Maria Delavega schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:02:


De mensen rond je zijn ook belangrijk. Ik begrijp best dat dat je keuzes beïnvloed.
Maar soms is het mogelijk toch alles te hebben, zoals bijvoorbeeld hier in ons eigen België! Het zuidelijk deel van ons land is nooit onhaalbaar ver van Vlaanderen en van de vrienden en familie, en hier is echt nog (betaalbare) plaats en rust. En ja, de Walen zijn 'anders', gemoedelijker, opener, ze nemen meer tijd en ze zijn vééél vriendelijker als de gemiddelde Vlaming. Iets negatief kan ik afgezien van de gaten in de weg voor mijn deur eigenlijk echt niet bedenken. Allen hierheen..ideaal gebied voor een beperkte vlucht

Merel Stoffers schreef :


Ja, op hetzelfde moment dat jij hier naar die hele kudde paarden keek keken wij naar de wijdsheid van de zee. Dankzij jou

Groetjes, Pien

Merel Stoffers schreef op vrijdag 4 december 2009, 22:48:


Als je even kan verpozen, dan is het toch al wat...
Dat heb ik ook gedaan, in Frankrijk (Larzac, Tarn en Le Herault).
Zou er direkt terug gaan.
Mijn paardjes ook denk ik, vooral ook voor hen wil ik graag naar daar.
Je zou eens moeten weten hoe anders de vegetatie daar is... hier is het gras sappig en groen, daar zijn het zichtbaar dorre stengels, maar heerlijk als je er van proeft, haast 'kruidig'. Het is net dat de plant naast dor, ook precies wat 'vettiger' is. Ik neem aan dat voor paarden zo iets veel gezonder is en er veel evenwichtigere voedingsstoffen in zitten dan onze waterzakken van grassprieten.
Wallonië heb ik ook lang overwogen, want ik voel me meer 'verwant' met de iets trager levende Waal, de meer bewaard gebleven 'krotten'. Er hangt daar precies een zweem van nostalgie. Toch is daar weer probleem van te vet gras en teveel vliegjes (mijn paardevriendjes zijn jammer gevoelig aan zomerexceem), dus niet ok voor de paardjes, net zoals de ardennen ook waarschijnlijk geen optie zal zijn.
Het bergleven in welke streek dan ook, da's pas echt leven!

Maria Delavega schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:25:


Tsja, ik woon in de Randstad en hier zoek je je al rot naar 24/7 buiten... 24/7 binnen vind je trouwens wel heel makkelijk... Sta nu in de polder en heb nog geluk met mijn gras... Dus als ik het zo op mezelf betrek:
Ik kan je wel volgen ja...

Al denk ik dat ieder geluk relatief is... Maar je moet vooral zoveel als gaat je hart volgen. :)

Merel Stoffers schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:33:


Wel ja, idd, je leeft maar 1 keer zoals het cliché zegt...
Zeg, ik meende dat niet hoor dat ik géén mensen rond me wil ...waarom kopen we niet met een paar een leuk plekje en steken onze vier-voeters gezellig samen, terwijl iedereen z'n taak heeft zodat we kunnen overleven hihi?
Gezellig 's avonds Franse wijn zuipen en wild everzwijn eten die een goed leven gehad heeft en dan foto's posten om mensen hier jaloers te maken zoals HC dat doet

Spirithorses schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:10:


En heb ik -geheel offtopic- geleerd wie die collectehuisjes bij de kassa van de Mac vervaardigd...