Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Ai, niet fijn, sterkte.

Dat is de haflinger toch, juist?
Eerder iets gemerkt?
Hoe weet je dat het een hartaanval was, en heeft het dan met de warmte te maken?
Alhoewel, 's nachts is het juist frisser denk ik dan.

jan.

jan seykens schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:59:


Dank je

Ja, hij is mijn oudste haflinger. 19 Jaar. De dierenarts is erbijgeweest vanmorgen en kon in iets in de ogen zien dat het of een hartaanval was of trombose.....
Ik heb niks gemerkt, maar Ascootje is altijd heel levenslustig, altijd in voor een grapje, altijd om een knuffeltje te geven. Hij zou nooit laten merken als er iets aan de hand is........ Hij is ook de leider in de groep..... heeft daar ook zijn verantwoordelijkheid. Hij is mijn eerste paardje.............

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Mèrde, en dan nog zo onverwachts.
Het is al een drama als je het ziet aankomen, maar zo plots ...

probeer het niet te vatten. Dat maakt de pijn alleen maar erger.
Je kan hooguit proberen te aanvaarden.
Het is nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met het leven zelf.
Laat die pijn maar toe. Geef het een plaatsje in je hart.

koester de mooie herinneringen, dat werkt helend.

Voor nu en de komende periode: Héél veel sterkte.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Herman schreef op donderdag 2 juli 2009, 12:06:


ik kan het idd gewoon niet vatten, begrijp het gewoon niet, kan het ook even niet aan denk ik.... hij was mijn steun en toeverlaat, mijn schat.....

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 12:10:

En ik lees net ook nog dat het je eerste paardje was ... Dat gevoel ken ik.
Als het een troost kan zijn, je komt er wel door. Maar 't kan wel even duren.

Sterkte, sterkte, sterkte.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Heel veel sterkte met het verwerken van je verdriet. Het zal tijd van je vragen, maar zoals Herman reeds schreef: tijd heelt alle wonden of we dat nu juist wensen of niet. De pijn verzacht, de herinnering blijft. Velen onder ons hebben het reeds meegemaakt. Bij velen rolt er nog een traan over de wang bij de gedachte aan hun eerste paard dat ze ooit verloren hebben. Dat eerste paard ... een soulmate, zo maken ze er maar één!

Ik zou veel wijze woorden aan je willen geven .... maar ik heb ze ook niet voor je.
Ik hoop dat je troost vindt bij de andere paarden en de gedachten aan zijn mooie vele jaren bij je. Hij heeft geen pijn die zit enkel nog bij jouw. Heel veel sterkte de komende tijd.

Herman schreef op donderdag 2 juli 2009, 12:06:


Veel sterkte gewenst. Ik weet wat je doormaakt.

Monique

Ook van ons allen hier heel veel sterkte.
We hebben ook al te vaak afscheid moeten nemen, maar nog nooit zo onverwacht.
Gelukkig gaat een hartaanval of zo heel snel, onze ponies zijn dagen ziek geweest met veel pijn, dat wens ik geen enkel paard toe.

Geef het de tijd, zo iets is niet te vatten, je kan het alleen leren aanvaarden of er gewoon aan worden.
Neem wat manen- en staartharen voor later.
Mijn dochter heeft nu 6 jaar na het overlijden van haar pony een mooie armband en hanger laten maken, pas nu was ze klaar om iets met de bewaarde haren te doen.

Nomaals veel sterkte, we leven met je mee!

Gudrun schreef op donderdag 2 juli 2009, 12:29:


ook een hart onder de riem van mij..... het zijn maar woorden natuurlijk, maar ik hoop dat je er een beetje steun aan hebt. Plots sterven is mooi voor wie sterft, maar het zijn altijd de 'achterblijvers' he, die met alle pijn zitten.
Ik hoop dat je het later langs die positieve kant kan bekijken, hij heeft niet afgezien en dat is veel waard.
veel sterkte ! Katrien

Katrien Imbrechts schreef op donderdag 2 juli 2009, 12:55:


Kan me alleen maar aansluiten bij de anderen. Zoveel mooie, goede woorden.

Het kost heel, heel, veel tijd! Zeker als het zo onverwacht gebeurt. Dan leef je er niet naar toe en is het afscheid nog niet begonnen.

Heel veel sterkte,

Els.

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Pffffff, wat een schok zal dat zijn geweest vanmorgen. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van Asco.

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Wat erg voor je.
De enige troost is ,dat je hem een goed leven hebt geboden.
Veel sterkte
trudy

Ik zit hier ook weeral met de krop in mijn keel...
Troost je met de gedachte dat hij een mooie dood heeft gehad want zo gaat het gewoonlijk niet...

Sterkte!

Marianne