MichelleBuxy schreef op maandag, 7 februari 2005, 16:18:


Uit ervaring weet ik dat het verukkelijk is om een goed getalenteerd paard te hebben, ook als je niet aan sport doet. Ook al rijd je geen wedstrijden dan kan het toch prettig zijn om de kwaliteiten van een goed paard te ontwikkelen. Ik heb daar veel van geleerd.

MichelleBuxy schreef op maandag, 7 februari 2005, 19:13:
************
Geschreven woord komt weleens anders over ...

Ik vind het juist heel erg aardig dat je me
***********
Tuurlijk, maar zoals ik al door liet schemeren, aan mij kun je beter juist geen voorbeeld nemen, want ik had op een snuggerder manier een paard kunnen kopen. Ten eerste heb ik hem niet laten keuren (niet erg snugger), ten tweede was't geen makkelijk paard en ten derde had ik eigenlijk geen verstand van de verzorging van een eigen paard (had wel ervaring met paardrijden). Wat ik wel als voordeel had, was dat ik bereid was er heel veel energie en geduld in te steken, en daar ben ik er ook mee gekomen denk ik.

Als ik langer nagedacht zou hebben had ik een ander paard gekocht, geen Arabisch volbloed maar een Tinker of een Shire. Een rustiger paard dus wat minder energie vraagt. Maar ik viel nu eenmaal als een blok voor Keizer Torop's zachte gemoed, z'n mooie zwarte, zachte ogen en z'n kwajongsstreken ... dus een ander paard bestond en bestaat er niet voor mij.

Vandaar dat ik hem ook niet "voor de dood" verzekerd heb. Want als hij dood zou gaan, dan zal het lang duren voor ik weer een paard tegen kom waarmee het op dezelfde manier klikt. Aan het geld wat ik dan krijg, daar heb ik dan toch niks aan. Voor ziekte zou ik hem kunnen verzekeren, maar mocht er een dure behandeling komen, dan kan ik altijd nog een lening nemen als de nood aan de man komt. Hij is 1x behoorlijk ziek geweest, toen moest helaas in het weekend 2x de dierenarts erbij komen, dat heeft me helaas 500 euro gekost. Nou ja ... het is maar geld. Al met al ben ik dan op de lange termijn nog goedkoper uit dan dat ik hem verzeker.

Met dit alles zeg ik trouwens niet dat ik hem altijd zou houden. Klinkt gek he. Maar .... stel dat ik iemand tegen zou komen die meer plezier dan mij heeft in Torop's passie voor snelheid (hij mag van mij wel hard hoor, maar alleen omdat HIJ dat leuk vindt, ik vind er zelf niets aan), iemand die lacht met zijn temperamentvolle buien en zijn eeuwige "gekibbel", iemand die hem ook met net zoveel respect en liefde behandelt, en die persoon zou OOK als een blok voor hem vallen, dan zou ik overwegen hem dan over te doen en zelf een ander paard te kopen (een Shire natuurlijk). Maar dat zal niet zo snel gebeuren denk ik. Torop is nu al een jaar of 13, en eigenlijk al een beetje ouder dus. En hij blijft waarschijnlijk gewoon lekker bij mij tot ... tsja, hopelijk tot hij een natuurlijke dood sterft als er niets geks gebeurt.

***************
Dan weet je wat ik bedoelde dus. Het voelt wel heel anders vind ik zelf.
Ik ben zelf ook heel blij dat ik hem nu ergens heb staan waar ik echt met een gerust hart op kan vertrouwen. Helemaal "natural" is het misschien niet, maar er gebeurt wel altijd wat ik vraag, de paarden krijgen regelmatig te eten, en er is altijd toezicht. Heel fijn!

HannahFroukje schreef op maandag, 7 februari 2005, 20:41:


....... misschien heeft Torop geen 'passie' voor snelheid, maar heeft hij domweg nooit anders geleerd? Misschien is het volgende, ook al ben je natuurlijk heel goed met hem bezig (geweest), nog iets om je in te verdiepen:

Retraining the Racehorse

Most racehorses have had little foundation work.
Assume there has been little or inadequate training and start from the beginning.
Your hand in the air translates into pain for most racehorses. They were whipped to win and lose alike. Help them get over this.
Many racehorses have drugs in their systems that can take months to dissipate.
Large groups of horses, loud speakers, flags, etc. all mean go fast to the ex-racehorse. Help them learn to tolerate these distractions, intelligently. Don’t overload the horse.
Racehorses can be brought back to become magnificent all around well-adjusted happy creatures with patience and empathy.
Three to six month turn-out does wonders for horses just off the track.
Be certain the ex-racehorse has plenty of room to move and play and be a horse. Don’t keep your horses locked up in cells (stalls).
Assess the food issue. Too much hot foot (high protein) can slow progress. Consider beet pulp to keep weight on those wired Arabs and thoroughbreds.
Long quiet rides with other quiet horses does wonders for racehorses. Don’t ride with fidgety, nervous horses, especially in the beginning.

Van: Gentle Solutions.. Frank Bell

Hij heeft ook een video

Marianne

Marianne schreef op maandag, 7 februari 2005, 22:17:
*******************
Nou inderdaad, dat was toen ik hem wilde gaan "heropvoeden" inderdaad ook mijn eerste gedachte, hij heeft gewoon nooit anders geleerd, en hij kan misschien dus ook leren om andere dingen leuk te vinden. Ik denk ook wel dat zijn "passie voor snelheid" grotendeels uit z'n opvoeding komt hoor, dat zal zeker wel.

