e m kraak schreef op woensdag 1 juli 2009, 18:51:


Terwijl ik juist denk dat het een optelsom van factoren is .
Weinig beweging, verkeerd voer en verbinding tussen hoefbeen en hoefwand die steeds zwakker wordt en dat we de eerste verschijnselen ervan gewoon niet zien.
Totdat het paard ons wakker schopt. (De kruik gaat zolang te water tot hij barst, wat ik ook al aan Eva schreef)
Hoewel we hiermee wat afdwalen van mijn vraag, vrij vertaald: "gaan er paarden dood aan laminits en alléén aan laminitis"?

Ik heb wat foto's van voeten van Pien gezien die ze maakte tijdens een excursie naar de koniks in Limburg (album verslagen)
Daar zie je voeten met dikke centimeters hoefwand.
Is het heel onaannemelijk dat hierdoor de verbinding gewoon gedeeltelijk losgetrokken wordt (Een kromme hoefwand past slecht op een recht hoefbeen) en daardoor op den duur een mechanische bevangenheid ontstaat? Dus dat die beesten niet door het vele freten , maar door te weinig slijtage/ niet afbreken van de hoeven laminitis krijgen?
En dat het hierdoor minder plotseling en ernstig verloopt?


Ik weet niet waarom je vindt dat je hiermee de kous op je kop gekregen hebt. Wanneer de groei en slijtage in evenwicht is ben je op de best mogelijke manier aan het bekappen.
Ik heb dat nooit bestreden.
Het is nmm wat anders om te stellen doe maar nooit iets aan die voeten, het overtollige stuk breekt vanzelf wel af.

Piet schreef op woensdag 1 juli 2009, 19:28:


en waarom niet, ook dat afbreken gebeurt via natuurlijke kracht- en spanningslijnen
die uiteindelijk weer uitmonden in wat hier doorgaat voor dé natuurlijke hoef,
die ene weet je wel, van die ene dooie mustang.....

Heeft iemand info of foto's van andere rassen en ondergronden dan de eeuwige mustanghoeven. Te denken aan dartmoor en exmoor en new forest in UK, Connemara in Ierland, Camargue in Frankrijk, Sorraia en Garanno in Portugal, Dullmenner Duitsland en Konink Nederland en wellicht de mongoolse pony

Zou interessant zijn in hoeverre de vorm en kwaliteit van de hoeven en b.v. stralen van al deze niet door mensen onderhouden hoeven overeenkomen of juist afwijken.

muriel schreef op woensdag 1 juli 2009, 20:33:


Hoi Muriel,

Wat ik gezien heb van de Garrano's, is dat ze best hoge hielen hebben en geen mustangrol. Jammergenoeg kon ik niet zien hoe de straal eruitzag. Ik heb je een paar foto's gestuurd. (Ik weet niet hoe ik die hier moet plaatsen).

Groet, Tineke

Peter Donck schreef op woensdag 1 juli 2009, 20:16:


Omdat -en dat denk ik dan maar- vóórdat de boel ten leste afbreekt er al zoveel buigkrachten op zijn losgelaten dat dit misschien wel eens mechanische hoefbevangenheid kan veroorzaken. Denk eens aan een uiterste, aan shetjes met omhoogkrullende tenen

Piet schreef op donderdag 2 juli 2009, 12:35:


waar staan shetjes doorgaans ?
in zachte groene weitjes,
daar kan niks afbreken,
jaag die shetjes elke dag een paar keer over straat
(maakt niet uit of er wat afkomt hoor)
en je zal géén turkse sloffen meer zien

Piet schreef op woensdag 1 juli 2009, 19:28:


Zover ik weet gaan daar geen koniks aan dood.


Ik had even niet aan die variant gedacht. Dat is uiteraard ook een mogelijkheid. Maar toch... de oorspronkelijke Bourtange-groep ontwikkelde een soort ski-hoeven, de hengst hadden we Dikke Deur genoemd... maar geen bevangenheden geconstateerd daar!


