Hoi Egon

Zeer leerzaam en leuk om te lezen zo in het nieuwe jaar (wat gelukkig bij onze ponnies goed begonnen is). Wat ik echter jammer vind is dat ik niet zo handig ben om dit spulletje van deze site te krijgen en op te slaan. Dit soort info vind ik fijn te bewaren, maar goed door de copywrite op de site gaat dat niet. Ik ben blond he, dat even meegenomen
Hoe kan ik dit uitprinten om in mijn paardenmap te stoppen? Als iemand het bijv door kan sturen naar mijn emailadres, graag!

groetjes Karin

e m kraak schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 15:57:



Hoi Egon,
Na het lezen van je intressante stukje ging bij mij ook nu weer een lampje branden , zou het nou eindelijk eens gaan werken die grijze massa?
Ditmaal bij je stukje over de paardenbloem....ooit ergens wat over gelezen..en dus maar weer aan het zoeken geslagen.

Niet erg giftig maar toch vermeld op de volgende site...
http://home.12move.nl/~sh373848/
Nou zegt die site niet zo veel , bij jeneverbes staat bijv. helemaal niks terwijl we ondertussen toch andere berichten lezen....maar de maker zal daar vast de bron voor hebben gehad...ik zoek dus nog ff verder...Eigenlijk ook omdat ik nog met een vraag zit, waarom blijven de paardenbloemen staan in de wei en eten veel paarden er rondomheen? (Ik heb het ze eigenlijk nog nooit zien eten...)

Overigens, de keus om het aan je paard over te laten vond ik niet zo heel sterk...ik heb ze al wel JKK zien eten ? Dat was dus niet in gedroogde vorm maar zo in het land....en is het bij paarden niet net als bij mensen...smaken verschillen?

Gr. Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

e m kraak schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 15:57:


Hele kleine aanvullig, de rest ben ik met je eens: de paardebloem is volgens mij gemakelijker te bleken door er, zo gauw de wortels weer uitlopen in het voorjaar, bloempotten of plastic emmertjes overheen te zetten.
Het blad wordt dan geel/wit en veel minder bitter dan wanneer het groen zou worden en gemakkelijker te oogsten dan wanneer je hem met dekaarde als witlof laat groeien. Inderdaad prima voor in een salade!
Piet

Karin schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:36:


Onderin je scherm bij de knopppies staat printen.
Anders gewoon alles selecteren en copy paste.

groeten Esther

Piet schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:45:


Of op een broodje kaas
Over die distels heeft pas een stuk gestaan in de Vrijruiter, het blad van de NVVR. En warempel, net na dat stuk gelezen te hebben ga ik met Idunn op bezoek bij bevriende IJsco's. Met heeeeeeel veel distels in de wei en behalve dat het 'op visite gaan' wel gezellig was dacht Idunn ook in een paardenrestaurant terecht te zijn gekomen. Letterlijk met lange tanden (want auw auw prik voorzichtig ) werden de distels naar binnen gesmikkeld.

Saskia

Nick Altena schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:42:


Het klopt Nick. Dat melksap is inderdaad "enigzins giftig" - voor mensen! (Daar is die lijst geloof ik ook voor bedoeld). Dat melksap komt met name voor in de wortel en bloemsteel. DIE moet je dus niet gebruiken. Het gaat om de bladeren (molsla) of de bloemhoofdjes. Maar nogmaals: er was geen "recept" bedoeling bij.


Ik wel, maar dus niet de bloemstelen. Dan blijven de bloemen staan (handig voor het voortbestaan van paardebloem als windbloeier).


Dit bedoelde ik eigenlijk omgekeerd. Als het nu zo is dat je je pony iets aan het opdringen bent waarvan je DENKT maar niet ECHT ZEKER bent dat het goed is... en je pony vindt het maar niks... DAN vind ik het geen bijster veilig idee om dat spulletje in iets lekkers te verstoppen.

Groeten, Egon

Piet schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:45:


Klopt helemaal Piet - daar spreekt de kweker !
Toch ga ik niet overal bloempotjes in de berm zetten

En als jij Nick e.a. nou es het verschil tussen botanische soorten en varianten/kweekcultivers uitlegt... ook in naamgeving.

Groetjes, Egon

e m kraak schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 17:19:

Iets wat ik oa ook al schreef in bericht #19501,

Laat je paard dus nooit dingen eten die ze in principe niet lusten of van nature niet zouden eten ... ze geven dat volgens mij niet voor niets aan.

Ben het dus met je eens.

Overigens schijnt paardenbloem in het najaar bitter te gaan smaken. Hoe doel Isabella er op is in het voorjaar (kan haar niet genoeg zijn), zo vreselijk vind ze ze in het najaar (laat ze allemaal staan dan).

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 17:23:


Ja halloow, geef mij even een klus
Mijn boekjes van vroeger heb ik inmiddels bij leven aan mijn nageslacht nagelaten. Maar ok , ik zal uit mijn hoofd een poging doen.

