In Hoek zit trouwens iemand die ook bitloos les geeft als je haar nummer wilt, stuur je mij maar even een PB-tje
Groetjes Marlies

Dank je Marlies ik ken haar al :) en ze komt me morgen hier aan huis lesgeven.
Ze weet dat ik angstig ben maar niet dat het zo erg was dat ik niet in galop durf!
Ik ben al bij haar thuis wezen lessen op 1 van haar paarden en dat ging super.
Maar als ik weer thuis ben komt die angst terug omdat het hier ook thuis is gebeurd op het erf van beton. Mijn paard gleed uit en we vielen samen maar ergens anders heb ik die erge angst dus niet schijnbaar.

Amber! en Cheyenne!

Goed bezig dus!!!
Ik vind het ook heel goed van je dat je erover wil praten(of in dit geval schrijven)
Zo zie je, ten eerste, dat je echt niet de enige bent, en dat het blijkbaar ook weer over kan gaan, het kan best een tijdje duren, maar op een gegeven moment ontdek je dat je weer veel verder bent gegaan dan je een tijdje geleden durfde...
Ook het erover hebben , het onder woorden brengen en de confrontatie aangaan, heeft allemaal een positieve invloed op je!
Angst is zo oncontroleerbaar, maar tegelijk wel weer beinvloedbaar, het gaat vast goed komen, geef jezelf de tijd en ga lekker bezig!
Doe Sylvia de groetjes van me? Veel plezier morgen!

Groetjes Marlies

Ben ook ontzettend bang geworden na meerdere valpartijen van mijn vriendje Willem. Om over de angst heen te komen, heb ik 5 jaar terug Boully gekocht, 100% bomproef. In het begin durfde ik amper op hem te gaan zitten, maar door iedere dag doen ben ik daar overheen gekomen. Heb mezelf in het begin wel moeten dwingen; moest bijvoorbeeld eerst 5 minuten blijven zitten, toen 10 minuten en toen een kwartier. Zo het rondstappen in de bak ook opgebouwd. Het heeft gewerkt, want ik durf nu weer gewoon te rijden. Alleen het opstappen blijft wat spannend, daar heb ik ook ooit de ernstigste val bij gemaakt.
Dus wel doen, maar niet over je grenzen gaan.

Ook heeft de situatie visualiseren me in het begon heel erg geholpen. Mezelf telkens voorstellen dat ik op een paard ging stappen. Eerst alleen ernaast staan en dan steeds een stapje verder. Voet in de beugel, op het zadel gaan hangen, etc. Zonder het te doen, alleen maar de voorstelling in je hoofd, niet eens in de buurt van een paard. Dat gaf in het begin al een enorme lichamelijke reactie (trillen, zweten, bleek worden, etc.), maar door het telkens te herhalen, ging die reactie over, want er gebeurde immers niets.
Zoiets kan je misschien proberen om over de angst voor het beton en het galopperen heen te komen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

zeeuwtje schreef op donderdag 20 juni 2013, 16:31:

[knip]

zeeuwtje, ik ben 9 jaar geleden (omdat we land kochten voor ponies voor de kids ben ik gaan lessen) - tijdens les 8 op een tradi manege, met joggingbroek en rubberlaarzen - in galop van een manege paard gedonderd. Arm links zo netjes recht gebroken dat het 40 graden scheef is gezet, maar het topje van de elleboog zit weer vast en die pen is eruit. Bovenarm links heeft een plaat met 7 imbusschroeffies en ik kan met links net niet de rechter oksel met de deoroller bereiken, geen hoeven optillen en het kindje dat toen nog een luier droeg overdag, wist voordat hij 2 jaar was niet beter dat 'ie met de ikea kruk op het slagersblok moest klimmen voor droge billen.

Bijna een jaar later viel ik nog 'es, maar toen voor een bont probleempaard met een overbeet, een dikke koot en een graasvoetje. Ik ben gaan lessen op een manege, waar ik op een ouwe ruin werd gezet, zonder bit, in een lege bak. Die ouwe sok hoeste behoorlijk, ondanks zijn buitenbox en nat hooi, maar dat betekende wel dat hij af en toe struikelde. We stapten aan de longe en ik heb toen in 10 lessen, mijn brase nog om de arm, geen teugel vastgepakt maar geleerd te blijven zitten vanuit mijn 'midden', ook als hij struikelde en dat ook recht te doen.

Twee maanden daarna ben ik bij een westernstal gaan lessen en daar werd me geleerd dat als ik links iets met de teugel moest doen, dat ik dat dan ook met rechts kon overpakken. "Gewoon een kwestie van afspraken maken met het paard dat je berijdt," zeiden ze daar. En het ging goed. Eindelijk weer galopjes, totdat deze volleerde pony schrok van iets en bokkend rondjes bak wilde doen. Ik heb het braaf uit gezeten met mijn linkerarm langs mijn heup naar beneden...

Thuis was het anders, maar na 4 jaar niet rijden en een band van wederzijds respect opbouwen met mijn bonte stress muts, hebben we in april haar het zadel laten zien, er op gelegd en 10 minuten gestapt in het eigen paddockje. Super was het, ze liet zich niet afleiden door haar vriendin van 8 die misbaar maakte en elke bocht met bokkend geweld probeerde af te snijden. En ze was vooral blij met het halster zonder bit.

Nu stap ik er af en toe op met zadel en kaptoom met teugels. Draven doen we nog niet, hoeft niet. Draven aan de hand met vriendinnetje paard samen is ook heel leuk, en in de bak komt dat ooit wel weer. En omdat zij nooit fatsoenlijk heeft leren galopperen onder het zadel en ik daar angst voor had, doen we dat als we daar allebei aan toe zijn. Dat is ook niet belangrijk.

Vermijd met je eigen paard die betonplaat, laat je lesgeefster vaak komen en doe als Marlies zegt: leuke dingen, waarvan veel ernaast. 't Wordt vast leuk. Succes.

Jet van Gulik schreef op donderdag 20 juni 2013, 20:30:

Dat was ik toen ik Boully kocht

Zeeuwtje, vergat ik net nog er bij te schrijven:
Als je zelf zo lang scheef op je zadel hebt gezeten, is de kans groot dat dat ook scheef is geworden. Maakt niet uit als je nu zonder gaat rijden, maar wel iets om aan te denken als je het weer wilt gaan gebruiken.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Let it go... Je MOET niet galoperen, je hoeft geen anky te zijn.
Ik heb ook wel eens een hele poos niet gegalopeerd. Vond iedereen raar, jammer dan. Ik wou niet. Op den duur was de ontspanning weer terug, en toen ben ik stiekem af en toe weer een paar pasjes galop gaan doen. Dat breide zich vanzelf uit.
Geniet gewoon lekker van de dingen die je wel leuk vind.