Daarmee ga je volkomen voorbij aan mijn stelling dat hoe beter de omgeving is voor hoeven, hoe minder je aan hoeven hoeft te klooien. Van die stelling uit beweer ik: als je weinig of niets aan hoeven te doen hebt, is de kans dat de omgeving voor die hoeven prima is erg groot. En daaruit volgend: nageltjes knippen als sluitpost op omgeving. Toch geen rocketscience?

Of ben je mijn demonstratie tegen de schijnnauwkeurigheid van het op-de-millimeter-hoevengeklooi vergeten?


Dit is iets dat ik nooit en te nimmer heb beweerd.

Groninger Landschap heeft wel mijn stelling dat de hoeven bewijzen dat bepaalde terreinen ongeschikt zijn nu overgenomen. Eerst probeerden ze het met andere koniks, de eigenwijsjes, maar met resultaat als tevoren (dus aan de ponies kan het niet liggen want die 2e lichting was speciaal op "geschikte hoeven" geselecteerd door het beheer). Die hadden ook wel netter hoeven toen ze net ingeschaard waren.
Om nog even op Peter in te haken: het beheer kan die hoeven geen pest schelen, maar ze krijgen er klachten over van toeristen (die eigenlijk, eigenlijk ook niet welkom zijn want de territoriumdriften van beheerders zijn oneindig ).

e m kraak schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:06:



Geen uitzondering hoor Egon ,elke groenorganisatie kan het extremisitsche gedoe niet laten .Wordt er ergens een natuurgebied opgekocht zijn de ruiters de eerste die moeten verdwijnen en enkel aan de zijkanten het gebied mogen bewonderen ,vervolgens worden er dwars door dat domein verharde paden aangelegd en verschillende routes voor wandelaar ,ruiters en fietsers en zo creer je weer mooie groepjes om ruzie te maken onderling maar dit effe terzijde van de hoefproblematiek .Pff die hiitte draineert je wel zeg

e m kraak schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:06:


Mooi! Kunnen we dan aannemen dat daar ook geen andere paarden aan dood gaan? En waar dan de schuld ligt als er toch een paard met laminitis wordt afgemaakt? Bij een hele beroepsgroep?
Interessant.....


Nee ben ik niet vergeten, was het daar niet mee eens.
Natuurlijk bekappen is uitgevonden om een paard zo goed mogelijke hoeven te geven, juist als de omstandigheden voor die voeten niet optimaal zijn.
Hoeveel paarden zijn er die zelf voor hun voetonderhoud kunnen zorgen?
Zeer weinig denk ik.
Al die andere hebben dus geen ideale leefomstandigheden.
Maar hoeveel roomser dan de Paus kunnen we zijn? Het is een situatie die slechts zeer langzaam of helemaal niet te veranderen valt.
Daarom vind ik dat je dat ideale in ieder geval voor hun voeten zo goed mogelijk moet nabootsen door ze van optimale slijtage te voorzien en mag je best miereneuken over een millimeter meer of minder als je paard daar schijnbaar, mogelijk, misschien, wie weet, beter mee loopt.
Het stonk ernaar

Kun je in Nederland geschikte terreinen vinden?

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:13:


Dat komt misschien ook voor een groot deel omdat de ruiter "sector" niet zo goed in wetenschap en het daarmee zichzelf verdedigen is.
Er bestaat onderzoek, al kan ik dat zo gauw niet citeren - weet heel zeker dat het er is - dat aangeeft dat juist ruiterpaden en zelfs vrije toegankelijkheid bevorderlijk zijn voor de ecologie van "natuur"gebieden.
In algemeenheid is dat nou ook weer niet zo moeilijk te bedenken; het voegt immers gradiënten toe en dus per definitie ecologische verrijking.

Er zijn, mede op grond van daarvan, ondertussen alweer terreinen opengesteld (ik meen op de Veluwe...).

Er ander hard argument tegen afsluiting voor ruiterij is dat de beheerder maar uit moet leggen waarom permanente betreding door paarden (begrazing) dan wél wenselijk is....

Piet schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:49:


Mijn erf, blijkbaar. En dat is niet mijn verdienste maar een stom toeval. En vraag me ook niet waarom dat tot zulke goede hoeven leidt want ik weet het niet....
Met die Strasser-site waar je deze week mee aan kwam kan ik helemaal niets. Dat die hoeven niet voldoen aan hun meetlatjes lijkt me voorspelbaar, maar onderzoek is er niet gedaan.

