LisetteThijs schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 13:30:


Nou Listette,
Hier komt dan de hulp in de vorm van wat standaard hulpmiddelen die je hier uitstekend voor kan gebruiken , geheel in de gedachte van deze site zoals ik het de laatste tijd begin te begrijpen.
Het heet hier nml. wel Paard Natuurlijk maar das maar een naam.
Eigenlijk heb je niet eens zoveel nodig.
Een stevig bit, een zweep, een sterke hand en als dat niet genoeg is kan je altijd nog terug vallen op sporen aan je schoenen.
Dit wel even volhouden...ik denk tot een jaar of 3...dan zal het paard van jou het best snapppen wat nou eigenlijk de bedoeling is van jou.
Succes

Een zeer teleurgesteld lid van deze lachwekkende klub (een paar uitzonderingen daar gelaten)
Niks geen beter vermaak dan leedvermaak he mensen?

Gr, Nick
met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Hee Nick, weet niet waar ik deze reactie aan 'te danken heb'...? Was vandaag voor het eerst op deze site, dus kan niet beoordelen of het waar is wat je schrijft. Zoals je zult begrijpen is het niet MIJN bedoeling om zo met mijn pony om te gaan....
Groetjes

Nick Altena schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 14:25:

LisetteThijs schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 13:30:


