Nick Altena schreef op donderdag, 23 juni 2005, 23:53:
> Dit lijkt me ook niet, er zullen altijd fincties blijven werken,
> hoezeer het ook in paniek is....een refelx kan je moeilijk
> uitschakelen toch?
...
> Maar ook dan functioneren reflexen nog steeds....die kan je niet
> uitschakelen.
....
> Nee dus....onmogelijk nmm.
Dat weet ik dus niet. Wat als de vluchtreflex het paard in een modus zet die alle andere reflexen wegdrukt?
Ik heb dat gevoel namelijk sterk en nog steeds geen bewijs gezien dat dat niet zo is.
> mwha....das maar net hoe goed/vaak je het traint....het moet een
> automatisme worden.....als jij in je auto rijd en zit te beppen
> met je bijrijder trap jij bij een plotseling over stekend kind
> ook in een reflex op je rem....daar ga je echt niet lang over
> zitten denken toch?
Nee, dat niet. Maar ik ben geen vluchtdier. Ik ken de "ik-moet-hier-weg" modus niet.
Wel een gevoel van blinde woede en radeloosheid en als ik dan bij mezelf kijk wat er allemaal aan logica wegvalt.... Dan denk ik dat de vluchtreactie van een vluchtdier 1000x zo sterk is.
> Dan onderstaande tekst...das eigenlijk wat me het meest
> opviel....
....
> en hier is wat ik dan ga denken....
> landbouwwerktuigen moet gaan paseren zie ik een paard die
> alles....maar dan ook letterlijk alles , op een vrolijke manier
> doet...
Dat clickeren Nick, dat zit al zo lang in mijn hoofd! Al vanaf het eerste voorzichtige Punky-artikel van Inge. Maar het is er nog steeds niet van gekomen. (Mijn paarden leven namelijk ook vooral een vakantieleven omdat ik me de pl#$ris werk
)
Maar in mijn a.s. vakantie van maar liefst 5 weken heb ik het op mijn programma staan! Jullie enthousiaste verhalen maken het bijna onmogelijk om er niet eens mee te gaan experimenteren. En ik heb hier nog steeds die andere bejaarde Shire met onduidelijke achtergrond die d'r voeten zo moeilijk op wil tillen.....
> Maar dat plezier is wat ik bij jou niet tegen kom....
Nou, nee joh! Das nie waar hoor, we hebben heel veel plezier, alleen die grote dikke nek buigen.... dat vind ze niks!
> Kan je ook uitleggen wat je precies doet?
Uhm... wat ik niet meer doe dus
Ik deed het volgens mijn
Parelli zakboekje.
> Want ergens krijg ik nu de gedachte dat je zelf iets niet goed
> doet om het je paard zo aangenaam te maken dat het dit wel wil
Dit is een paard dat al helemaal blij wordt als ik haar enthousiast beloon en bedank. Dat vaak zelf uit de wei naar binnen komt als ze mensen ziet. Alleen al bij de mensen zijn en aandacht vindt ze geweldg, dus het is eigenlijk niet zo moeilijk om haar te plezieren.
Maar ze vindt het gewoon niks. En dan hebben we er al snel allebei geen zin meer in
.
> Hoe stop je nu dan in een eventuele noodsituatie? en welk effect
> heeft dat op je paard?
Strikvraag. Nog weer es 3x afkloppen, maar noodsituaties zijn niet zo snel aan de orde met dit paard. Buitenaardse landbouwwezens (of hoe noemde je dat) vindt ze eigenlijk wel interessant. Soms ineens is een stuk plastic eng. Dat ligt ook vooral aan haar bui, want de volgende dag kan het ineens totaal oninteressant zijn, maar in het ergste geval is een sprong opzij de noodsituatie die wij doormaken. En zelfs als ze rotjes achter ons aansteken (waar ik me dus ook bijna een hartaanval van schrik) kan ik haar tot nu toe nog bij me houden. "HO!" werkt bij ons bijna net zo goed als de ORS.
Maar zou ze gaan rennen in de ik-moet-hier-weg-modus, dan zal ik als ik erop blijf zitten waarschijnlijk automatisch teruggrijpen naar "het paard op de volte proberen te brengen" zoals ik dat vroeger geleerd heb en wat destijds ook meestal wel werkte. Een soort van ORS dus
.
Maar ja, wat te doen als er bomen aan weerzijden staan. ff laten rennen en hopen dat ze weer snel stil gaat staan??
Eerlijk gezegd probeer ik er zo min mogelijk aan te denken.... en hoop ik nog steeds dat iemand mij kan overtuigen van die ORS.
En de verhalen van Huertecudinges en Toroppie maken het er niet beter op.
> stopt het op die andere manier dan wel met plezier denk je? Of zou het paard dat
> misschien wel net zo vervelend vinden?
Nou in geval van nood zal het me eerlijk gezegd niet zoveel uitmaken of ze nog met plezier stopt. Als ze maar stilstaat voordat we onder een vrachtwagen liggen. Ze houdt op dat moment ook ff geen rekening meer met mijn plezier moet je maar denken.
Warboel
