Jos Verhoeven schreef op Tue, 16 Mar 2004 10:52:19:


Hoi Böske,

zo zie je maar, angst zit niet alleen in mensen, maar ook in paarden!
Met dat verschil dat wij nog een heel end kunnen redeneren over onze angsten, en het paard niet! Hoe los je dit nu op?

Je geeft zelf al aan dat het paard in de stap en draf zich op een bepaald moment gaat spannen ( in de buurt van die enge hoek). Jij doet waarschijnlijk dan - onbewust - met haar mee: al denk je alleen maar: oh.. daar komt die hoek ... dan begint er ergens in jouw lijf al een spanning te komen, hoe subtiel ook, het paard voelt dat je handen wat stijver worden, je je zit misschien een beetje aanklemt..
en die kleine signalen, die je zelf misschien niet eens doorhebt, vertaald het paard naar eigen angst en zal er van overtuigd raken dat het echt wel héél eng is in die hoek!

Mijn advies zou zijn:

1. Bouw vertrouwen op in de stap en de draf: als je in de buurt van de hoek komt waar het zo eng is, dan vanuit het zadel met rustige en vooral lage stem, "brááf meisje, 't is goed.. móói, dat gaat fijn zo, je bent een beste meid" zeggen.
Het doel is tweeledig: het paard snapt heus niet wát je zegt maar hoort wel een rustig voortkabbelend geluid van jouw stem en dat kan al geruststellend werken. En ten tweede, als jij rustig en met lage stem praat, gaat jouw ademhaling ook rustig en wordt laag naar je middenrif toe. Het risico dat je dan spanning opbouwt en vasthoudt in je lijf ( dat via de 'telefoonlijn' onmiddelijk doorkomt bij je paard)
wordt dan al een heel stuk minder!

2. Voorlopig geen galop vragen - bouw eerst maar eens een weekje of twee die rustige gang van zaken zoals onder 1) met je paard op.

3. Bij de bouwmarkt kun je voor een paar euro een zgn. specie-kuip kopen waar cement in gemengd wordt; het zijn meestal van die zwarte plastic tonnen van zo'n 60 cm hoog, met eenzelfde doorsnede.
Als je zo'n ton nu eens naast de hoefslag plaatst, zodanig dat je het paard tussen de muur en de ton in moet sturen, dan creëer je voor het paard een begrenzing aan beide zijden. snap je wat ik bedoel?
En ook hier, voordat je dat doet, het paard laten kennis maken met dat zwarte ding in de hoek: dus met het paard aan de hand er naar toe lopen, rustig laten snuffelen, er eens omhéén lopen en ondertussen maar blijven babbelen dat ze super-braaf is en een hele flinke meid.

4. Het geheim is dus 'rust en kalmte' todat ze op een gegeven moment wel doorheeft dat het dan niet zo eng meer is.En de tijd nemen! Ze hebben gewoon wat minder 'denk-hersens' dan wij die paardjes, dus duurt het wat langer.

Rijtechnisch: als je in de buurt van de hoek komt, altijd iets meer 'ruimte'op het bit geven, handen ontspannen. Buitenbeen 'wakend'aan laten liggen en binnenbeen iets kuithulp geven: die kuithulp is al voldoende als je je tenen omhoog doet in de stijgbeugel. Voel dat maar eens met je hand aan de binnenzijde van je kuit: trek je tenen omhoog - dan voel je de binnen kuit aanspannen.
Als je het leuk vindt om te vergelijken: druk nu je hak eens naar beneden: je zult voelen dat je dan andere spieren gebruikt die veel harder doorkomen! Vandaar dat in mijn mening de kreet "hakken laag" afgeschaft mag worden!
Teugels: aan beide zijden licht begrenzend, aan de hals laten liggen dus, en vooral de binnenteugel niet losser laten.

Ik ben benieuwd of het werkt! Pas als je denkt, we hebben het onder controle, weer aan de galop gaan denken.

Groet, Marianne