Lisette,

Welkom in de wondere wereld van de merrie-nukken ! Vooreerst enkele vragen. Dat paard waar ze bijstaat in de weide, staat ze daar al lang mee samen ? Hoe is haar interactie met andere vreemde paarden ? Hoe reageert ze bvb als ze andere paarden onderweg tegenkomt of passeert in de weide ? Dat moet je eens goed observeren. Het toeval wil dat ikzelf ook een 12-jarige haffie heb. Mijn Donna. Een schat van een beest (voor mij toch). Zij is in tegenstelling tot jouw paard WEL de baas in het kot ! Ze is niet aggressief of zo naar andere paarden toe, maar ze maakt wel duidelijk wat ze wil, en dat de rest naar haar pijpen moet dansen. Het is echt een merrievrouw van daden, niet veel woorden DADEN ! Zo van ik zeg het maar één keer. Wat niet luisteren ???? Trap, sjot, whiieehiiieee. Alle paarden hebben dan ook heel veel ontzag voor deze kleine dikke haffie ! Als ze door de weide of paddock loopt, dan gaat heel de meute opzij, zoals Mozes destijds de zee deed opengaan. Mijn ander paard een HB-arabier wil wel zoooo graag de baas zijn, maar dan moet ze eerst voorbij mijn andere dikkertje. EN dat lukt niet .... Dus dan maar baas over de rest. Het is net zo'n spelletje domino. je hebt de onbetwiste leidster, het paard dat daaronder staat, jent die daaronder staat op de sociale ladder, helemaal eindigend onderdaan bij de absolute nono die helemaal niks meer te zeggen heeft en eindigt in een hoekje, ziels alleen. Nieuwelingen die op Donna haar terrein komen, komen gegarandeerd onder de plak te liggen en worden nauwlettend in het oog gehouden. Die hebben het niet makkelijk.
Tijdens buitenritten is ze steeds dezelfde. Ik loop met haar achteraan, vooraan. Maakt niet uit waar het andere paard loopt. Ze is baas over de andere vierbeners en ze weet het drommels goed. Het paard waar ze steeds buiten mee gaat rijden is mijn andere paard, bereden door mijn vader. Wat ik dan wel merk is dat Yitta (HB-arabier) zo van die agro-kicks krijgt zoals ik ze noem. Maar zo lekker venijnig achter de rug, weet je wel. Ze kan niet hebben dat ik met mijn ponkey maar naar hartelust rijd waar ik wil. OOeeeeh, dan wordt ze pissig. En dan gaan de oortjes naar achter, krult haar lip op en dan wil ze bijten. Maar ze zet het nooit echt door. Mijn haffie trekt zich dat verre van aan, die weet wel beter. Die denkt 'ik ben toch de baas, en daarbij vele slimmer". Wat we dan doen is het gewoon negeren. het levert Yitta niks op, geen beloning, geen schouderklopje en zeker niet meer respect noch bij ons, noch bij andere paarden. EN na een paar keer vies zien en het gebit laten zien, dimt ze wel weer. En zo gaat het iedere keer. En het grappige is dat ze in de paddock bijlange zo'n grote bek niet op durft te zetten. Maar tijdens de buitenrit als mijn vader erop zit en er dus bij is, wel ! Together we're strong, om het zo te zeggen. Maar dat gevoel neemt wel zeer snel af als het genegeerd wordt, het meest nog door Donna. Die reageert steeds zo van : 'ga toch aan domme pop ! Yitta doet dan voorts niet meer lastig, maar gaat dan achteraan lopen mokken. Ze kan wel opgehitst raken, maar dat heeft dan andere oorzaken ...
Kan zijn dat jou haffie tijdens een buitenrit wel durft wat die in de paddock niet durft ! Lekker stoer. Beetje imponeren. Dus je zou dat gedrag eens eerst moeten observeren.
Wat kan je concreet doen tijdens de buitenrit als dit probleem de kop opsteekt ? Eerst en vooral olympisch kalm blijven. Zoek iets waarvan je weet dat ze het zeker niet graag doet. Negeren werkt zeer goed, maar als het de spuitgaten uitloopt, ja dan moeten we in actie schieten ! We blijven kalm. je paard wordt dan hitsig, zeg je ? Wel laat ze dan maar hitsig zijn, maar dit wel zolang jij dat wil ! Niet zolang zij het wil of wanneer zij het wil. Dit is heel belangrijk ! Hitsig zijn is leuk voor haar, zolang zij de regels bepaald. Maar als jij die nu plots gaat bepalen .... dan vindt ze der al gauw niks meer aan. Als Donna eens wat hevig is, en ze wil een cross-populair organiseren, mij goed ... Cross populair naar mijn normen. Welgeteld 2 minuten. EN de rust is wedergekeerd, iedem voor de HB. Effe meegaan in haar denken. Wil je trippelen en lastig zijn, ok. Vooral doorgaan, doorgaan. Laat ze maar effe zweten. Voel je dan dat ze kalm wordt (en bij een haffie kan dat zeeer snel gaan) niet toegeven. Enkel jij zegt wanneer. Nog effe doordraven, doortrippelen. Tot jij zegt genoeg. het hoofdje gaat snel weer naar beneden en de rust is snel wedergekeerd. haar aandacht is verschoven, en ze leert dat het andere paard jennen, niks anders dan narigheid opleverd. Let wel, niet in de mond beginnen werken he ? Enkel iets de druk met de onderbenen opvoeren (niet schoppen in de flanken tssssst). Dat zou al voldoende moeten zijn. Dus niets paardonvriendelijks. Je geeft haar nu enkel een overdosis van hetgene dat ze op die moment aan het doen is. Veel is leuk, teveel on the other hand ? Meestal hebben ze dat wel snel door. Ze gewoon effe aan de gang houden (ook weer niet teveel druk op de benen), juist genoeg om ze in een hitsig drafje te houden. Dit herhaal je net zolang en zoveel nodig is. Effe niet leuk voor je mederuiter, maar achteraf des te leuker.
Het is echt een heel goed middel, en je moet er maar zeeeer weinig voor doen. geen getrek, geen geschreeuw, geen geschop. Effe druk en dat lost al zeer veel op. Succes
Groetjes,

Sabrina

Knip....

Nick, er is hier geen probleem, er wordt nou eenmaal af en toe stevig gediscussieerd, nou, daar leren we allemaal toch van....
We zijn allemaal hard zoekende naar een betere methode dan het gangbare....

