Piet schreef op zaterdag 12 september 2009, 22:01:


Tja...

Op dit moment heb ik Willem ook op alleen hooi staan i.v.m. overgevoeligheid voor het gras. (Dat probleem had hij van het voorjaar ook)
Paar weken terug had hij wat langer op de "zomerwei" gestaan en volgende ochtend liep hij moeilijker over het beton. De tijden op het gras dus teruggeschroefd en het ging weer "goed".
Week of twee daarna begon hij erg schrikkerig te worden en liet zich niet meer door John pakken. Er was niets vreemds gebeurd, dus oorzaak onbekend. In de witte lijn linksvoor zat een roze vlek, dus ik had het goed gezien dat hij niet lekker liep een tijdje ervoor.
Twee weken terug zijn we de paarden op het "winterland" gaan zetten. 2 x daags een uur en één x hooi. Het gras op het winterland is langer en leek me dus beter voor Willem. Na één dag liep hij met vooruit "stekende" benen over het beton en het allerliefst eromheen.
Meteen op hooi gezet en na een dag ging het al weer beter.
Willem is zeer zeker veel te dik, hoewel hij deze zomer door een strikt voerbeleid wat is afgevallen. Hij heeft verder geen tekenen van insulineresistentie als een verdikte manenkam of vetophopingen.

Ik vraag me wel eens af of de gevoeligheid in voor en najaar hormoon-gerelateerd is. Tenslotte is het de start en het einde van het "dekseizoen".
Waar ik inmiddels wel achter ben is dat stress leidt tot een verhoogde suikerspiegel in het bloed. Dat zou m.i. wel eens de reden kunnen zijn dat paarden door stress bevangen kunnen raken, maar hoe dat nou precies zit ben ik nog niet uit.

Bij Willem zie je wel dat de tijden dat hij slecht handelbaar is samenvallen met de periode van verhoogde gevoeligheid voor hoefbevangenheid. Maar of het één veroorzaakt wordt door het ander, zou ik niet kunnen zeggen.

Zijn hoeven zien er (nog) goed uit. De witte lijn is misschien ietsje verbreed, maar dat zijn geen millimeters.

Het blijft een puzzel.

Els.

(Overigens; veel ontstekingremmers en ook cortisonen verhogen de bloedsuikerspiegel, lijkt me dus dat je daar zeer spaarzaam mee moet zijn bij paarden die door insulineresistentie bevangen zijn.)

Els Kleverlaan schreef op zondag 13 september 2009, 13:47:


Ik denk dat je daar een punt hebt.
Conny (Stumperd) heeft toch ook een paard dat door stress spierbevangen raakt?
Hb en sp zijn gerelateerd.
In wat Trudy (Verasita) in deze draad schrijft, meen ik ook stress als aanjager van bevangenheid te herkennen.

Piet schreef op zaterdag 12 september 2009, 22:01:


De oorzaak van de hoefbevangenheid is bijna altijd een chronisch probleem dat zich uiteindelijk uit in HB. De meest voorkomende oorzaak is insuline resistentie. Net als bij mensen kan dat al heel lang aanwezig zijn voor het zo erg wordt dat het serieuze klachten oplevert. Je kan al jaren last hebben van hoofdpijn, vermoeidheid etc, voor een bloedtest wordt gedaan en vastgesteld wat er aan de hand is. Ik denk dat meer paarden met hoofdpijn rondlopen dan je zou denken, alleen kunnen ze het niet uiten. (trouwens ook hoofdpijn door sinusitis) Bij IR zijn de lamininea vaak al jaren ontstoken zonder dat iemand er erg in heeft. Wie kent niet de verhalen van de hoefsmid die bij bekappen bloed in de witte lijn ziet en er dan weer gauw een ijzer op timmert.

joop schreef op zondag 13 september 2009, 18:28:


Ja, dat insulineresistentie de meest voorkomende oorzaak is, geloof ik wel. Maar waar wordt de ir door veroorzaakt?
Magnesiumtekort kan er één zijn.
Maar ik heb hier een verhaal liggen waarin wordt uitgelegd hoe bij de mens door langdurige stress en een daardoor ontstaan te hoog cortisonen-gehalte óók ir kan ontstaan. Cortisonen verhogen de bloedsuikerspiegel en onderdrukken de werking van insuline.

Ik kan me zo voorstellen dat sommige paarden, vaak ongemerkt, aan heel veel stress bloot staan. Bijv. als ze alleen staan of als ze opgesloten worden. Maar ook als ze, zonder dat ze dat zelf eigenlijk aankunnen, als leider van de kudde worden gebombardeerd bij gebrek aan beter.
En dan natuurlijk door teveel moeten presteren onder druk, etc.

Het is maar een idee, hoor, maar ik ben hier al heel veel over aan het nadenken geweest.

Els.