Kimberly schreef op dinsdag, 1 maart 2005, 20:49:


SUCCES GROET WENDY

Kimberly schreef op dinsdag, 1 maart 2005, 20:49:


SUCCES GROET WENDY

Kimberly schreef op dinsdag, 1 maart 2005, 20:49:


SUCCES GROET WENDY

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 1 maart 2005, 21:24:


Hoi Ingrid,

Ik weet wel hoe belangrik beweging is maar ....
Hij is een tijdje ziek geweest (van het stof)
Ik heb hem veel buiten laten staan en nou hij weer beter is ben ik gaan trainen om weer in de lessen tekunnen rijden en natuurlijk ook de conditie.
Maar hoe meer ik ging rijden hoe vervelender hij wordt op de poetsplaats en tegen andere paarden
Ik wil wel kijken of iemand zijn paard samen met mijne wil loslaten zodat hij nog wat contact met paarden heeft.
Maar wat kan ik verder nog doen om heb toch wat blijer kunnen temaken.
De paarden gaan wel Mei op de wei en ze mogen er tot 7 uur opstaan en wanneer het echt warm is tot 10 uur.
Maar als ik hem nou anders ook zoveeel mogelijk buiten zet maar dan alleen (want niemand bij ons op de manege zet zijn paard buiten smmige mensen maar) maar is dat slecht ??

Groetjes Kimberly

Kimberly schreef op dinsdag, 1 maart 2005, 20:49:


Stalondeugden of vals ? Niets daarvan. Gewoon een gefrustreerd paard, zoals er zovelen zijn op manèges. En uit die frustraties komen dan de gevolgen die jij beschrijft. Het is heel belangrijk voor je paard, dat het gewoon paard tussen de andere paarden kan zijn. Op een manège zoals jij die hier beschrijft is dat quasi - zo niet onmogelijk.
Paarden horen buiten te staan met soortgenoten. Toen ik mijn eerste paard had gekocht, stond het op een klein pension stalletje. Altijd binnen, enkel buiten om de stal schoon te maken, je kent dat wel. Haar attitude naar andere paarden toe was alles behalve aangenaam. Ze beet en schopte naar alles dat nog maar in haar buurt kwam. Constant schopte ze dan tegen de deur ! Ik heb toen onmiddellijk beginnen zoeken naar een andere oplossing, want ik vond het niet meer kunnen en ik voelde mij miserabel in mijn paard zijn plaats. Ik heb haar toen verhuisd naar een andere pensionstal met onbeperkte weidegang. Toen heb ik pas voor het eerst het paard gezien dat ik gekocht had. Ze is helemaal opengebloeid. Van het paard dat ze enkele jaren geleden was, valt niets meer te bekennen. Enkel en alleen door haar het (voor haar) meest noodzakelijke te verschaffen, nl : paard kunnen zijn tussen de paarden. Zo kon ze terug leren gelukkig en sociaal worden.
Je zou haar nu eens moeten zien.


En hoeveel tijd besteed jij of je kennis dan gemiddeld aan je paard ? Wat doet het paard dan met de overige rest van de tijd. Eten geeft een tijdelijke afleiding, het rijden ook. Maar die schone stal, leuk voor hem/haar. Maar dat is niet echt zijn/haar hoofbekommernis hoor.


Een paard beslist niet van de ene dag op de andere om te gaan schoppen. Hieraan gaat heel wat vooraf. En je zult daarvan toch eerst de oorzaken moeten wegnemen.
Een stalmat voor de deur hangen ? Wat los je dan op ? Ok geen geschaafde knieën meer, minder lawaai, en voor de rest ?
En dan mag je nog zoveel speeltjes in de stal hangen, het interesseert je paard gewoon niet, omdat het in een van zijn aller basisbehoeften tekort gedaan wordt.


Is niet makkelijk, maar dan zul je wat harder moeten zoeken. Wie zoekt die vindt. En kijk daarvoor niet enkel naar je eigen gemak. Zoek eventueel iemand die ook een weide zoekt, en die samen met jou de paarden hooi kan voeren tijdens de wintermaanden.


Dat is het nadeel van een manège vind ik persoonlijk. Er moet zoveeeeeeel en er mag niks. Of dat nu de dieren ten goede komt of niet.
Waarom moeten die paarden bijvoorbeeld binnen s'nachts ? Over hoeveel weides beschikken ze dan en voor hoeveel paarden ?


