Nathalie Lagasse schreef op zondag 20 december 2009, 9:14:


Thanks Nathalie, erg leuk om er zo even bij te zijn. Ik vond het spijtig dat ik niet kon verstaan wat er werd gezegd maar ja.

Je Lolita ziet er mooi uit

Erg leuk en vrolijk positief geheel. Wat ik wel jammer vind is dat de hulpen zo duidelijk worden gegeven, veel duidelijker dan nodig want paarden kunnen op zulke subtiele hulpen reageren. Bijvoorbeeld het achteruit gaan. Parelli himself doet dat ook met de benen flapperend maar dat oogt niet, vind ik. Jij doet dat trouwens mooier dan anderen Misschien is het goed om dat soort dingen zoveel mogelijk te verfijnen, dat geeft een veel bijzonderder geheel ("kijk mam, dat paard gaat achteruit terwijl de ruiter niet eens iets lijkt te doen!"), het is voor de meeste mensen denk ik veel aantrekkelijker om te zien en dat óók te willen.

Ga zo voort Nathalie, je bent samen met je club erg leuk bezig!

Ilona Kooistra schreef op zondag 20 december 2009, 18:30:


Ja, voor mij ben jij ook mijn favoriet Nathalie, erg knap hoe jullie dat allemaal doen. De manier waarop jij met je paard omgaat, heel erg mooi. In het laatste filmpje, het laatste stukje met die man vond ik niet zo erg mooi. Dat was een soort wilde wild west of zoiets.
Heel leuk om de 7 games in het echt te zien ook. Groetjes Ingrid

Nathalie Lagasse schreef op zondag 20 december 2009, 9:14:


Hey Nathalie,

Ik heb het je hier nog al gezegd: je bezig zien, maakt me blij

Maar nu viel me toch iets op, wsl ga ik nu het halve forum over me heen krijgen maar ik zeg het toch zodat eventuele antwoorden het me mss meer duidelijkheid geeft. Ik ben ook helemaal geen Parelli-kenner dus shoot me if I'm wrong.

De paarden in liberty lijken mij niet 100% happy in het doen van de oefeningen, ik vind het moeilijk om het te verwoorden want ze blijven wel bij jullie wat ook een reden zal hebben natuurlijk, anders waren ze weg Maar in actie lijken hun gelaatsuitdrukkingen eerder zoals paarden onderling die hun plek moeten afstaan (komt door het gebruik van druk? hoe minimaal ook?). Hun oortjes komen meteen naar voor bij het moment van rust.
Moeilijk te omschrijven want ik wil ook ni zeggen dat jullie paarden ongelukkig zijn hè! 't Is ook gene kritiek want wie ben ik om dat te geven, maar gewoon mijn vaststelling bij het bekijken van het laatste filmpje.

Britt Claeys schreef op maandag 21 december 2009, 0:25:


Ni half het forum en niet alleen bij het laatste filmpje

Britt Claeys schreef op maandag 21 december 2009, 0:25:


Nou Britt, ik heb gisteren gelijk na de filmpjes zitten googlen op 't orenspel.
Ik zie namelijk ook iets waarvan ik denk mmmm als die van mij zo doet met de oortjes zo naar achteren, is dat volgens mij niet ok. Wou het ook al niet schrijven want heb er ook nie echt benul van,Of misschien toch :).
Ben ook niet voor kritiek maar vraag me het wel af. Dus hihihi, ben blij dat dat jij je hier ook een vraag over stelt.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 20 december 2009, 9:14:


Goed gedaan Nathalie!!!!
Mooi hoor , en de filmpjes zijn weer zo profie gemaakt.
Jammer dat je niet goed kon horen wat er allemaal verteld werd.
Ik blijf het elke keer weer knap vinden dat je voor zoon grote groep mensen durft op te treden!
Succes verder!

Gr Esther

ps; ga je nu hier je beroep van maken?