Jammer dat je het je zo aantrekt wat hier gezegd wordt.
In iedere familie is wel eens bonje, en dan praat je het uit en dan ga je lekker samen koffie drinken....
En daarna laat je het weer lekker los en ga je over tot de orde van de dag!
Kopje koffie Nick? .... Whip! Pien

Spirithorses schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 14:51:


Maarre... ik vind je wel lief hoor. Ik hou van honden
Enne ....waar geblaft wordt vallen worsten
Pien

Nick Altena schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 14:25:


Sorry

Maar dit vind ik nu ronduit belachelijk Nick ! Lisette is nieuw hier, stelt een serieuze vraag en wil wat raad en jij geeft hier echt zo'n rotantwoord! Kan zijn dat je teleurgesteld bent in dit forum en sommige mensen hier, maar laat dan de mensen die iets te vragen hebben of iets serieus te zeggen hebben (een rekbaar begrip hier) in hun waardigheid. Persoon in kwestie vraagt iets en krijgt daar ineens zo'n rotopmerking !
Welkom op het forum !

Sorry hoor

groetjes,

Sabrina

Nick Altena schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 14:25:
*******************
En tot deze interessante conclusie kom jij (blijkbaar) o.a. naar aanleiding van een discussie die begon met mijn mening (en het is nog steeds maar 1 van de vele meningen hier) om een veulen wat korrel bij te voeren .... begrijp ik nu ....

Je draaft een tikkeltje door. Als je nou eens helemaal opnieuw begint met lezen, en je zet eens een ander brilletje op, misschien zie je het dan wat zonniger. Je krijgt voor deze post GEEN brokje Nick .

Kom op, cheer up, er zijn HEUS veel ergere dingen dan dat sommige veulens wat brok bijgevoerd krijgen (en zo te horen ook nog met HEEL wat aandacht voor wat je verder ook nog kunt doen met voeren). En uit de discussie heeft de aandachtige toehoorder ook JOUW mening immers mee kunnen krijgen, en kan vervolgens gewoon zelf kiezen wat het beste lijkt. Argumenten genoeg de revue gepasseerd, toch?

LisetteThijs schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 14:36:

Welkom op het forum in alle geval !

LisetteThijs schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 13:30:

*******************
Misschien voel je je al iets beter als je weet dat je niet de enige bent .
Ik rijd doorgaans ook alleen, als ik met anderen samen rijd, liep mijn paard soms gewoon helemaal schuin, zodat de ander er maar niet langskon. Hij wond zich er doorgaans vreselijk bij op, nek gaat erop, staart als een vlag omhoog en gewoon stappen is er soms niet meer bij. Dit verschilde wel heel erg van paard tot paard hoor.

Nu gaat het wel een stuk beter, eigenlijk gewoon omdat hij het nu beter van me aanneemt als ik zeg, hee, dat gedrag wil ik niet zien nu, doe a.u.b. een beetje normaal". Ik vraag dan b.v. z'n hoofd omlaag, en geef daar eigenlijk mee aan "maak je a.u.b. niet zo druk, er is niets aan de hand". Die tekens heb ik hem in andere situaties geleerd, door te werken met andere dingen waar hij zich over opwond, bijvoorbeeld. Hij begrijpt dan nu wel, dat ik wil dat hij rustiger doet, en accepteert dat nu sneller dan vroeger.

Met wat voor paarden rijd je doorgaans samen dan? Wat ik wel gemerkt heb is dat mijn paard veel nerveuzer wordt van naast een Haflinger rijden, maar naast een Fries (met van die trage passen) is hij veel rustiger. Blijkbaar "voelt" hij dan minder competitie.

Wat mogelijk ook nog helpt is dat Haasje over spelletje dat je met 2 paarden speelt, het ene haalt het andere paard in, waarna het andere paard zich terug laat zakken en het ene paard weer voorop gaat. Ze schijnen dan na een tijdje toch in de gaten te krijgen dat het geen zin heeft om harder te gaan lopen (maar ja, dat was jouw probleem niet alleen begrijp ik) en worden kalmer.

Tis maar een tip, misschien niet zo'n goeie hoor.

