Michiel schreef op vrijdag 4 december 2009, 21:01:


Ik heb toen hier een pony stierf de anderen ook afscheid laten nemen. Dit deden ze ook echt, komen ruiken, snuffelen en pas toen ze vertrokken en terug gingen grazen heb ik de dode pony afgedekt en weggevoerd.
Een keerjte toen we een te vroeg en dood gebroen veulentje haddne heeft de moeder er een halve dag over gewaakt, uiteindelijk ook tegen geschopt en toen het echt bleef neit reageren vertrok ze en kon ik het begraven.
Dus in mijn mening: thuis doen, laten afscheid nemen en hoe het opruimen nadien verloopt is van geen enkel belang.

Michiel schreef op vrijdag 4 december 2009, 21:01:


Die hond, die zijn gewonde maatje van de snelweg trekt, kwam ook nog ter sprake. Eddy dacht dat hij hem op wou eten, leek een logische verklaring. In de link is te zien, dat de hond de ander van de weg trekt, niet met zijn tanden, maar met zijn voorpoten! Dat duid waarschijnlijk wel op een reddingsactie.

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


Vorig jaar heb ik Froukje naar de voor ons meest gunstige plek op ons eigen land gebracht. Dat gaf voor haar geen stress, omdat dat bij het hek was waardoor we normaal naar de weg liepen. Daar heeft de da haar in laten slapen.
Willem kon het zien, maar stond niet heel dicht bij. Hij heeft nog wel een tijdje bij haar gelopen. Eerst bleef hij bij haar in de buurt, maar al na een uurtje keek hij niet meer naar haar om. Ze heeft daarna nog een kleine dag aan de weg gelegen, daar had mijn man haar met de trekker heengesleept. Willem was toen heel rustig. Pas op het allerlaatst, toen de kadaverwagen met haar wegreed, heeft hij één maal gehinnikt.
Boy, onze hond hebben we ook op het land in laten slapen. Toen ik er met Bella, onze andere hond naar toe ging, ging ze naast hem liggen. Toen ik weer naar huis ging, ging ze met me mee. ´s Avonds hebben we Boy begraven. Bella heeft toen nog heel even naast hem gelegen en gezien dat hij in de kuil ging. Ze heeft er geen enkel probleem mee gehad dat hij weg was.
Zelf denk ik dat het wel belangrijk is dat dieren afscheid van elkaar nemen. Onze poes heeft deze keer ook afscheid kunnen nemen van Boy en had er nu geen probleem mee. Bij onze andere hond Bessie heeft ze geen afscheid kunnen nemen en daar heeft ze nog dagen naar lopen zoeken.

Els.

Christel Provaas schreef op vrijdag 4 december 2009, 15:12:


Ik heb die ervaring ook: goed om het andere paard er bij te laten. Die bleef rustig.
De volgende dag heb ik haar (de achterblijvende ander) weggebracht naar vrienden, bij andere paarden.

Een van mijn paarden heb ik vorig jaar ook laten inslapen, aan de poort in onze wei. Mijn pony was bij haar toen het gebeurde en heeft afscheid van haar genomen, maar mijn ruin stond in een andere wei. Ik wilde hem gaan halen zodat hij afscheid kon nemen (toen ze nog leefde) maar hij wou absoluut niet. Hij vond het goed zoals het was, hij wilde niet uit de andere wei komen. Ik heb hem dan maar laten staan, en voor hem was dat het beste, hij heeft nog wel gerouwd maar hij heeft haar niet gezocht dus hij wist wel wat er gebeurd was.

Mijn hond daarentegen heeft nog uren bij het lichaam van de merrie gehuild en gejankt. Terwijl wij niet eens zó aangedaan waren omdat we ons er al op hadden voorbereid. Maar mijn hond kon het niet aan. De dierenarts had nog nooit zoiets gezien! Mijn hond is nog ongeveer 2 uur bij het lichaam blijven zitten en is dan pas terug naar binnen gekomen.

Veel sterkte
Judith

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


Toevallig heb ik onlangs 2 paarden moeten laten inslapen. Akelig maar we hebben geprobeerd het voor iedereen zo goed mogelijk te laten verlopen. Paarden aan de andere kant van het hek gezet, op een plek waar de truck erbij kan en waar niemand stress van kreeg, niet de 2 en ook niet de 5 achterblijvers. Na euthanasie meteen met plastic afgedekt. De achterblijvers bleven gewoon hooi eten, wat rondlopen en hinneken, en later scharrelde ze weg van het hek het bos weer in.
Ik denk dat je de 2 best ergens anders kan zetten als je ze in de nieuwe wei maar een paar dagen kan laten wennen, dan is dat ook een bekende plek. Je moet het voor iedereen zo goed mogelijk laten verlopen, dus ook voor jezelf. Mijn zorg zou vooral zijn: de 4 jarige die alleen achterblijft, die zou eigenlijk al een ander paard in de buurt moeten hebben.

joop schreef op zaterdag 5 december 2009, 9:44:


Ik lees jullie verhalen met grote belangstelling. Gelukkig heb ik het nog niet meegemaakt, maar ooit zal dat anders zijn. Ik heb hier al wel over nagedacht en vind de ervaringen oprecht prachtig om te lezen. Hoe fijn voor de paarden als ze met zoveel zorg in die laatste, moeilijke, fase worden begeleid. Moeilijke situaties waarbij het menselijke handelen het verschil kunnen maken. Echt mooi en héél moeilijk! Sterkte!

Bedankt voor jullie reacties en medeleven, ik zal laten weten hoe het is afgelopen.

Mariette Stegwee schreef op zaterdag 5 december 2009, 16:44:


Ja, ik lees ook mee, ooit is het zover. Getver, moet ik even denken aan een persoon die gewoon de paarden die kreupel waren of iets anders aan mankeerde aan een handelaar verkocht, over mijn eigen lijk,never nooit. Ik wens jou veel sterkte toe, groetjes Ingrid

Mariette Stegwee schreef op zaterdag 5 december 2009, 16:44:

Heel heel veel sterkte ook van mij toegewenst.
Bij mn vorige paard hebben mensen nog bloemen om hem heen gelegd,toen hij er nog even lag en dat was erg mooi.
groeten van trudy

Marlies Sanders schreef op vrijdag 4 december 2009, 16:01:


Augusta (Ja, die op de avatar) is wel met de kraan in de rendak wagen getilt. Ik moet zeggen dat die chauffeur, dat netjes (met respect?) gedaan heeft. Niet nongalant laten vallen, maar netjes neer gelegt.


Nils en Olly

Eva Saegerman schreef op vrijdag 4 december 2009, 9:32:


Zo denk ik er ook over! Heel veel sterkte! Focus alle liefde in je tijdens het gebeuren op hem. Dat vind ik heel belangrijk want dan is hij in het laatste moment niet alleen.
Heel veel sterkte

Christel Provaas schreef op vrijdag 4 december 2009, 15:12:


Klopt olifanten hebben een heel rouwproces en blijven een tijd het lichaam bewaken heel mooi! bij ons op stal hebben we dat ook gedaan toen een oud paardje ingeslapen moet worden, we lieten alle stal paarden er bij en alle paarden gingen heel teder er aan snuffelen en voelen. Ik denk dat ze heel goed weten en begrijpen wat er is gebeurd! Heel veel sterkte er mee!