Maar in actie lijken hun

Concentratie misschien??
Mijn pony doet het ook wanneer het wat sneller gaat.

Grtzzzz.......
Peter.

Tiffam schreef op maandag 21 december 2009, 10:21:


Heel de tijd tot het tempo terug afneemt?
Kweenie, de oren heel de tijd naar achteren tot de moment van rust geeft mij een ambetant gevoel...

eddy DRUPPEL schreef op maandag 21 december 2009, 2:04:


Wat bedoel je hiermee?

Als je Nathalie en Nic hun paardjes ziet zijn die oortjes contant in beweging een beetje zoals een border collie vraagt: whats next
Normaal moet je ook niet alleen naar de oortjes maar ook de houding van de staart en spanning in de rug (of niet) de stand van de voeten kijken om te zien of een paard relaxed is.
Hoe dan ook vragen we de paarden vanalles te doen tijdens een demo zonder enig nut ( we gaa nergens heen , we moeten ergens over maar waarom enz) dus er zit sowieso spanning in de houding.
Ben zelf ook een parelli leerling omdat ik alles geprobeerd had met een zeer opstandige/zeer slimme en volhardende welsh pony.
Je moet parelli gebruiken naar eigen inzcht zoals met alle methodes , wat vooral belangrijk is als filosfie van Pat is dat je "aan jezelf" moet werken en eigenlijk geldt dat voor alle methodes / leerprocessen.
parelli heeft hiermee niks vandoen opzich , tis een hulpmiddel voor mensen die steun nodig hebben om ergens te geraken.Helaas word er op gebied van "dierenleer " niks meer van vader op zoon geleerd. Dus moeten we de mosterd ergens anders vandaan aheln en is natruurlijk de pub-machine van de goeroes zeer geod uitgebouwd.

Als het aan de kennners en mijn dierenarts(en) had gelegeen ahdden ze mijn pony afgemaakt wegens onhandelbaar.
Onhandelbaar "my ass" , ik begreep ze niet en zij mij niet.
Parelli helpt je dan min of meer op weg , maar ik blijf erbij dat je "jezelf leert hoe je het paard / pony" moet omgaan.

Guy

Vandermaesen Guy schreef op maandag 21 december 2009, 14:26:


Dat gedoe met die oren is nogal individu-afhankelijk. Ik heb lang geprobeerd om bij Jack die oortjes uit de nek te krijgen, maar dat doet hij nu eenmaal zodra hij met mensen te maken heeft, al voordat ik hem kende. Uiteindelijk heb ik me er maar bij neergelegd. Maar ik moet wel altijd zeggen als hier mensen komen kijken en Jack komt eraan: "nee, rustig maar, hij is niet agressief, zo kijkt hij altijd als hij naar mensen toekomt".
Eenmaal aangeleerd, om wat voor reden dan ook, blijft het een vervelende gewoonte.
En inderdaad, het ziet er niet fraai uit als je grondwerk of zo met hem doet.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op maandag 21 december 2009, 15:35:


Amaroc hier ook Frans. Lijkt in het algemeen een heel zuur paard, maar onder die oppervlakkige laag zit een heel ander karakter. Of het er nu fraai uitziet of niet, maakt me niet uit. Ze zijn wie ze zijn, laat het zo
Het is ook voor een stuk ondeugendheid, zeker in die volgsessies. Wanneer ze dan daadwerkelijk naast je staan, keren ze terug naar voor.
Ach, het ene paard is het andere niet. Is ook zo bij mensen ...

Britt Claeys schreef op maandag 21 december 2009, 0:25:


Wel, ik was daar aanwezig. De paarden gaven inderdaad signalen van "onzekerheid en angst" (left brain), zoals oren plat als er veel gevraagd werd, heel erg zwiepen met de staart, enz... Ik denk eerder dat ze niet zeker waren over de omgeving, maar wel op hun leider vertrouwden.

Weet niet hé... ben ook nog geen kenner