Dit is echt een misopvatting hoor. Het weer is slecht. Die van mij gaan buiten in weer en wind. Op stal zouden ze gewoon gek worden. Denk je nu echt dat een paard zegt : Oh het regent, of het is koud, laat mij maar binnen. Soms is dat meer een opvatting van het baasje. Als die van mij te kennen zouden geven dat ze niet buiten willen, dan zijn ze ernstig ziek.
Wij vinden dat het slecht weer is, ocharme die beestjes.
Nee daar geven ze echt niet om.
Soms maken we het ons wat te gemakkelijk. En dat is geen verwijt hoor, want ik ben ervan overtuigd dat je wel goed voor je paardje bent, maar het is gewoon tijd dat je het een en het ander over een andere boeg gooit.


Groetjes,

Sabrina

Kimberly schreef op woensdag, 2 maart 2005, 15:05:


Kun je hier eens wat meer over vertellen ?


Natuurlijk wordt die steeds opstandiger en associaler.


Allemaal gelijkgezinden dus. krenk mijn paardje geen haartje.
Succes zou ik zo zeggen. Vind ik best wel zielig.


Waarom niet gewoon s'nachts lekker op de weide blijven ?
Manègereglementen. Ik zal mij er nooit meer in kunnen vinden. EN dit is voor mij al een grote reden waarom ik er nooit zou gaan staan met mijn paard.


Dan zet je hem maar alleen, dan is die tenminste toch uit zijn box. EN een paard is liever onder zijn soortgenoten. Maar liever iets dan niets. EN niemand zet zijn paarden buiten ! Intriest vind ik dat.
Bang dat ze vuil worden ? Bang dat het te slecht weer is ? Te lui ? Waarom een paard überhaupt ? Beleeft men zo nog plezier aan de omgang met zijn paard ?


Ik zou toch maar eens goed naar de mogelijkheden kijken in de buurt hoor. Maar als je steevast zegt, ik kan niet, ik weet niet, ik wil niet en ik vind niet .... dan lukt niets. Effe je instelling veranderen, want het knaagt blijkbaar niet alleen aan je paard, maar ook aan jou.

Groetjes,

Sabrina

Sabrina, Collane, Ingrid, het klopt wat jullie zeggen....
Ik wil even iets aanvullen:

Je paard, Kimberly, is niet vals zoals "vals" zou zijn. Misschien alleen geeft je paard iets aan en het is aan jou om naar hem te luisteren. Hij kan immers niet met zijn mond spreken dus zal hij het op een andere manier proberen te doen, dit is wat je terugziet in zijn gedrag.

Slaan of schreeuwen is geen optie, je wil aan hem opleggen ook niet.
Verplaats je eens in hem : Als hij jou was en jij je ouders dan zou je begrip en een aai over je bol willen hebben, geen machtsvertoon.
Dan zou je willen dat je ouders eens rustig met je gingen praten om zodoende de oorzaak te achterhalen van je gedrag.

Misschien voelt hij zich alleen, ook al staat hij met andere paarden :
Ze kunnen niet bij elkaar, ze kunnen hun paardengedrag niet uiten omdat de mens daar letterlijk een scheiding tussen heeft aangebracht.

Ook al kom jij vaak en breng jij misschien lekkere hapjes voor hem mee, het is niet makkelijk, misschien zelfs onmogenlijk om als mens zijn soortgenoot, het paard, te vervangen.
Daarbij ben je er maar een paar uurtjes per dag, hooguit. Wat te doen met al die andere uren dat hij daar staat, alleen, verlangend naar soortgenoten, naar aandacht, spelen, enzovoorts.

Misschien wel haal je je paard alleen uit de stal om te poetsen, en te trainen, terwijl hij misschien wel barstensvol energie zit en het liefst wil rennen en bokken. Als hij dan niet kan luisteren en jij dat niet begrijpt hebben jullie een probleem. Het maakt jou boos en hem chaggerijnig en hij heeft alleen jou om zich op uit te kuren. Hij komt immers niet aan zijn soortgenoten ?!

Al staat ie af en toe alleen buiten ; hij kan wel rennen, al staat ie in de stal : Als hij kan knabbelen en socialiseren met andere paarden (tralies weg !!!!) ben je op de goede weg.

Het is aan jou om iets in die situatie te veranderen. Dat kan, dat hebben er hier al veel meer gedaan, getuige de goede adviezen die je krijgt.

