Hallo,

Sinds anderhalf jaar heb ik Don in mijn bezit. Een pony van nu 4 jaar oud, die met de fles is groot gebracht. Zijn bazinnetje uit die tijd was bang voor hem geworden toen hij 2 jaar oud was, daarna heb ik hem gekocht.
Hij was toendertijd heel erg dominant, maar na een week of 2 en wat professionele hulp was het helemaal over. Als hij in het weiland ligt kan ik er zo op gaan zitten, geen probleem, hij is heel aanhankelijk.
Tegenover andere paarden is hij juist heel onzeker, net als hij dat is tijdens het rijden. Als iemand meeloopt gaat het heel goed, moet hij alleen dan durft hij bijna geen stap te zetten. Hij heeft als veulen wel bij 2 shetlanders gestaan, maar hij is nooit echt voor zichzelf opgekomen. Vorig jaar heeft hij in de kudde van 7 pony's gestaan en daar heeft hij veel geleerd. Sinds het voorjaar staat hij alleen nog met een shetlandruintje.
Aangezien ik zwanger ben heb ik een hele tijd niet meer met Don gereden. Wel gewandeld en wat grondwerk gedaan. Nu ik behoorlijk rond ben, neemt mijn man meer over. De laatste tijd is Don niet meer dezelfde. Hij is in het weiland vreselijk druk en heeft de neiging zijn kont naar je toe te gooien. Het is zelfs zo dat ik voor de zekerheid een touw meeneem, zodat ik hem uit 'mijn ruimte' kan houden, net als in het begin. Van de week is mijn man met hem gaan wandelen en hij heeft een behoorlijke trap van hem gehad. Vandaag haalde een vrouwtje hem uit het weiland en het viel mij op dat hij weer probeerde uit te halen naar die vrouw, dat deed hij echt met opzet. Dit heeft hij bij mijzelf nog niet geprobeerd, maar het wordt toch wel vervelend. Over een maand of 2 kan ik zelf weer met hem aan de gang (hoop ik) maar tot die tijd moet hij zich toch ook kunnen gedragen. Overdag staat hij sinds vandaag bij 5 paarden in het land, zodat hij zich niet verveelt (misschien is dat het probleem?).

Heeft iemand nog een idee waarom hij dit gedrag zou kunnen vertonen? En wat we eraan kunnen doen? Hij zit echt niet lekker in zijn vel!

Joanne Elijzen schreef op zaterdag 11 juli 2009, 11:46:


U geeft een probleem aan dat uniek is voor flessegeitjes, flesseveulens, etc.
Ik heb vast al wel 100x geschreven op dit forum dat dominantie tussen 2 verschillende soorten (hond/kat; paard/mens) wetenschappelijk niet bestaat, maar dit is nu net een mogelijke uitzondering op de regel die te maken heeft met imprenting.
Als ik dit verhaal lees lijkt mij de kans heel groot dat uw paard sociaal in bepaalde aspecten op mensen gericht is in plaats van op soortgenoten. De "puberleeftijd" waarop dit begint zich op ongewenste manieren te uiten is daarbij tevens karakteristiek. Maar... dit is heel moeilijk te veranderen.

Ik maak uit uw verhaal nergens op dat uw paard sociaal met soortgenoten kan zijn. Wat ik zou proberen is een plek voor uw paard te vinden in een sociaal complete groep (dus zowel in leeftijd als sexen gevarieerd) en af te wachten of een deel van de gerichtheid zich hersteld naar normaal (maar imprenting is zeer hardnekkig!). Dat is in Nederland echter sowieso zeer moeilijk te vinden.

Ik vrees dat u altijd een "moeilijk" paard zult hebben. Een uitzondering die een natuurlijk gebruik maakt van bij mensen waargenomen zwakheden die vanuit het paards oogpunt een sleutelprikkel zijn en tot onnatuurlijke dominantie leiden.
Het lijkt me mogelijk dat dit paard t.o.v. een enkele mens, bijv. de verzorger/ruiter/whatever, goed kan gaan functioneren, uitzonderlijk goed zelfs (klikkerpaard!) maar dit vraagt kennis en t.o.v. mensen in bredere zin verwacht ik dat een probleem als dit zich niet oplost.

