vera schreef op woensdag, 20 juli 2005, 23:53:
> In theorie allemaal waar.
> Maar een paard wat, i.p.v.
wijken voor druk, juist naar voren
> komt op druk ,maaiend en zwaaiend, is geen paard wat subtiele
> aanwijzingen afwacht.
> Normaliter zou ik zeggen dat het een dominatie betreft maar dat
> is juist het vreemde in dit geval. En toch gedraagt hij zich
> weer onderdanig waarna hij vervolgens weer naar je toe komt op
> druk.
> Hoe soft of ferm mijn aanwijzingen ook zijn....
>
Ik ken dit probleem maar al te goed, Vera.
Onze Fjord, Izzy had ooit precies hetzelfde toen ze nog niet van ons was en ze bovendien alleen stond; wanneer ze het allemaal niet meer snapte of niet meer kon volgen brak ze door alles heen en stoof ze naar voren, als een soort uitval, naar de mens toe.
Izzy ging ook dwars in tegen druk, dus dat werkte al niet bij haar.
Deze acties hadden niks te maken met dominantie, het was een gewone uiting van woede en frustratie.
De toenmalige eigenaar is op zoek gegeaan en is tot de conclusie gekomen dat Izzy soortgenoten nodig had en zo is ze bij ons gekomen, waar ze gelukkig lijkt in de groep en nooit meer uitgevallen is.
Ik heb er eigenlijk niks specifieks aan gedaan, het is vanzelf overgegaan toen ze gelukkig leek in de groep (ik zeg 'leek' want als mens blijft het moeilijk invullen wat een paard gelukkig maakt).
Ze is erg zachtaardig geworden, in tegenstelling tot vroeger, het heeft gewoon wat tijd gekost. Je kunt een paard niet dwingen niet te maaien of zwaaien , als je de oorzaak daarvan niet weet te achterhalen.
De groep heeft Izzy opgevoed, en paarden zijn daar nou eenmaal beter in dan mensen.
Succes verder, Groet, Pien
www.spirithorses.be
Warboel
