Heb de berichten nog eens terug gelezen en Marianne schreef dat haar hond inderdaad epilepsie heeft. Het is niet uitgesloten dat er een direct verband is tussen die aandoening en agressie, maar die kans is nmm niet groot.

Er is ook een kans dat epilepsie - of beter gezegd op epilepsie lijkende aanvallen - getriggerd zijn door stress (bijvoorbeeld de stress die een type ADHD jachthond kan opbouwen als hij zijn drift om te jagen en te werken niet kwijt kan). Soms vergelijkbaar met angst- en/of paniekaanvallen die bij sommige mensen getriggerd worden door stress.
Het is dan niet "alleen maar" een aandoening die puur psychisch is, stofjes die je lichaam aanmaakt en die beïnvloeden hoe je voelt (bijvoorbeeld serotonine) kunnen volledig uit balans raken. Zo kun je in een viscieuze cirkel komen waarin je extra stress ervaart doordat je systeem van neurotransmitters uit balans is, en de extra stress op zijn beurt leidt tot nog meer disbalans in het fysieke systeem.

Er zijn maar weinig dierenartsen die epilepsie bij een hond kunnen en/of willen onderscheiden van mogelijke andere aandoeningen met overlappende symptomen. Dat is niet zo vreemd want het is ook byzonder moeilijk te diagnosticeren. Mijn gedachte is dat bij een kleine groep honden die volgens eigenaar en DA leiden aan epilepsie (5% ongeveer is mijn grove schatting) er niet werkelijk sprake is van epilepsie maar van een andere stoornis. Wanneer vreemde vormen van agressie één van de symptomen is, ben ik geneigd te denken dat er veel vaker dan in 5% vd gevallen er iets ánders aan de hand is dan epilepsie. Ik heb hiervoor geen bewijzen, ik heb alleen mijn eigen ideeën en praktijkervaringen. Een stress-gerelateerd probleem kan dan aan de orde zijn, maar ook stoornissen die we bij mensen als psychiatrische stoornissen zouden betitelen, en ook een puur fysiek probleem in de hersenen (bijv. een gezwel) is ook mogelijk.

Máár: de kans dat er een direct verband is bij Marianne's hond tussen het hebben van epilepsie en in de tuin wél aandacht voor de eigenaar willen hebben maar in het bos niet, lijkt mij zo goed als uitgesloten.

grt, Karen

amar schreef op maandag 18 januari 2010, 21:46:


Ik begrijp wat je bedoelt (denk ik); ik zie het type paardje zó voor me !

Misschien zouden specifiek op haar afgestemde Bach Bloesem Remedies goed kunnen helpen om een deel van haar spanningen en onzekerheden te overwinnen. Ik weet van sommige mensen die meeschrijven op dit forum dat zij geen enkele waarde toedichten aan de veronderstelde werking van Bach Bloesems, en van anderen hier dat zij juist wel goede en soms opmerkelijke resultaten ervan hebben gezien. Ik zelf behoor tot die laatste groep, anders zou ik de suggestie niet gedaan hebben

Verder m'n complimenten voor wat je toch al wél bereikt hebt met dit paardje!

grt,
karen

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 22:10:


Dat is waar ik al eventjes aan denk en heb dit op het forum aangekaart enkele weken terug. Bij mensen ben ik van de werking overtuigd maar had twijfels ivm de toe te dienen hoeveelheid bij paarden en kreeg daar antwoord op.
Grtjes
Myr

Christel Provaas schreef op maandag 18 januari 2010, 17:34:


Jij hebt helemaal gelijk met je uitleg Christel maar Basan heeft er wel degelijk epileptie bovenop.
Dat jachtinstinct, OK, dat weten we. We kunnen ook wel buiten met hem maar alleen als we dan 200% met hém bezig zijn, stokken gooien enzovoort. Dat zijn dus géén ontspannen wandelingen. Voor mij héél moeilijk omdat ik een "dromer" ben en dan opeens merk dat de hond er niet meer is.
Hij blijft trouwens gefrustreerd, ook als we twee uur per dag met hem wandelen. Hij wil altijd méér.
En dat grommen van hem is dominantie.

Marianne

Marianne

marianne laenen schreef op dinsdag 19 januari 2010, 9:36:
O, die epilepsie en het grommen is mij finaal ontgaan. Ik dacht toch heus dat ik de hele draad had gelezen, sorry!

amar schreef op dinsdag 19 januari 2010, 0:24:



Hoi Myr,
Als je wilt dat ik meedenk welke specifieke remedies dan het best passen bij je paard, doe ik dat met alle plezier. Via het forum of persoonlijk bericht, beide prima. Ik heb hier redelijk veel ervaring mee, maar op dit moment heb ik veel remedies niet op voorraad. M.a.w.: ik kan wel met je meedenken welke remedies zouden passen, maar ik kan ze je op dit moment niet toesturen.

Je kunt desgewenst ook (onder andere) hier terecht:
http://www.bachvoordieren.nl/ - Bianca Uittenbogaard, zij is echt een specialist op dit gebied (dat ben ik niet, ik ben een amateur met redelijk veel ervaring)
http://www.bachbloesemremedie.nl/index.html - Mirjam de Groot

grt,
karen

amar schreef op maandag 18 januari 2010, 20:27:


Ja, een "samenlevingsverband" tussen hond en kat! Dat hebben we hier ook gehad.
Wij hadden twee poezen voor dat Basan kwam. Met de komst van Basan, is Molly verhuisd naar de achterburen, daar was het rustiger . Molly zag Basan helemaal niet zitten.
Maar Flitsy, die pakte het anders aan... Die kon Basan sarren... zij maakte hem helemaal gek. Dan zat ze boven op de "mezanine" onbeweeglijk naar hem te kijken terwijl hij bijna tegen het plafond sprong om haar te pakken. Of ze lag languit beneden te rollen en zich demonstratief uit te rekken. Als Basan zich dan niet kon inhouden: tsjak, tsjak in zijn gezicht . Mannekes dat was een feeks. Zij viel hem ook aan als hij een epilepsie aanval had. Zij wist haarfijn dat hij dan zwakker was.
Binnen de tuin was zij ook superieur maar een keer buiten... dan veranderde alles en moest Flitsy verschillende keren in de bomen vluchten, anders had Basan haar in stukken getrokken. Vriendjes waren het niet, ze hadden een soort van "bestand".

Marianne

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 22:03:


Nee, dat denken wij ook niet Karen. Volgens ons is er wél een verband tussen zijn zenuwachtig zijn en zijn aanvallen.
In het bos, zijn wij niet interessant genoeg. Hij krijgt daar zoveel prikkels...
En, hij komt uit een nest dat puur op jagen was gefokt.
Wél gesocialiseerd, in huis geboren en met katten, jawel, en met mensen opgegroeid.

Wij hebben contact opgenomen met de fokker en die kent nog gevallen van Duitse staanders met epileptie (en daar wordt zelfs nog met gekweekt), maar niet de ouders van Basan.

Marianne