Alle bomen en struiken met naalden zijn coniferen, dus ook je kerstboom.
Neem de Thuja...... een groenblijvende conifeer die veel aangeplant wordt als haag. Giftig voor paarden naar ik meen.
Thuja ...... ik dacht in het nederlands de Levensboom
Thuja is dus het ras conifeer (net zoals Juniperis ofwel jeneverbes)
Dan heb je de families o.a.
Thuja occindentalis (westerse levensboom)
Thuja orientalis (oosterse levensboom)
Dan heb je het kind van de familie
Thuja occindentalis "Brabant"

Je kan je dus voorstellen dat de families onderlinge overeenkomsten hebben omdat ze tot hetzelfde ras behoren.
Precies als bij menselijke families binnen een ras.

Nu wordt er binnen zo'n familie in Brabant een afwijkend kind gevonden.
Dit wordt de Thuja occidentalis "brabant" gedoopt, ofwel de westerse levensboom uit brabant.

Ook kan dit met de oostelijke tak van de familie gebeuren. Afkomstig uit de middellandse zee gebieden.
De thuja orientalis kan gezinsuitbreiding krijgen door natuurlijke mutatie, bv. een kind met een iets ander takje, andere kleur, ander besje, niet giftig, wel giftig, hoge groei, lage groei. Maar zelfs door een enting of kruising met een heel andere familie.
Het kan uiteindelijk zo zijn dat twee leden van het zelfde nageslacht op het oog niet meer te herkennen zijn als lid van dezelfde familie.

Precies hetzelfde als jij die een achter-achterneef straal voorbij zal lopen.
Je kunt je voorstellen dat wanneer we dus praten over naaldbomen waarvan we de bes als geneesmiddel willen gebruiken, we donders goed moeten weten over welke conifeer we het hebben.
Van de een kan je 2 meter groot worden, van de ander helaas niet groter dan 20 cm...... :)
Van zo'n mooi rood taxus besje wordt je niet eens 2 cm.

Ik hoop dat het zo begrijpelijker is.
Piet

Piet schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 20:09:


Ik denk het wel...voor mij dan...
Je hebt het uitgelegd maar dus eigenlijk nog ingewikkelder gemaakt
Als ik het nu dus geod begrijp...
Je hebt de Juniperus
Je hebt de Juniperus Communis
Daarnaast heb je, zoals aangegeven op de 2de link die ik gaf en dan op Juniperus klikt....wel 2 pagina´s verschillende soorten communis.....
Uit al deze verschillende soorten Juniperus communis kunnen dus besjes groeien die dus niet giftig zijn...of dus wel....nou wordt het dus echt een probleem om dan de juiste bes te vinden....hahaha
Hek het nou zo dus goed begrepen?

Overigens...Egon heeft je dit gevraagd maar al eens zelf uitgelegd dacht ik...had iets met de homeopathie temaken toen als ik het goed had...
Toch bedankt voor de uitleg hoor

Gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 20:37:


Je hebt het niet begrepen.
Je moet dus die met de korste naam hebben :)

Piet schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 20:55:


Ja ...dat begrijp nou dus net wel... hoe minder namen hoe dichter bij de hoofdstam...maar uhhhh...weten ze dat in de winkels ook?
En wat als er dus geen Juniperus Communis is maar wel de Junipernus communis ......(vul maar in een van de 60 namen)...dan weet je dus nooit of dat wel of niet giftig is..

Als ik kijk op de eerste bladzijde van die 2de link ( en das zomaar een google link, een van de vele) zie ik dat er bijv. maar 3 bedrijven deze hoofdstam in de verkoop hebben....alle andere voorkomende bedriven daar hebben dus alleen de andere soorten in huis....de kans dat je die in je tuin hebt staan(hoofdsoort) is dan dus wel errrug klein...nmm.

Gr. Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 21:17:

Daarom is mijn idee dat je er gewoon beter vanuit kunt gaan dat alle "conifeer" achtige giftig zijn en dus geen paardenvoer zijn. Ook geen bessen, twijgjes, of net wat dan ook.

Hahaha, sprak zij die haar pony tussen de coniferen, sparren, dennen, larixsen en andere naaldbomen heeft staan .

Overigens bij storm ligt de uitloop bezaaid met takjes, enz. Ze speelt er soms wel mee, maar ik heb geen idee of ze het dan opeet ... heb het haar nooit zien doen. Vertrouw dan maar weer op haar eigen "instinct"; zij weet beter wat ze nodig heeft dan wij. En als ze eens een kuurtje wil doen van die conifeerbesjes ... nou dan heeft ze keuze genoeg. De konijnen leven er ook onder (onder die coniferen) en leven ook nog altijd.

Misschien hebben we dus wel gewoon geluk ?

Groeten,
Ingrid