Lettfeti schreef op vrijdag 3 juli 2009, 15:23:



Inlijsten die veearts, daar zijn er niet veel van!

belinda defraene schreef op vrijdag 3 juli 2009, 9:05:


Helemaal mee eens. Mijn paard is mijn spiegel. Dat heb ik al zooo vaak gemerkt...
Coralie

Coralie schreef op vrijdag 3 juli 2009, 21:16:


En dat heb ik al zo vaak gelezen!!!
Klopt of lukt volgens mij niet met elk paard hoor!
Sommige paarden storen zich niet aan hun mens hoor die blijven gewoon zichzelf.

Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 3 juli 2009, 22:09:


Zoals de mijne

Böske schreef op vrijdag 3 juli 2009, 12:24:


Om te beginnen het bekende verhaal van 'in je kracht staan', laag ademen, centreren, gronden, balans en dat soort dingen. Als jij in je kracht staat en er komt een paard naar je toe gerend remt-ie echt wel eerder af.

Er is een verschil tussen en jong paard dat een beetje angstig is en een paard dat jou uit lompigheid omduwt.
In het eerste geval kun je alleen maar blij zijn dat dat jonge paard naar jou toe komt om bescherming te gaan zoeken. Door de dagelijkse verzorging en het doen van grondwerk mag je ervanuit gaan dat je die band al hebt opgebouwd dus zullen ze je niet snel echt omlopen, eerder wat onstuiming zijn. Een jong paard met 'schrik' in de ogen laat zich op dát moment niet een meter achteruit zetten en dat moet je op dat moment ook niet willen; die wil bij je zijn, die stel je gerust (of je negeert, al naar gelang wat nodig). Daar ga je even mee werken, je bevestigt de cues weer, dus je zet hem paar keer achteruit als-ie weer rustig is en klaar, niks aan het handje.... Een paard dat steun zoekt omdat-ie bang is wegjagen is inderdaad het stomste wat je kunt doen ja.

Een lomp beest dat jou uit disrespect omver loopt is naar mijn mening een heel ander verhaal! Die mag zich 5 meter terug echt wel even gaan bedenken waaróm-ie gelijk naar achteren gewerkt werd.

Groet, Pien

Lettfeti schreef op donderdag 2 juli 2009, 21:01:


Mag ik even? Wat vroeg je van het paard toen hij ontplofte?
Enno ontplofte soms ook en rende weg... groot raadsel??? Neen, niet voor mij. Een paard met halspijn (zoals ook Enno had toen ik hem kocht) reageert bij het minste dat hij zijn hals inbuigen moet. Al is het in jouw ogen maar een luttele mm. Zou dit het probleem niet kunnen zijn?
Een paard met halspijn (thv wervels en/of stijve spieren) ... meestal door onderliggend probleem of slecht gymnastiseren eerder dan van stress in de kudde.

Lettfeti schreef op vrijdag 3 juli 2009, 10:48:


Als ik dit lees, zie ik Enno in het begin weer helemaal voor me Het plaatje klopte bij hem ook totaal niet. Zo rustig, zo lief, kalm ... helemaal niet het type paard dat ineens van onder je door rent zonder reden. One rein stop? Dan werd nog erger! Hij was enkel te stoppen op de kalmte en de ontspanning van je zit (niet makkelijk onder zo'n omstandigheden). Reden van ontploffingen ... alle puzzelstukjes vallen op een moment wel samen. Alles wat maar een mm zijn hals deed inbuigen verhoogde beetje bij beetje zijn stresgehalte en op een gegeven moment: Boem!
Osteopate kreeg hem de eerste keer niet gedeblokkeerd (dat voelde ik gewoon) omdat zijn halsspieren gans gespannen waren. Dat was mijn job: fysiomassages, mobilisaties dmv grondwerk en aanpassen rijtechniek. Daarna terug osteopate erbij en los was hij. Echter daarmee is het niet klaar. Dan begint het echte werk pas: onderhouden en optimaliseren van de mobiliteit zodoende dat het probleem zich niet herhaalt. Nu? vuur zit er altijd in dit paard als je met hem werkt, maar niet meer dan anders als ik hem vraag om zijn hals in te buigen. Weglopen? Niet meer voorgekomen zelfs niet bij echte schrikmomenten. En zelfs niet als ik hem op dat moment op zeer kleine volte zet. Zoek eerst de echte oorzaak van zijn probleem, zou ik zeggen, alvorens oplossingen te zoeken. Er wordt als te veel gezegd dat het een karakterieël probleem is, zonder echt verder te gaan kijken.

