Esther schreef op woensdag, 24 augustus 2005, 22:55:


Esther, uit jouw reacties ontstaat bij mij het vermoeden dat je weinig kenneis hebt over oogkleppen en hoe die worden toegepast. Je gaat in al je berichten uit van de situatie dat kleppen zo zijn afgesteld dat het paard zelfs zijn oogleden niet meer kan bewegen. Dit is wel erg zwartwit.
Er is een heel scala aan kleppen voorhanden. Er zijn bv oogkleppen (het kunnen ook wollen rolletjes zijn om de bakstukken), die het zicht direct naar achteren minimaliseren, zeg maar ter breedte van een kar. Er zijn kleppen die je tijdens de rit kunt verplaatsen. Dus kunt benutten in situaties waar acuut veiligheid vereist is. Er zijn kleppen die het zicht direct naar beneden verhinderen om bv te voorkomen dat het paard over een schaduw springt. Etc etc.
Blijft vooropstaan dat je het paard tijdelijk beperkt in zijn waarneming, maar alle omgang met paarden door mensen houdt een beperking van de mogelijkheden van het paard in.
Groet
Hans

Hans van Keeken schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 10:04:


Hans dan heb je het niet goed begrepen waar het mij omgaat. Het gaat er om dat je een paard beperkt in het zicht, 360 graden zien is normaal voor een paard, dat beperk je met kleppen. Dat een paard zelfs zijn oogleden niet kan bewegen heb ik niet eens bedacht, het gaat mij erom dat je een paard belemmert, bewust gehandicapt maakt. Dat heeft mijn inziens dus helemaal niets met Natuurlijk te maken.

Esther

Esther schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 10:13:


Hallo,
Ik heb in het verleden eens aan een menner gevraagd waarom zijn paard oogkleppen heeft, gewoon uit interesse. Hij legde het zo uit: Zijn paard was nog niet helemaal verkeersmak en 'verzoop' letterlijk in al die verschillende indrukken. Door beperking van het gezichtsveld bleef er maar een klein stukje eng over en dat ging prima. Dat deel wat het paard niet kon zien behoorde bij de menner en aangezien het paard de menner vertrouwd, is dat deel niet eng.
Wat vinden jullie daarvan?
Monique

Spirithorses schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 9:08:


Liefst he Pien. Ze zeggen toch immer dat we het denken aan de paarden moeten overlaten, die hebben der een hoofd voor , die van mij toch alleszins .....
Liefst een die mag meedenken, en zichzelf mag zijn, een paard dus.
Zo hebben we ze het liefste.
Inderdaad een verschrikkelijk ongeluk.

Groetjes,

Sabrina

Monique Meijer schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 10:21:


Hoi Monique,

Wat ik me dan afvraag is het volgende :

Als ik bang ben van iets, en ik kan het enkel horen, maar niet zien ... Is dat dan niet vele beangstigender ? Zou ik dan niet sneller in paniek raken en weg willen rennen, net omdat ik mijn demonen niet zie ?
Ik zou het juist wel willen zien, en ik denk dat dat bij een paard niet anders is. Zien opdat hij er zich van kan vergewissen wat het is en waar het voor staat, geleidelijk aan desensibiliseren ... is vele beter in mijn ogen. Hoe kan je voor iets gaan desensibiliseren als je paard het niet ziet ?

Dat zou ik geantwoord hebben, dat is mijn bedenking.

groetjes,

Sabrina