Bareld meijering schreef op woensdag, 5 januari 2005, 22:16:



Timingprobleem. Ik werk gewoonlijk niet met de trailermethode zoals die op deze site beschreven staat maar eventueel wel met een mengeling ervan. Ik weet niet wat je dochter doet, maar de pony denkt dat het zo moet. Hij gaat tot op die plaats op de klep, en je dochter zet daar niet door. Het is te zeggen: ZIJ denkt misschien dat ze (heeft) door(ge)zet, maar wat er - denk ik - is gebeurd is dat ze op die plaats de pony gedensibiliseerd heeft voor wat ze daar doet met het touw, tot hij besluit/gelooft dat het genoeg is en dan achteruit gaat, daarbij zichzelf belonend (hij geeft zichzelf rust), omdat je dochter dan met hem meegaat, terwijl ze daarbij de druk laat wegvallen. Dat is ook het probleem met het ene ding van een pony gedaan willen krijgen door alle andere dingen vervelend maken: je dochter kan/durft/wil niet doorzetten om het de pony NOG moeilijker te maken - en terecht, want dan gaat het wel héél erg op "geweld gebruiken" lijken, nietwaar?

In plaats van het niet in de trailer gaan vervelend te maken, zou ik mij concentreren op het prettig maken om erop te gaan.

met vriendelijke groeten,
Inge

Inge Teblick schreef op vrijdag, 7 januari 2005, 9:10:


Hoi, goed dat is allemaal heel duidelijk.
Maar hoe maak ik het voor paard in een trailer prettig, door daar de rust, dus de beloning te geven? Maar als dat dus al niet lukt...
Gisteren nog na les zag ik een meisje tobben met haar pony om hem op de trailer te krijgen. In het begin nog met veel geduld maar na een kwartier was dat geduld op en werd het een k..knol ed Nog later zag ik ze met 2 man achterlangs een longeerlijn spannen, dus bij de achterbenen. Het gestresste beest ging de lucht in. Kon het niet aan zien, weet ook niet hoe het is afgelopen. Onze pony snapte wel op een geven moment van hee ze wil dat ik de laadklep op ga maar dan dus weer terug. Opdat moment houden we haar in beweging tot ze die klep weer opga, dan snuffelt ze wat oke nieuwsgierigheid mag (even) maar dan dus weer terug...

Caroline schreef op vrijdag, 7 januari 2005, 13:55:


Als een paard de trailer niet opwil, is het omdat hij niet gelukkig is op die plaats. Kan aan de trailer liggen, de voorgeschiedenis van de pony, het rijgedrag van de chauffeur - in elk geval: die trailer is eng. Dus wat doen mensen? Het buiten die trailer nog vééééél enger maken. Noem het dan "comfort" en "rust", dat zijn eufemismen. En elke keer dat iemand z'n ongeduld verliest, is al die geduldige training van daarvoor dubbel en dwars vergeten, want de pony voelt zich verraden: die gelooft er niks meer van. En zo bezorgen mensen zichzelf de meest onwaarschijnlijke problemen. Allemaal de schuld van die rotbok...


Er zijn nog veel leukere dingen dan rust als beloning. Niet het voer in de etensbak leggen in de hoop dat de pony op de trailer gaat voor het voer, da's omkoperij. Maar duidelijke afspraken met die pony, hem ergens naartoe laten gaan waar hij graag naartoie gaat - tien keer 1 bewuste stap in plaats van tien vage stappen vooruit en elf achteruit. 1 stap vooruit vragen. Niet trekken aan dat touw om 'm vooruit te slepen en dan weer achteruit duwen, maar loslaten, en het zijn eigen, vrijwillige, bewuste, zelfgekozen pas laten zijn: targetten. Bridgen en belonen. En dan zélf 1 stap achteruit vragen. Bridgen en belonen. Tot je pony de chachacha doet met die ene stap voor-achter-voor-achter en zegt, hee, twee stappen kan ik ook hoor! En dan twee passen chachacha. En pas als die pony zegt - zijn jullie nu helemaal, ik doe er wel drie, of vier. Ik kan geen gedetailleerd trailerladingsplan schrijven, die tijd ontbreekt mij op dit moment en ik zie niet wat er werkelijk bij jullie gebeurt; en ik heb ook geen wonderplan waardoor je pony er volgende week gegarandeerd fluitend opwandelt. Het zou kunnen, maar de kans is groter van niet .
Ik weet niet waar je precies woont, is er niemand van de lijsters hier in de buurt die weet waar ik het over heb?

met vriendelijke groeten,
Inge