Esther schreef op zondag, 28 november 2004, 19:23:


Maar eh Es.... wij zijn 'alles-eters' .. een beetje prooi en een beetje roof..???
M. :)

Marianne schreef op zondag 28 november 2004 17:11

"Omgekeerd denk ik niet dat een paard het initiatief neemt om 'onze'
lichaamstaal te begrijpen: wel zal hij bepaalde conclusies verbinden aan
zaken die wij 'zeggen'
Maar ik geloof niet dat het paard een uitdrukkelijke wens heeft om met ons
te communiceren - een paard in het wild zal hooguit willen vaststellen of
jij voor hem gevaar oplevert als je ten tonele verschijnt , en eerder het
zekere voor het onzekere kiezen en er vandoor gaan. Hij komt niet naar je
toe om 's gezellig een praatje te maken.
Marianne"

Hallo Marianne,
Wat je hier schrijft doet me denken aan een paard (ruin, welsh D) van een
vriendin die samen met een mannelijk schaap (ram) werd gehouden.
Samen hadden die een spel ontwikkeld om met elkaar te spelen. Hoofd omhoog
gooien en vervolgens naar beneden en naar voren stoten. Zoals rammen met
elkaar plegen te doen. Paard deed dat ook. Niet met de koppen tegen elkaar
stoten, dat niet, maar wel de beweging maken in de richting van het
rammetje. Was een spel wat je ze vaak zag spelen. Het waren goeie vriendjes
(bij gebrek aan ander gezelschap). Heel grappig om te zien. De ruin was al
ouder(ik geloof 8 jaar), had het dus op latere leeftijd geleerd.
Dit gedrag had de ruin zichzelf dus aangeleerd, om zo samen met z'n vriendje
te kunnen spelen. Moet ook mogelijk zijn dat een paard (spontaan) gedrag
aanleert om met vriendje mens te kunnen spelen! (Wanneer er geen
paardenvriendjes zijn om mee te spelen bv.)
Groet,
Coralie