Anja Seijn schreef op woensdag 7 oktober 2009, 23:00:


Ben paar dagen weg, vandaar dit onchristelijk uur en ik weet niet of ik er goed aan doe om te reageren, want ja, als je nog nooit een lichie in de ogen van een paard hebt zien gaan branden, waar praten we dan over
'K ben er van overtuigd dat voor een paard de click op zich al een beloning is. Het is in ieder geval het sein van het begin van de weg naar de beloning. Een enthousiaste trainer maakt de complete beloning alleen maar groter.
Ik heb bij een uitzonderlijke prestatie al op en neer staan springen, in mijn handen geklapt, jes,jes!! jessss!!! staan roepen, gevolgd door een bokkende, vliegende schetenlatende race van plezier door de bak ( niet van mij maar van het paard) Hoe bedoel je stilte en rust
Wat denk je dat dit doet in de mens-paard verhouding....

Piet schreef op donderdag 8 oktober 2009, 4:52:


Denk dat je zoals altijd bovenal naar het paard moet kijken. Ik heb er twee waarmee ik wat amateuristisch clicker. Mijn arabje wordt inderdaad wild enthousiast naarmate ik enthousiaster wordt. Als ik daarbij keer op keer alleen een lauwe yes laat horen en erbij blijf staan als een zoutzak, dan vindt er niks meer aan en vraagt ie zich volgens mij af wat hij dan beter moet doen. Maar fjordmans moet serieus echt niks hebben van dat wilde op en neer springende vrouwtje hoor... Als ik die gewoon met rustige stem vertel dat hij het geweldig doet, dan is hij gelukkig. Nu is hij natuurlijk een geval apart, dus wie weet komt dat ooit nog maar ik schat hem eerder in als eentje die de rust opzoekt en dus voor rust ook wilt werken maar al die andere tralala verafschuwt.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 7 oktober 2009, 18:09:

Inderdaad. Het kan anders.
Ik breng even een stukje film van een demo op de Poedertoren in herinnering, waarbij trainer Eddy op een paard reed temidden van rondscheurende trikes/quads begeleid door hardrockmuziek waarvan het stukje "Highway to hell" op de filmopname stond.

"...de wereld v/h paard er eentje is van stilte en rust". Ja hoor.

Christel Provaas schreef op donderdag 8 oktober 2009, 8:15:


Daar gaat het natuurlijk niet om in dat voorbeeld en dat weet je best . Dat voorbeeld van de PT was om (oa) aan te geven hoe een paard bij je kan blijven ondanks die drukte en de herrie om zich heen.

Ik zie ze hier ook om me heen, van die kirrende hoge vrouwstemmetjes die die beesten van hun sokken lopen te l*llen. Knétter word je daar van. Dat gepraat alsof ze tegen een baby praten. Dát is wat Eddy bedoelt.

Nu we het er toch over hebben; de tendens om verkleinwoorden te gebruiken is ook weer helemaal terug hier; paardjes, hoefjes, dekentjes. Ik vind dat zo betuttelend....

Groet, Pien

Christel Provaas schreef op donderdag 8 oktober 2009, 8:15:


Knap van Eddy en dat paard! De mijne had de Poedertoren verbouwd! Dan had je pas echt een highway to hell meegemaakt

Geertje schreef op donderdag 8 oktober 2009, 7:52:


Hier ook wel verschil tussen de paarden.
Ik heb het idee dat bij het aanleren van iets nieuws , Namkje haar concentratie kwijt raakt als ik te enthousiast reageer. Ik ben haar dan ook even kwijt...Maar op het moment dat het kwartje valt bij haar , mag ik best wel heel enthousiast mijn bridge gebruiken.
Maike maakt het niet zo uit , daarvan heb ik wel eens het idee dat als ik blij ben , hij het ook is.
Tekla heb ik nog niet veel mee geclickerd , word tijd voor mij om eens wat fanatieker te zijn!
Wat vooral leuk is om te zien , de uitvoering van BV Chase the tiger .
Ik heb ze vrij gelaten in hoe ze het doen , Tekla stampt met haar hoeven , en Namkje loopt er met haar neus bovenop. Gewoon de eerste reactie beloond die ze gaven.
Dit moet ik weer eens op gaan pakken , is al erg lang geleden dat ik dat gedaan heb.

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 8 oktober 2009, 9:15:


Eventjes voor mijn beeldvorming hé? Chase the tiger ... achter een stok met een touwtje waaraan een doekje of zak is bevestigd aan "chasen" toch?
Hoe begin je? Eerst doekje aan laten raken op de grond, dan steeds een beetje verder van het paard afhouden en aan laten raken? Totdat je als een gek door de bak heen crosst met het paard in je kielzog omdat hij het doekje, de tijger, aan wilt raken? Zo iets?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 7 oktober 2009, 18:09:


Hihihi Maar Eddy toch dan heb je ons niet bezig gezien met Henkie en Rambootje Die werden gewoon wild van enthousiasme als je lekker met hen meedeed Wat een leute toch allemaal

Nadine Claessen schreef op woensdag 7 oktober 2009, 19:11:


Maatje, yes
Inloopstal, Yes
Water, ????? waar is dat water????? zie je nu wel dat Ankie gelijk heeft!

Anja Seijn schreef op woensdag 7 oktober 2009, 20:11:


Enkele weken terug zag ik iemand aan het werk, in alle stilte en rust maar met een zeer doordachte mimiek en lichaamshouding. Hoe haar paard daarop reageerde was schitterend om te zien. Elk klein detail leek dat paard opgemerkt te hebben. Maar die deed het wel voor een wortel.

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 9:42:


Volgens mij wel ja. Hier doen ze dat in alle vrijheid met onze zwarte kat. Chase Bagheera (eigenlijk noemt hij calimero)! Maar inderdaad elk paard zo zijn eigen manier om er achter aan te gaan.

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 9:42:


Ja , maar misschien dat Jeen nog eerst even flink gedesensibiliseerd moet worden?!
Dus als je met een zak werkt , al ritselend zijn hele lichaam ermee aanraken.
Is dat helemaal oke , dan houd je de zak zachtjes bewegend /ritselend op de grond. Namkje ging toen met haar neus snuffelen , en bij aanraken ,Yes!
Tekla zette met een ferme haal , haar voet erop , Yes!
En zo werd het verschil geboren.

Bij Namkje kan ik op deze manier haar ''longeren'' met de neus op de grond.
Schijnt gymnastisch te zijn

Gr Esther