Hoi mensen, bedankt voor jullie welkom.
Sabrina, bedankt voor je uitgebreide reactie. Ze staat nu ongeveer 1,5 jaar samen met dat paard, en het gaat eigenlijk in de wei heel erg goed, samen in een loopstal enzo, samen eten, geen enkel probleem. Ze probeert ook eigenlijk nooit de macht over te nemen ofzo. Een paar jaar geleden heeft ze een jaar bij een IJslander gestaan, waar ze de baas over was. Dat ging met rijden WEL heel goed, dan was mijn Haf heel rustig en relaxt! Apart he, alsof ze zich buiten niet meer druk hoefde te maken over het leiderschap, net als jij beschrijft over jouw Haflinger. Vind ik heel typisch.
Als ik buiten andere paarden tegenkom is ze gewoon braaf. Ze vindt het natuurlijk wel spannend en is nieuwsgierig, maar ze blijft wel rustig. Het probleem ontstaat pas als ik echt samen met iemand oprijd. Ze wil PERSE voor en duld geen ander paard in de buurt, dan gaat ze ook met haar oren in de nek enzo., hoe rustig het andere paard ook is.
Het enge vind ik dat ze echt vergeet dat ik er ben op zo'n moment. ALs ik haar zou laten uitrazen ben ik bang dat ze zo het bos in crosst van de gekkigheid, ze slaat echt helemaal door, zo gefixeerd is ze op het overtreffen van het andere paard. Met haar vaste wei-kameraad is ze wel rustiger dan met een vreemd paard, maar dan nog is ze zo gefixeerd op harder gaan dan de ander.

Hoi Hannah, bedankt voor je reactie. Dat laatste ga ik eens proberen, wellicht helpt het. Ik weet nu al dat ze boos zal reageren, als ik dat andere paard haar steeds in laat halen... Maar misschien went ze er aan. Ik denk ook wel dat het uitmaakt met welk paard ik rijd. Met de een gaat het inderdaad rustiger dan met de ander. Zaterdag met een andere, voor haar nieuwe, haflinger, dat was inderdaad een RAMP. Ik vind het moeilijk om nu te beslissen WEL nog vaker met die haflinger te gaan rijden, of het maar te laten. Moet ik maar gewoon accepteren dat ze met sommige paarden niet overweg kan, of moet ik het juist opzoeken? Wat vind jij?
Dat van dat schuin lopen herken ik ook heel erg ja! Als ik voorop rijd, houdt ze SCHERP in de gaten wat het paard achter haar doet, als die iets naar links gaat, probeert ze hem de pas af te snijden, als hij dan weer naar rechts gaat, draait ze ook naar rechts, enzovoort.
Probleem is dat ik vaak in het bos rijd en de bomen geven niet echt mee.... (gelukkig nog nooit echt iets ergs gebeurd, maar is soms wel eng)

HannahFroukje schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 15:27:

Spirithorses schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 14:51:



Nou daar komt de knuppel in het hok dan aan hoor....

Ik vraag me dan af Pien waar al die mensen waren die zo hard moesten lachen om het aan mij toebedeelde brokje of kluif in de werkelijke discusie waar het om draaide. Vandaar de opmerking leedvermaak? Ineens komt iedere stiekeme lezer weer tevoorschijn.
Heb dan liever het lef je in de discusie te bemoeien. Vind ik een stuk eerlijker.

Dat er hier zo hard wordt gezocht naar betere methode ben ik maar gedeeltelijk met je eens gezien oa. het advies wat men op willekeurig andere site kan krijgen om tot het 3de jaar een brok te voeren.
Als dit natuurlijk heet dan haak ik af, ga ik weer lekker op mijn eigen wijze verder en laat de boel de boel.

Als zo´n opmerking komt van een persoon die hier net komt kijken kan ik me daar nog iets bij voorstellen....als dit afkomt van mensen die zeggen al zolang bezig te zijn met het natuurlijke...dan niet.

Nogmaals...het gaat hier niet om een wedstrijd wie er het natuurlijkste bezig is, maar gezien zo´n advies lijkt het me een kleine stap om straks ook de stal , het bit en het ijzer maar weer te gaan promoten....owjaa...laten we de deken niet vergeten.