Ik vind dat Sabrina gelijk heeft met :

Heel veel succes, Pien

Sabrina Adams schreef op woensdag, 2 maart 2005, 15:47:
*****************
Nou dat is nu precies wat mijn paard wel doet ja .
Waarom denk je dat er geen paarden zijn die dat doen? Niet voor elk paard is de stal een bron van frustratie. Torop kent het (anders dan het paard in het voorbeeld) als een positief iets. Dus als het regent en waait, ja, dan gaat hij inderdaad voor de deur staan en wil dan graag naar binnen.

(of het "natuurlijk" is, is weer een heel ander verhaal .... natuurlijk maar daar ging het nu even niet om).

Sabrina Adams schreef op woensdag, 2 maart 2005, 15:47:


Hoi Sabrina,

Ik snap wel wat je bedoeld maar ik heb iemand gevonden die mij willen helpen met mij & mijn paard.
Naar een andere manege kan ik niet want er liggen geen andere in de buurt behalve eentje maar daar komen de paard nooit buiten.
We zijn al 3jr opzoek naar een weiland (en daaronder samen met iemand anders) alles is eigenlijk bezet natuurlijk blijven we doorzoeken.
Ik heb ook een veulen maar deze staat op een hele kleine met een ander veulen deze wei is teklein voor het paard wat ik heb.
Maar in ieder geval weten we waar het probleem aan ligt en gaan we er aan werken en Mei komen ze weer buiten gelukkig.
Maar het komt weer allemaal goed alleen veel geduld.

Kimberly

HannahFroukje schreef op woensdag, 2 maart 2005, 20:22:


Tsja ik heb een stal klaargemaakt voor Falka, en ja ze gaat er steeds in liggen. IJslander notabene!!! De rest blijft wel buiten trouwens. Op landgoed hebben ze helaas geen schuilstal, maar er zijn wel wat bosjes, en bij huis is Falka echt de enige die steeds de stal kiest.

Groeten Esther

Kimberly schreef op woensdag, 2 maart 2005, 20:25:
******************
Er is hier al wat meer over geschreven, daar ben'k het dus ook mee eens. Je paard komt in verzet omdat hij nergens met z'n energie en z'n behoeftes naar toe kan. Dat kun je naar mijn idee niet oplossen met "gedragscorrigerende maatregelen". Het paard zit aan z'n limiet wat dat betreft, is als een kind dat je verbiedt om andere kinderen te zien, en wat je dwingt om de hele dag zonder beweging op een stoel te zitten. Dat KAN niet. Er zijn denk ik maar erg weinig paarden die kunnen aarden op een manege zonder contact met andere paarden en zonder weidegang, da's wel erg erg onnatuurlijk. Als je geen weiland kunt vinden of een andere mogelijkheid, probeer dan in vredesnaam toch iets te regelen met die manege of met een andere paardeneigenaar dat ze samen even los mogen en kunnen spelen. Dik kans dat het probleem dan na een paar weken al minder wordt. Gun hem z'n spel!

Ik hoop dat je goed naar je paard kijkt, naar wat hij (echt) nodig heeft, denk niet meteen dat je paard zich tegen JOU richt als hij naar doet of steigert, hij kan nu eenmaal niet praten en heeft maar een paar middelen om jou duidelijk te maken hoe hij zich voelt! Als hij die dan gebruikt, zeggen mensen al snel "hij is vals". Maar hoe moet hij anders overbrengen wat er aan de hand is?

Esther schreef op woensdag, 2 maart 2005, 20:29:
**************
Grappig .... nog zo eentje dus . Ja, ik zeg ook niet dat het voor alle paarden opgaat hoor, het zal er wel aan liggen hoe ze ermee opgegroeid zijn.

Op zaterdag wanneer het mijn beurt is om stallen uit te mesten, laat ik Torop er altijd om heen scharrelen (vin'k gezellig, ik schep de poepies op en hij mag aan elk poepie ruiken voor ik het in de kruiwagen doe, ... vindt hij errug interessant). En ook dan is hij meestal in de stal, liefst in z'n eigen, maar als ik in een andere stal bezig ben, komt hij daar ook wel een tijdje staan. Dan wandelt hij weer weg, en even later staat hij weer achter je. Hij lijkt dat best gezellig te vinden. Het in-uit lopen vindt hij blijkbaar ook wel wat, want dat doet hij soms wel 10 keer achter elkaar. Alsof hij voor zichzelf wil bevestigen dat dat kan, zo lijkt het soms.

Hij heeft volgens mij dus het liefst een open stal, waar hij naar believen in en uit kan lopen.