Helms Cindy schreef op zaterdag 4 juli 2009, 9:34:


Ik denk dat jouw verhaal heel nuttig is. Volgens mij is er ook iets anders aan de hand dan zoals de eigenaar het (overigens heel goedbedoelend!) interpreteert. Ik geloof ook niet dat een paard zo complex is dat hij stoer doet maar ondertussen bang is op een manier dat hij daar geestelijk later last van krijgt. Het is nou juist het mooie van paarden dat ze zijn zoals ze zijn. Een paard IS en doet niet in die mate ALSOF.

Ik bedoel niet dat een paard zich niet onzeker kan voelen terwijl hij dat op dat moment niet heel duidelijk laten merken door stil te staan of weg te rennen, dat kan we degelijk. Khani, bijvoorbeeld, is ook erg stoer en bang voor bijna niks, maar toch zie ik soms dat hij zich niet zeker voelt, ook al loopt hij ogenschijnlijk gewoon door. Hij begint dan steeds meer op ontploffen te staan, ik zie dat in de blik in zijn ogen en aan de onderlip die hij dan steeds strakker houdt. Die signalen moet je oppikken, anders gaat het op dat moment (eventueel) mis. Maar dat is iets voor het hier en nu en hij houdt er geen trauma's aan over, zo complex is een paard niet, naar mijn mening.

Mijn advies zou ook zijn om het meer in de lichamelijke hoek te zoeken.

Ilona Kooistra schreef op zaterdag 4 juli 2009, 11:19:


Momenteel zijn we twee dagen verder en zijn we aan de eerste basis aan het werken. Namelijk focus van mijn kant. De laatste keer dat we gereden hadden bleek lettfeti heel angstig te zijn in een omgeving die hij perfect kent. De reden lag echter niet bij hem maar grotendeels bij mij. Er was veel afleiding, verschillende mensen die een praatje kwamen maken, tractoren die voorbijreden. Daardoor werd mijn aandacht verschoven naar die zaken ipv naar mijn paardje. Van zodra ik mijn focus verlies komt zijn angst naar boven omdat ik op dat moment niet met hem bezig ben.
Vandaag had ik de mogelijk om in dezelfde omgeving juist dezelfde oefeningen met hem te doen zonder enige afleiding waardoor mijn aandacht dan ook volledig bij hem was. Het verschil was echt opmerkelijk. Mijn eerste doel bestaat er nu uit om steeds mijn aandacht bij hem te houden en me op hem te concentreren ook als er afleiding.
Kwa lichamelijke problemen heb ik nog niet duidelijk iets opgemerkt. Hij is een beetje stijf maar op dit vlak maakt hij vorderingen. De dierenarts is donderdag nog langsgeweest voor een algemene gezondheidstest en die was prima. Het kan wel zijn dat er door de loop van de training misschien nog iets naar boven komt. Hij krijgt alvast regelmatig een reiki behandeling waar hij ontzettend van geniet.
Alsook ben ik er nu op aan het letten om meer aandacht te hebben voor zijn lichaamstaal waardoor ik nu dingen vroeger opmerk en erop kan reageren ook, doordat mijn aandacht niet steeds bij hem was, gingen die signalen verloren. Ik hou jullie op de hoogte over het verdere verloop

Lettfeti schreef op zaterdag 4 juli 2009, 22:40:


Goed bezig, hoor!