Ik begin me steeds meer af te vragen hoeveel van de mensen hier aanwezig daadwerkelijk natuurlijk bezig zijn.
Ik denk dat het er maar verrekte weinig zijn nml. als ik zo de berichten eens doorblader.

Ik ben op deze site gekomen om te leren en te discusieren met gelijk denkende mensen.
Als ik ruzie van achter mijn toestenbord wil maken ga ik mijn ideen op bokt plaatsen...dan heb ik veel meer lol.
Het blijkt al geruime tijd dat het niveau van denken op bokt en paard natuurlijk niet ver uit elkaar liggen.


Zeker Pien....omdat het ook persoonlijke aanvallen worden.

Belachelijk maken is gemakkelijk hoor...fatsoenlijk discusieren blijkbaar een probleem.
Ik heb het idee dat in alles wat ik schrijf het negatiefste wordt gezien wat men er maar uit kan halen.
Wanneer ik wijs op de lezers die alles klakkeloos aan nemen wordt ik ook op mijn vingers getikt...
Het schijnt dat alleen bepaalde mensen hier alles mogen schrijven wat er in hun hoofd opkomt en dat men daar dan geen kritiek op mag hebben.


Wat mensen aangaat heb ik weinig behoefte om daar samen mee koffie te gaan drinken....het gaat mij meer om de paarden sorry.


Dat los laten wordt al te vaak gedaan Pien...net als de rug er naar toe draaien en niet reageren...dat is eigenlijk niet mijn manier, niet op deze site.
Ik heb daar al een hoop commentaar voor over gehad maar ook bij mij is een grens.
Lostlaten doe ik wel gemakkelijk op reacties als ik een opmerking plaats op een site als bokt...maar daar verwacht ik dan ook minder van.
Hier had ik toch enig niveau tot nadenken verwacht en niet dat men met standaard aangeleerde antwoorden komt.

Als je kijkt naar mijn antwoord op de nieuw dame Lisette, die ik overigens vooraf een mail heb gestuurd dat ik dit zou doen...zie je dat dit een heel vreemd advies is ...
Maar wat is hier nou vreemd aan....dat het van mij afkomt of dat het op een site als Paard Natuurlijk staat?

Ik hoop dat ik het met dit bericht aan haar en deze vraag hier duidelijk heb kunnen maken voor een aantal mensen hier wat ik bedoel met mijn reacties.

Reacties overigens die er van mij dus niet meer zullen komen.
Ik heb het nu verschillende keren geprobeerd en heb er genoeg van.
Als men er hier een 2de bokt van wil maken...ga je gang...de overgrote meerderheid schijnt daar voor te zijn dus en heee....wie ben ik om daar dan tegen in te gaan he?
Laat ik dan maar de zoveelste zijn die de rug er naar toe keert en dit soort standaard adviezen bij de rest van de stapel gooien waar ik niks mee doe.
Serieuze berichten zal ik ook als zodanig benaderen...de rest gaat zijn gang maar.


Van jou wel Pien

Gr, Nick

Sorry Lisette, ik bedoel jou niet Nick!! Groet, Connie

LisetteThijs schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 15:30:


Hoi Lisette,

Dus ze weet wat leiderschap betekend ! Aha ! Dat was en is met mijn halfbloed Yitta hetzelfde. Eerst stond ze alleen in de weide met een New Forest pony. ZIj kon dat beestje heel goed de baas ! Oeh ze was fier want ze had dat beestje volledig onder de knoet, en ze genoot ervan met volle teugen. Ik ging toen ook samen met dat paardje buitenrijden en nooit was ze vals ... Dan werd het ineens haar steun en toeverlaat in het grote enge spookbos. Nooit was ze lastig.
Toen we verhuisden kwam ze in een grote weide te staan en heb ik mijn Haffie bijgekocht. Yitta had al enkele dagen alleen gestaan (terwijl ze dat nog nooit had meegemaakt). Ooh groot was de liefde toen onze schone haffie aan de horizon verscheen. Het was liefde op het eerste gezicht. Na een uitgebreide kennismaking was het uit met de liefde. Yitta zou eens effe snel haar positie gaan bepalen, net zoals bij de NF .... Hahahahahahah. We hebben ons ziek gelachen. Donna liet zich vanaf het eerste moment zien van de merrievrouw van daden. Paf, paf, tak tak whiiehiiiiie. En daar stond Yitta te kijken ! Groot was de verbazing toen ze zich ervan bewust werd dat dit kleine haffietje haar zomaar even op haar plaats gezet had. Gedaan met baas spelen over de kleine beestjes ..... Donna baas, Yitta luisteren, Yitta gefrustreerd. En zo is dat nu al 4 jaar. En sindsdien gedraagt yitta zich zo tijdens de buitenrit. Als er nog andere bijzijn, doet ze dit nooit naar de andere paarden. Die staan dan weer immers onder haar.
Wat dat utirazen betreft ! Zoek gewoon eens effe een lange en goede galopweg. Neem een paard mee dat zeker over je haffie gaat. Competitie ? Hum, mijn donna wou ook eens een cross-populair organiseren. Effe uitpakken, ze wou kost wat kost de kop houden in galop, en dat ontaarde in een heuse platte cross. Pittig detail, Yitta is een HB en kan ontzettend hard rennen. Om zo maar effe te zeggen, ze loopt alle paarden naar huis en als die vertrekt of je passeert, dan zie je al heel gauw nog maar een wit stipje aan de horizon. Nu dat kan van haffie niet gezegd worden. Ze kunnen wel een vittesje bijsteken en snel rennen, maar om tegen een arabier te willen uitpakken was wel iets te hoog gegrepen en net iets te pretentieus van mijn beest. Hahahahahah, ze werd naar huis gelopen door haar onderdaan en sindsdien, mag die haar gerust voorbij steken. Zo hebben we dat iedere keer gedaan. Willen crossen ponkey, ok Yitta gaan. Yitta gaan in volle charge. Donna onmiddellijk 400 meter achter. Dus Yitta stond allang aan het einde van de weg te wachten op Donna die er dan hijgend en puffend aankwam. Nog niet uitgeraasd ? Die van mij wel. Die van jou nog niet. Dan maken we rechtsomkeer en hetzelfde.
Dit zijn de juiste ingredienten geweest voor mij Lisette. Een hevige haffie en een snelle arabier die 1000 x sneller is. Je vertrekt in galop, losse teugel (ja,ja). je laat je mederuiter komen. Jou haffie wil dan voorblijven, maar moet het afgeven tegen het andere paard (voorwaarde is wel dat hij erover kan gaan he). En laat die er dan maar eens achter gaan die haffie van jou. Dat is dan ook weer een race die betwist is. En zo iedere keer opnieuw. Resultaat bij mij nu ? Donna doet nog geen moeite meer. Ze loopt steeds op kop. Yitta achter. Ja ik houd net zoals jij ook van een fijne handgalop. Ze galoperen mooi naast elkaar, of achter elkaar. Donna voorop, zonder ook maar enige aanstalte te maken om ervandoor te gaan. Dit met losse teugel en met een welgemeende whoa, staat mijn Donna stil. Willen we dan toch eens een heftige galop, no prob. Yitse mag voorop. Donna volgt in haar eigen tempo en maakt nogeeneens aanstalte om er achter te gaan. De strijd is gestreden op de baan. Ik ben baas van het kot ! nah, en dat is het belangrijkste. Bovendien is zij de slimste, want Yitta loopt zich wel uit te sloven. Donna is allang blij dat ze op haar gemakkie an mag ploeteren. Maar het was ook ooit anders hoor ! Zot doen zal die haffie van hou niet meer, want die is zo druk bezig met het volgen van de voorganger, en allang blij dat die kan volgen. Zal ik Yitta eens sturen ? hahahah.

Effe doorbijten.

Groetjes,

Sabrina

Sabrina