Julia el Mecky schreef op woensdag 25 november 2009, 16:10:


Lijkt me eerlijk gezegd stug,. Mijn oom had vroeger paarden die 24/7 buiten stonden met veel grond en daar stond ook mijn pony bij...
De fjordenfokker waar ik als tiener reed, had de paarden altijd buiten op het gras....
Ik heb zelf de paarden 24/7 op een paar ha natuurgrondstaan.,.,,

Ik heb nog nooit bij een van die paarden bevangenheid gezien (ff afkloppen)
Noch bij andere mensen die ik ken en wiens paarden altijd buiten lopen (en dat zijn er heel wat, zeker hier in zweden, waar de paarden toch vaak heel wat meer grond ter beschikking hebben)
Ik kan mij er verder ook weinig bij voorstellen,
Het hele systeem van paarden is gemaakt om de hele dag door te grazen,. Wilde paarden doen niet anders.
En dan zou het niet goed zijn?

Zou me wel kunnen voorstellen dat de rijke, bemeste weides te veel van het goede zijn voor menig paard. Maar natuurgrond met wisselende vegetatie en ouder gras... daar kan ik mij aanmerkelijk minder bij voorstellen.
Lijkt me heerlijk voor je paard om daar rond te lopen

Ik moet wel erbij opmerken dat ik bij oudere paarden wel vaker van een verhoogd risico op bevangenheid hoor, maar dat komt dan bij stalpaarden minstens net zo veel voor als bij weidepaarden en heeft te maken met het minder goed werken van de spijsvertering tgv de leeftijd

Maar goed... ik ben geen expert, maar spreek alleen uit eigen ervaring.
Ben toch benieuwd naar de mening van anderen

Sandra van Bommel schreef op woensdag 25 november 2009, 18:04:


Hoe het er bij mij nu uitziet heb ik gras zat,voor het ganse jaar rond als het moet maar toch mogen de paarden maar héél beperkt grazen.
Ik heb zelfs een paar jaar geleden stukken weide kapot gefreesd en ze gewoon grasloos gelaten om daar gecontroleerd kunnen hooi te voederen.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 25 november 2009, 18:04:


vroeger...


in Zweden, neem ik aan...


Het hangt ervan af. Wilde paarden in minder geschikte gebieden worden net zo goed ziek, gaan zelfs voortijdig dood.


Ja, in Zweden heb je, zover ik gezien heb, nergens last van. In Zweden waren de koeien die ik gezien heb ook niet aan de chronische racekak.
Vroeger, heel vroeger, toen ik klein was, in Nederland overigens ook nog lang niet overal.


Ik heb wel bevangen paarden in "natuur"gebieden gezien. Relatief veel zelfs, vind ik. Maar dat komt vooral omdat Nederlanders een beetje verwrongen kijk hebben op "natuur", iets waar Mongolen, Spanjaarden of Zweden veel minder aan lijden; de meeste natuurgebieden hier in NL moeten dringend "verarmen" van de beheerders. Nu doe je dat verarmen niet door er ponies in te zetten, maar de neiging tot bevangen raken van de ponies is wel een goede indicator dat het terrein (c.q. de vegetatie) in relatie tot wat ponies nodig hebben veel te voedselrijk is.

Julia el Mecky schreef op woensdag 25 november 2009, 16:10:


Ik zou er toch ook mee oppassen... Ik heb toch ook weet van paarden die hoefbevangen waren van op een begrazingsproject rond te lopen en ze hebben die pas terug goed gekregen door ze van't gras te halen. Toch oppassen met overvloed, is zelden goed.
Hangt ook van je paardje af. Vanaf mei tot november staan de paarden hier ook permanent op de weide en ze hebben tot nu toe geen last (ook hier even afkloppen). Nu vliegen ze de paddock op met ruwvoer & voederbietjes tot het voorjaar.

Dit was inderdaad ook de vraag die ik als eerste stelde: hoe zit het dan met wilde paarden, die grazen toch ook de hele dag door? Mijn bekapper zei wat jij ook zei Egon, dat er wel degelijk paarden zijn in de natuur, zoals de Konikspaarden, die hoefbevangen raken. Die dr. Pollitt doet dus geloof ik onderzoek naar verschillende gebieden en zoekt een link tussen gras/gronsoorten en hoefbevangenheid.
Ik zal over een paar dagen wel even een paar foto's maken van de hoeven van de andere paarden die daar staan.
Zouden jullie het even aankijken in mijn plaats en zonodig weghalen, of...?

Om nog even duidelijker te maken wat ik bedoelde:
ik dacht dus eerst dat fructaan in gras iets was waar SOMMIGE paarden gevoelig voor waren. Net als dat sommige mensen allergisch zijn voor chocola, wil het nog niet zeggen dat chocola slecht is voor mensen. Maar nu, na wat ik heb gehoord en me er ook van bewust ben dat er een hele grote hoeveelheid bevangen paarden/ponies is onder degenen die 24/7 kunnen grazen, lijkt het me eigenlijk hartstikke logisch dat gras helemaal niet goed is voor paarden. Gras met mate kan misschien geen kwaad, maar als je echt veel geeft is het dus voor geen enkel paard gezond en kan je er bijna zeker van zijn dat ze in min of meerdere mate bevangen worden?

e m kraak schreef op woensdag 25 november 2009, 19:34:


Ja, dierenbeulen zijn het, allemaal

Julia el Mecky schreef op woensdag 25 november 2009, 19:59:


koniks zijn niet wild, hoogstens genetisch gereproduceerde "vroegere" paarden
met helaas teveel menselijke selektie naar dik-kort-rond-en-schattig
de natuur waarin ze rondwandelen is veel te vet, te rijk, too much voor paarden
mustangs zijn vergelijkbaar, ook niet echt wild
over wel of niet voldoende vreten kan je hier terecht, bekijk ook de filmpjes
http://www.wildhorsepreservation.com/news_alerts.html

voor de laatste echt authentieke paarden kan je terecht op
www.sorraia.com
haast je, want't gaat snel bergaf....
en daar echt wel schraal in vgl met ons vette voetbad

e m kraak schreef op woensdag 25 november 2009, 19:34:


OK dat wist ik dus niet. Idd worden de weides van de paarden hier niet in die mate bemest zoals in nl. Vaak helemaal niet. Zo hebben wij ruim 5 ha wisselende vegetatie, struiken, greppels, rotsen ed. Dat is wat anders dan een bemest voetbalveld. Ik dacht alleen dat hetzelfde gold voor de nederlanse natuurgebieden. Niet dus.

e m kraak schreef op woensdag 25 november 2009, 19:34:


OK dat wist ik dus niet. Idd worden de weides van de paarden hier niet in die mate bemest zoals in nl. Vaak helemaal niet. Zo hebben wij ruim 5 ha wisselende vegetatie, struiken, greppels, rotsen ed. Dat is wat anders dan een bemest voetbalveld. Ik dacht alleen dat hetzelfde gold voor de nederlanse natuurgebieden. Niet dus.

e m kraak schreef op woensdag 25 november 2009, 19:34:


OK dat wist ik dus niet. Idd worden de weides van de paarden hier niet in die mate bemest zoals in nl. Vaak helemaal niet. Zo hebben wij ruim 5 ha wisselende vegetatie, struiken, greppels, rotsen ed. Dat is wat anders dan een bemest voetbalveld. Ik dacht alleen dat hetzelfde gold voor de nederlanse natuurgebieden. Niet dus.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 25 november 2009, 21:18:


Er zit veel meer aan vast dan alleen maar "niet (over)bemesten".
Behoorlijk kenmerken aan Nederlandse "natuur" is, heb het al gezegd, dat de beheerder vindt dat het moet verschralen. Dat verschralen resulteert in een soort van "plantjepesten" dat vergelijkbare effecten aan planten geeft als overbemesten: plantjes (grassoorten zijn ook plantjes!) verkeren in een voor hen onstabiel milieu en gaan o.a. in "noodbloei".
Wat jouw Zweden zo anders maakt is de veel stabielere natuurlijke omgeving. Een echt ouderwetse wei in Nederland was langdurig-overjarig, kende een grote veelsoortigheid in de vegetatie ongeveer zoals dit er nog wel een beetje op lijkt: http://www.birdpix.nl/album_page.php?pic_id=94945 . Daar hebben we dus zo goed als niets van over vandaag de dag, ook niet in de postzegels die hier "natuur" heten.

Julia el Mecky schreef op woensdag 25 november 2009, 16:10:


Dat is voor zover ik weet niet wat Jaime Jackson zegt. Er is ook geen enkele reden om aan te nemen dat het immuunstelsel door gras zou worden afgebroken. Ook de relatie tussen hoefbevangenheid en een gebrekkig immuunstelsel daar is mij niets van bekend en er is ook geen enkele aanwijzing die daarop zou duiden. Hoefbevangenheid wordt immers niet veroorzaakt door een "hoefbevangenheids virus" of bacterie. En een gebrekkig immuunsysteem geeft virussen en bacterieen meer kans. Je wordt dus eerder verkouden, maar je krijgt niet eerder last van hoefbevangenheid.

De relatie tussen gras en hoefbevangenheid is dat gras suikers kan bevatten (afhankelijk van weersomstandigheden en de specifieke soort gras) en dat suiker de hoeveelheid insuline opjaagt. Het werk van de genoemde Pollitt bestaat eruit dat hij onomstotelijk heeft aangetoond dat een verhoogd insulinepeil de kans op hoefbevangenheid doet toenemen. Ik heb een en ander in het artikel "insulineresistentie" en "voeding" op deze site geprobeerd helder uit te leggen.

Afgezien van dit alles, WAT zou je dan je paard dan wel moeten voeren? Krachtvoer is helemaal uit den boze voor wat betreft hoefbevangenheid, dus zou het hooi moeten worden? Maar hooi is gedroogd gras, en gedroogde suiker vereist nog evenveel insuline als niet gedroogd gras.

Kortom, het lijkt hier op een verhaal van "een Amerikaanse klepel horen luiden maar niet weten waar de Nederlandse klok hangt". Je paard kan dus gewoon grazen, maar let wel op weersomstandigheden die een verhoogd fructaanrisico inhouden (zie ook de fructaanindex op deze website). En overdaad schaadt! Ook voor gras. De hele dag door onbeperkt sappig gras met een verhoogd fructaangehalte naar binnen schrokken kan tot problemen leiden, vooral in combinatie met overgewicht. Jaime Jackson heeft helemaal gelijk als hij zegt dat paarden eigenlijk schraler gehouden moeten worden.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."