.m.v. voer geven. Hij werkt met druk en bij elke goede beweging van de pony gaat de druk eraf en dat is de beloning. Wij zijn elke keer weer blij dat we Erik hebben laten komen als we de pony's laden. Misschien de oplossing voor jou? monique