Karen Koomans schreef op Sat, 13 Mar 2004 01:32:53:


***Ik merk idd in de praktijk ook dat mijn shetlanders wel degelijk graag werken voor een snoepje. En die van mij zijn er helemaal niet opdringerig door geworden, maar dat is denk een kwestie van opvoeden. (ik ben de baas en jij krijgt alleen snoep als ik vind dat dat mag). Gras/hooi in heel de dag beschikbaar en daar zou het denk ik niet mee lukken omdat dat niet bijzonder meer is.
Als je dan nadenkt over het natuurlijke eetgedrag van een paard zou dat idd niet helemaal kloppen, maar zou het niet zo zijn dat een paard in de natuur ook even extra z'n best doet voor een nog lekkerder plantje waar hij net niet bij kan.
Ik merk in ieder geval dat mijn shetlanders en veel andere paarden die ik ken wel extra hun best doen om een lekker stukje peen te verdienen.

Groetjes Viola.

Ja, de hond leerde beter en sneller en vond het leuker als hij wist dat hij beloont ging worden, met een hondekoekje.

Ik heb een argwanend paard, die mijn onzekerheid duidelijk aanvoelt.
Mijn collega is ook geheel tegen belonen met voer.
En "NEE", dat moest ik niet doen.

Maar een paard die niet stil wilt staan onder het bekappen, staat heerlijk rustig met een kruiwagen hooi voor zijn neus.
En leert dat je hoeven laten verzorgen een ontspannen geheel kan zijn.

Zo ook mijn paard.
Men zegt, een leider heeft iets te bieden dat het leiderpaard niet heeft.
Dat zijn wel bronnen van het "beter hebben", en dat is in eerste instantie eten.

Ik heb gesmokkelt.
Mijn paard in het begin beloont met een stukje wortel als ze op mijn roepen kwam.
Nu op een wandeling met haar, heb ik een wortel in mijn zak.
Gewoon om te ontspannen en haar gedachte" hoe kom ik weer zo snel mogelijk terug in de stal" weg te krijgen.
Bij mij is het goed, veilig en ik bied iets aan dat in die stal niet is.

Ik las pas ook dat een paard ontspant als hij kauwt.
Dus kom je in een situatie waar het paard gestresst raakt, langs een traktor moeten of ergens van schrikken, geef hem iets te kauwen.
Het werd dus gerechtvaardigd.
Geloof dat het in een boek van Monty Roberts stond.

Een klind in de eerste klas beloon je met een plakplaatje als het 10 + 10 kan uitrekenen.
Niet meer een kind in de 6ste klas, die moet wat meer presteren.
Maar beloont worden, willen we allemaal.
Waarom het bij een paard dan niet doen, op een manier die hij kan waarderen?

Karen Koomans schreef op Sat, 13 Mar 2004 01:32:53:

Zeg dat wel. Isabella wil veel doen voor wat lekkers. Ik heb haar wat vrijheidsdressuur geleerd dmv stukjes appel. Het is nu wel zo dat als ze een appeltje ruikt in mijn zak, dat ze al vanzelf met de buiging begint. Tja dat is dan weer niet de bedoeling, maar ik bedoel maar.

En voor gras is ze wel te porren, maar in de zomer wel minder, want inderdaad dan heeft ze het al vrijwel continu tot haar beschikking, maar ja dan is een mals blaadje weer lekker aan de boom.
En owee, als ik na een rit vergeet haar het vanille-snoepje te geven dat ze altijd krijgt. Dan blijft ze gewoon net zo lang staan te wachten tot ze het krijgt hoor. Zonder schooien overigens. Gewoon strak blijven kijken naar het schuurtje waar het trommeltje staat, dat werkt heel goed.

Sinds gisteravond vertoonde ze ook "typisch" kijkgedrag. Hele tijd achter me aansjokken, in een hoek gaan staan en maar strak over de wei kijken. Vanmorgen nog altijd, brokken op, weer naar die hoek en maar kijken. Dus ik eens op inspectie ... wat bleek. Had mijn moeder daar gisterenmiddag op een hoekje van de wei wat gras neergegooid. Isabella had dat gezien en mijn moeder dacht nog dat vindt ze dan wel als Ingrid straks de wei open zet. Maar dat had ik niet gedaan dus, echter Isabella had nog altijd onthouden dat dat gras daar lag.
Toen ik haar wat gras had gegeven (ander, wat dat was verlept), was het goed en ging ze hooi staan te eten. Nee dan ben je niet slim. Ze onthouden dus heel goed waar voer ligt.


Enig idee waarom dit hetzelfde been is? Isabella schraapt altijd met links overigens, maar niet voor voer, maar gewoon uit ongeduld als ze vast staat en ze wil niet.
Voor voer had ik haar zo afgeleerd. Er stond eens een fjord bij ons te logeren die enorm stond te schrapen voor voer. Dus Isabella keek dit even aan en begon ook. Dat had ze nog nooit gedaan, maar kennelijk dacht ze; he werkt dat wat jij doet? Niet dus, want ik gaf haar expres niets. Slim beest als het is, heeft ze het ook nooit meer gedaan. Alleen als ik echt om een voet vraag, dan geeft ze die (in mijn hand ook nog) en zowel links als rechts (net welke ik vraag), maar uit zichzelf doet ze dit in principe nooit (gelukkig).

Groeten,
Ingrid

jo schreef op zaterdag, 13 maart 2004, 10:07:

Hoi,
Toch werkt dit bij Isabella niet helemaal. Voorheen bij het beslaan was het een ramp. Ze raakte totaal in paniek, wat voor pony, mij en de hoefsmid niet echt leuk was (hij met de hoefnagels in zijn arm, ik met een pony op mijn nek en de pony zittend in paniek op de grond).
Dus besloot ik ook een worteltje te gaan geven, toch wel haar lievelingssnoepje. Werkte niet. Op het moment dat ik die wortel erin stak en de hoefsmid de nagel erin wilde slaan, hield ze op met kauwen, raakte in paniek en als de paniek over was (slaan hield op) dan kauwde ze de rest op.

Dus ik denk dat als ze echt in paniek zijn, dat voer niet werkt.

Wel is het zo dat ik ontdekt heb dat Isabella als ze wat engs ziet wat ze niet kent (maar wel wil onderzoeken, alleen durft ze niet zo goed), die het liefst al grazend doet. Dan loopt ze al etend heel waakzaam op het engs af (kan ook plastic zak zijn die er gister niet lag), en zo komt ze dus wel al kauwend bij het voorwerp, snuffelt en likt er dan eens aan en dan is het goed.
Kan of mag ze niet etend naar iets engs toe, dan gedraagt ze zich ook vaak veel anders, veel schrikkeriger als we om het enge ding heen moeten. Dus in dit opzicht werkt kauwen weer wel.

Jaja, ik leer dit allemaal van mijn eigen pony. Ik kijk gewoon hoe zij reageert in bepaalde situaties om daar dan voor de "toekomst" mijn conclusie uit te trekken (proberen).

Groeten,
Ingrid