Het klinkt wat gek, maar Torop is in z'n hart juist best heel rustig (voor een Arabier). Het is eigenlijk een heel kalm paard nu, zolang er niets geks gebeurt. Zelfs als hij knoerthard gaat, blijft hij eigenlijk erg "cool". Eerder was dat niet zo, dan dacht ik dan ook dat hij zo hard liep uit angst, of alleen uit opwinding. Ten dele was dat toen waar denk ik. Het had toen ook iets paniekerigs en ongecontroleerds. TEgenwoordig niet meer. Maar toen ik zover was dat hij geen angst meer had in het bos, liep hij nog steeds even hard als ik hem in galop liet gaan.

Het is een tijd een strijd geweest, maar uiteindelijk (een half jaar geleden of zo) bereikten we samen een "overeenkomst": als jij je zo goed mogelijk aan mijn regels houdt, mag jij van mij ook lekker doen wat jij het leukst vindt. En pas toen - en dit was heel amusant - ontdekte ik dat hij het echt ook gewoon heerlijk vindt om heel hard te gaan en een tijdlang het uiterste van zichzelf te vragen in een sprint. Want op het pad waar hij normaal het vaakst hard gaat gedraagt hij zich dan namelijk Oooooh Zo netjes, draaft heel rustig en kijkt om de paar passen om, om mijn ogen te zoeken. Dat doet hij tegenwoordig JUIST voor die stukken waar we normaal hard gaan. Het is of hij weet dat als hij zich daar maar netjes gedraagd en geen eigen regels verzint, dat ik hem dan ook ZIJN lol zal gunnen en hij dan even mag doen wat hij wil. Hij mag dan namelijk even "vrij" (heb ik een commando voor), d.w.z. doen wat hij wil, hard lopen, niet hard lopen, of als hij wil zelfs grazen. Meestal is het dus knoerthard. Maar soms ook echt NIET het draait dus niet altijd op rengalop uit, soms blijft het bij een stevige galop, en een enkele keer heeft hij d'r geen zin in (komt alleen in de zomer voor hoor) en wil hij liever grazen. 1x bleef hij draven (dat is dan heel vreemd . Als hij een tijdlang hard heeft gegaloppeerd is 't ook weer goed, en als we dan stoppen, is er geen gehyper (meer) maar kan hij ook gewoon weer heel relaxt stappen.

Dit gedrag bevestigt voor mij eigenlijk dat hij het ook gewoon heel lekker vindt. Ik denk dat het bij hem een combinatie is: EN het past heel goed bij zijn karakter, dat felle sprinten en kicken op zo hard mogelijk gaan. EN het is hem ook met de paplepel ingegoten. Da's m'n eigen conclusie.

De dingen die je hieronder (had ik laten staan) nog als tips meegaf (waarvoor bedankt hoor!) komen me niet vreemd voor. B.v. die hand in de lucht, dat ze daar angst voor hebben, daar ben ik veel mee bezig geweest. Heb hem b.v. tijdenlang tijdens galop in het bos geaaid met de zweep. Al die dingen hielpen wel degelijk tegen zijn angst en opwinding in het bos. Maar met het verdwijnen van de angst en de opwinding, is nooit zijn drang naar snelheid verdwenen.

Krijg niet het verkeerde idee hoor, het is wel degelijk mogelijk om op Torop redelijk rustig te rijden in het bos. Je krijgt snel het idee dat ik op zo'n dribbelende hete arabier rijd. Maar dat is dus juist echt helemaal niet (meer!) zo. Als ik mezelf met andere ruiters vergelijk (waarvan een behoorlijk aantal met martingalen, slofteugels o.i.d.) dan moet ik eigenlijk altijd zeggen: mijn paard is eigenlijk het meest relaxed en het meest rustig in het bos vergeleken bij hen. Vooral in stap is hij superrelaxt en totaal niet meer gespannen. Als er gedraafd of gegaloppeerd wordt, is hij doorgaans ook ontspannen, maar wil hij nog steeds het liefst zo hard mogelijk. . , en hoe harder we gaan hoe meer hij zich er helemaal ingooit. Sprinten vindt hij gewoon heerlijk om te doen volgens mij (barrelracing vindt hij dan ook een heel leuk spelletje!).

Op voeding e.d. heb ik inderdaad ook gelet. Hij krijgt tegenwoordig trouwens, sinds kort ook bietenpulp erbij, nu we dat ook aan Neleke voeren. Dat lijkt me voor hem inderdaad niet zo slecht. Hij krijgt heel weinig brok. Maar of hij nu veel of weinig brok krijgt, hij wordt er wel wat meer of minder energiek van, maar ook al is hij wat laag in energie, als we in het bos gaan draven of galopperen, dan wil hij toch altijd graag hard. Hij wil z'n eigen kracht voelen zeg maar.

(eigenlijk snap ik dat ook wel, ik heb dat zelf ook wel, als ik b.v. goed zou zijn in squashen, zou ik er ook lol aan hebben om zo hard mogelijk en zo fanatiek mogelijk te meppen! Dan zou'k me d'r ook helemaal in gooien).

Och nou ja, ik heb het inmiddels geaccepteerd dat het deels ook gewoon z'n karakter is. Van Neleke zullen we nooit een scheurijzer maken en van Torop moet je denk ik niet verwachten dat hij langzaam galopperen leuk zal gaan vinden als hij niet eerst een stuk keihard mag .

************************************

Misschien is het