Caatje schreef op woensdag, 5 januari 2005, 14:54:
> Hoi , ik ben al een tijdje bezig om hier in frankrijk aan een
> paar kadaver hoeven te komen . Nu heb ik het schriftelijk aan
> moeten vragen met de reden waarom erbij en zelfs over de
> destructie doen ze een beetje moeilijk . Ik vraag me nu af , uit
> pure nieuwsgierigheid , hoe dat in nederland gaat , kan iemand
> mij dat vertellen ?
Net zo moeilijk, zo niet moeilijker.
Je kunt de hele flauwekul vinden in de Destructiewet 1957, de Vleeskeuringswet 1919, Destructiebesluit 1996, diverse AMvB's, etc... (
http://wetten.overheid.nl/ ).
Er zijn ook al EU-richtlijnen voor.
Officieel moeten lijken, slachtmateriaal, destructiemateriaal, etc. tot op de laatste teennagel (dus ook hoef) geadministreerd en verantwoord. Vandaar dat slachters er huiverig voor zijn aan wat dan ook mee te werken. Dat is al lang zo; een jaar op 20 geleden moest ik ook al alle stenen omkeren om aan wat kadaverhoeven te komen.
Deels is het natuurlijk geen "flauwekul", als het om specifiek risicodragend materiaal gaat. Maar zoals gewoonlijk is de regelarij weer dusdanig doorgeschoten dat zelfs een scheet laten in NL verboden is (en dat is werkelijk waar! - vergelijk Art. 239 WvS maar eens in het politiek "normen en waarden" debat). Daarom vindt je bijvoorbeeld in een Spaans restaurant in NL dus geen stierenballen op het menu, en in een Turks restaurant geen geiteogen.
Nu zijn paarden in NL niet zo lang geleden juridisch categorieel verhuisd, en bij de andere "emotioneel beladen" huisdieren als katten en honden terecht gekomen, wat crematoria e.d. mogelijk maakt. Ik weet niet hoe dát precies in elkaar steekt en ook ff geen zin op te zoeken
Groeten, Egon
Warboel
