Piet schreef op zaterdag 27 juni 2009, 13:37:


Ik heb nu de meeste van die artikelen bestudeerd en ben blij dat ik het gedaan heb. Een aantal dingen kloppen namelijk met 'mijn bekappen in de praktijk'. Bv: vorig jaar herfst hebben we meer verharding aagebracht met tegels. Vlakke verharding dus, waar ze vooral in natte tijden op staan. Na een aantal maanden viel me op dat de 8 zolen die ik bekap steeds minder hol werden. Tot het lezen van 1 van de artikelen dacht ik dat ik iets fout zou doen... maar daar staat inderdaad in dat Ramey merkte de zool minder hol wordt op vlakke harde grond. Paarden weten het toch het beste Op hard grind en in de zachte weides worden zolen holler, staat er. Dit alles om de zelfde grip te houden. Hoe logisch allemaal!
Klopt ook wel met de gevoeligheid van m'n paarden op de keiharde grindpaden waar we soms komen... dat wordt hoefschoenen inderdaad, I know.

Ook viel me op dat ik bij 1 paard nauwelijks iets aan de steunsels hoefde te doen. Die groeiden nauwelijks en ik sneed nauwelijks. Bij de ander was het omgekeerd. Die groeiden keihard en ik moest veel snijden, dacht ik... Dat die dingen hard groeiden omdat ik zo veel sneed had ik nog niet bedacht. Dit las ik in ook in een artikel; als je ergens vaak veel moet snijden heb je hoogstwaarschijnlijk te veel weggehaald. Mooi ezelsbruggetje.
De mustang rol deed ik inmiddels ook anders dan geleerd op de cursus. Ooit heb ik Janneke Reitsma een scherpere hoek zien maken dan de rol. Ik vond dit veel makkelijker bij het bekappen en heb dat toen over genomen.
Toen ik laatst bij Wim de Leeuw was om de wormen-module te doen had ik mazzel en kon ook een bekapping bijwonen. Ik zag dat hij het op de zelfde manier doet als Ramey nu schrijft dat hij het doet. Een scherpere rand en geen afgeronde rol. In de tussentijd had hij geleerd dat dat beter werkte...

Martina schreef op woensdag 15 juli 2009, 14:10:


Foto??

Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 15 juli 2009, 14:12:


Waarvan precies?

Martina schreef op woensdag 15 juli 2009, 14:10:


Wat 'werkt' er precies beter als je niet afrondt maar de rand scherp houdt?

Christel Provaas schreef op woensdag 15 juli 2009, 19:44:


Als ik me niet vergis maakt Ramey ,evenals De La Pierre trouwens, geen afronding maar geeft hij de mustangroll een hoek van 45 graden naar de witte lijn toe.
Is dat beter?
Ik weet het niet, maar zelf denk ik dat een scherpe rand altijd sneller zal beschadigen dan een ronding.

Piet schreef op woensdag 15 juli 2009, 19:56:


exact. dat is mijn ervaring ook met 1 van de pony's hier. Die hebben we ook een paar keer - alleen - de hoek van 45 gr gevijlt en die had steeds afgebroken stukken. Misschien dat het geen kwaad kan, maar mooi staat het niet.
NU doe ik - nadat ik de onderkant vlak heb - rondom eerst vertikaal tot aan het ongepigmenteerde deel en van boven afronden. Daarna de 45 graden van onder tot de witte lijn en nog even de fijne (zoet) vijl horizontaal langs.

Nils en Olly

Piet schreef op woensdag 15 juli 2009, 19:56:

Is een makkelijkere vijltechniek, vind ik dan.

Ik maak ook niet meer zo'n afronding dus maar dat wat er over blijft ga ik nog even van boven met de fijne vijl erlangs. Nix echt scherps dus, en nergens brokkelt er iets af, zelfs niet bij het paard met de dunste hoefwand (die daar een handje van heeft).
Volgens mij is dat ook hoe Nils beschrijft hoe hij het doet maar ik snap dat ff niet helemaal (nu)...

Martina schreef op woensdag 15 juli 2009, 20:54:


Da lijkt mij ook, alleen ik werk dus omgekeerd en rond wel af.
Ik zal eens een foto bewerking proberen

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op woensdag 15 juli 2009, 21:53:


Jeui

Onze fotocamera is er niet meer... gaf alleen nog maar streepjes. Ik kan nu alleen foto's maken met de filmcamera en die zijn bar slecht. Details zijn zonder dat je het in het echt gezien hebt nauwelijks terug te vinden

Ach die afronding zal geen wereld van verschil maken, met of zonder hoekje. Strasser maakt zelfs helemaal géén afronding. Kern blijft dat de zool het referentiepunt is.

Piet schreef op woensdag 15 juli 2009, 19:56:


Een scherpe rand zal inderdaad sneller beschadigingen geven. Wat we de laatste jaren geleerd hebben is dat wanneer de mustangroll tot in de witte lijn gemaakt wordt dit kan leiden tot gevoeligheid. De zool immers is het dunst daar waar hij aansluiting vindt met de hoefwand. door de mustangroll tot in de witte lijn te maken ondermijn je de aansluiting . vandaar dat wij tegenwoordig alleen de gepigmenteerde hoefwand "afschuinen" tot aan de ongepigmenteerde hoefwand. In principe geen probleem omdat iedereen wekelijks deze afschuining bijwerkt.

gr. Hans Arendse

Hans Arendse schreef op donderdag 16 juli 2009, 9:01:

Dat is wat we onze cursisten vanaf dag 1 leren Hans.
Bij een goede witte lijn afronden tot het ongepigmenteerde deel van de hoefwand, bij een flare tot in de witte lijn.

Piet schreef op woensdag 15 juli 2009, 19:56:



Inderdaad toen die van De la Pierre Bando´s hoeven had gedaan: geen mustangroll maar ze had bijna de volledige buitenste hoefwand van binnen naar buiten wat gevijld, was ik nadien gaan wandelen en toen ik terugkwam waren er overal stukjes en brokjes af, heb toen zelf terug mustangroll aangebracht.
Gr. Ilse

Martina schreef op woensdag 15 juli 2009, 15:59:


Van die mustangrol die geen mustangrol heet omdat hij anders is...
Ik denk wel dat ik begrijp hoe dat er uit ziet.
Mijn toonlander maakt hem zelf op deze manier , en als ik te lui ben om die af te ronden , dan ziet het er precies zo uit zoals jij omschreven hebt.
Hier geen gebrokkel oid , wel een in onze ogen een scherpe rand.

Gr Esther

Hans Arendse schreef op donderdag 16 juli 2009, 9:01:



andere woord samenstelling;
Geen probleem, omdat iedereen in principe wekelijks deze afschuining bijwerkt.

In de praktijk schijnen pincipes er te zijn om vanaf te wijken
De smid werd pas geroepen als de ijzers los begonnen te zitten, bekappen doen we pas als de stukken er af breken.

Wat overigens zelden tot problemen leid

Nils en Olly