Hartelijk bedankt voor uw reactie.
Het is inderdaad zo dat ik het idee heb dat hij niet begrijpt hoe alles normaal gesproken in elkaar zit. Ik heb de tijd dat ik hem heb er veel over nagedacht, maar tot een andere conclusie kan ik niet komen. In een kudde is hij heel afwachtend, een shetlander is hem de baas. Maar op sommige momenten trekt hij de stoute schoenen aan en probeert hij het een ander uit, maar weet dan niet wanneer hij moet stoppen. Helaas heb ik momenteel niet de mogelijkheid om hem weer in een grotere kudde te houden dan met 2 andere paardjes.
Wanneer je hem zelf in handen hebt is hij heel anders. Als je niet duidelijk bent loopt hij tegen je aan te douwen, gaat hij expres op je tenen staan en zodra hij de kans krijgt haalt hij vanalles uit de kast. Als je goed met hem om weet te gaan is het werkelijk een schat van een beest. Hij raakt zelfs in paniek als je in een onbekende omgeving even bij hem wegloopt en hij niet mee kan. Hoe meer aandacht hij krijgt, hoe beter het over het algemeen gaat, al blijft hij het af en toe wel proberen.
Zijn onzekerheid is wel een probleem, omdat hij met het rijden niet durft. Dit uit zich in stilstaan, maar ook in rare flipbuien. Net als je denkt dat het goed gaat kan hij er enorm vandoor gaan en dan gaat hij ook van het pad af (als je in het bos rijdt). In het weiland moet hij nog erg veel leren. Maar goed, dit is een ander onderwerp.
Ik ben bang dat ik het maar even moet laten wezen totdat ik zelf weer met hem aan de slag kan, helemaal van voren af aan en daarbij hopen dat het verstand met de jaren komt Gelukkig ken ik een vrouw die goed les geeft op het gebied van omgang met en gedrag van paarden. Dit heeft in het verleden ook erg goed geholpen.

Joanne Elijzen schreef op zaterdag 11 juli 2009, 11:46:


Het is alsof ik het verhaal vvan mijn ex-paard Mazir (Arab) hier lees.
Die is ook met de fles grootgebracht (moeder stierf bij de geboorte), niet gesocialiseerd met andere paarden, hij werd door hun verstoten en richtte zich geheel op mensen. Slecht opgevoed, mocht alles, inclusief tegen de eigenaar aan steigeren, "zo leuk he, zo'n klein veulentje en hij-is-toch-al-zo-zielig...". Op latere leeftijd heeft hij voor veel problemen gezorgd, hij werd steeds gevaarlijker; heeft diverse mensen bobreuken, schouders uit de kom, gebroken vingers bezorgd inclusief rugletsel doordat hij gericht aanviel. Hier is het ook een paar keer flink mis gegaan.

Ben geen gedragstherapeut maar voor zover ik leerde was dat je een paard alleen maar gesocialiseerd kunt krijgen tot zijn eerste, daarna lukt het niet meer. In Mazir's geval heeft hij nooit met andere paarden kunnen opschieten, hij kende hun taal niet en begreep hen niet was ook bang van ze.

Ook hij zat niet lekker in z'n vel. Je zag dat hij ongelukkig was en met zichzelf geen raad wist. op stressmomenten viel hij aan en beet hij. Trappen deed hij niet, maar voor je steigeren en gericht klauwen met zijn voorbenen wel. Ook beet hij zichzelf op zulke momenten.

Nadat hij een van de pensionmensen gericht aangevallen had, omver geduwd met de bedoeling haar te verpletteren (Jack kon dat op het nippertje voorkomen) hebben wij hem terug laten gaan naar de vorige eigenaar. Hoe het nu met hem is weet ik niet we hebben inmiddels geen contact meer.

Mijn raad zou zijn: Haal er een gedragstherapeut voor paarden bij.
In de hoop er iets van te maken.

Succes!
Groet, Pien

Vreemd verschijnsel is het... Gelukkig is het met mijn pony nog niet zo erg en ik hoop heel erg dat het ook niet zover komt. Ik ga na mijn zwangerschap zeker actief met hem aan de gang, hopelijk kunnen we er nog iets van brouwen.
Jammer dat ze er zoveel last van hebben als ze met de fles groot gebracht worden. Dit is toch niet met alle veulens het geval?