Wat naar mijn mening veel meer aandacht en onderzoek verdient is die omgeving. Ons denkraam is nog lang niet groot genoeg wat dat aangaat, en ik durf te stellen dat paarden evenmin in een typisch prachtige Nederlandse wei thuis horen als in een isoleerbox - het is hun niche met vrijwel zekerheid niet. Dit op grond van gebleken constanten in gezondheidsstatus.
De begrazingen is een verhaal apart, vooral wat dispersie betreft (paarden leggen hun eigen "vette" weiden aan). Ook in dit verhaal is de Oostvaardersplassen resultaatmatig weer het meest interessant: de runderen daar doen het helemaal niet goed i.t.t. tot de paarden. Als dit al niet een enorm niche verschil tussen paarden en runderen duidt weet ik het niet meer....
Ik probeer idd wat verder dan de Nederlandse neus lang is te kijken en vindt daarom resultaten van Nieuw-Zeeland tot de Amerika's even interessant. Zo zijn Nederlandse paarden vrijwel allemaal (veel) te dik want men vindt dat mooi.
Wat het gemeen heeft is dat ik vind dat je naar oorzaken moet kijken wil je de kans lopen iets werkelijk te kunnen verbeteren. Het hele hoefsmederij- en bekapverhaal is daarentegen gericht op gevolgen. Het millimetergepruts even onzinnig als het be-ijzeren. Iets waar een nieuwe "vakgroep" zich probeert mee te profileren.

e m kraak schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:05:


Al diegene die de heide en veluwe terug willen introduceren en tegen de houtkap en aanplanting exoten willen ingaan zullen toch grazers moeten inschakelen hoor ,al zijn het geiten en schapen !! De primaire begroeiing op heide in onze lage landen is altijd zilverberk dan komt eik en zoverder .Ik begrijp niet dat dit aan die zogenaamde natuurkenners moet uitgelegd worden :)*

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:27:


dat weten ze waarschijnlijk beter dan jij hun standpunt begrijpt,
die gekapte heidebossen zijn monoculturen van naaldhout,
bijna totaal oninteressant
heide is al eeuwenlang kultuurgrond door begrazing,
daar houdt natuurpunt zich ook wel aan
alleen is het hen dikke worst wat of wie daar staat te grazen
en ik voel een fazeverschuiving naar tochwel zwaar mechanisch materiaal
(traktoren op lagedrukbanden, hooiers, klepelaars, afvoertuig)
ipv "onkontroleerbare graasbeesten en lastige herdertjes"
ze hebben zowaar het licht van de biomassavergissing gezien,
daarheen gaat nu alle maaisel in het licht van de goddelijke groene-energie,
die eigenlijk ook maar weer een schijnvertoning is......

e m kraak schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:22:


Welke bedoel je, die van die veiling?

In een land als Nederland of Belgie lopen we nu eenmaal over van de compromissen. Kijk naar de boeren die 's- zomers graag hun overstukjes en bij genoeg aanbod zelfs hun weiden, beschikbaar stellen, maar moord en brand schreeuwen als er in de winter een stukje zwart getrapt wordt.
(Nu trap ik een beetje bewust op het hart van Peter)
Al helemáál als je zou voorstellen om een paar paardvriendelijke hectares in te richten, de dommerikken.
Niet alleen dat maar ook het rijden op zich. Ook dat gebeurt meestal over een zachte ondergrond
Onder mijn lesklanten heb ik een hele lieve instructrice, (die mijn kleinzoon rijles geeft, dus die moet lief zijn). Ik was gisteravond wat vroeg en zie haar op de fiets voor me uitrijden terwijl er 2 lessers in draf door de berm!! ipv over het mooie grove asfalt rijden.
Nu kan ik dat in dit geval gemakkelijk verhelpen door er op te wijzen, maar een groot deel van de mensen die wel zelfbekappen blijft in die gewoonte van toen er nog ijzers onder zaten (!) hangen.
Wat ik maar wil zeggen is dat je wel naar oorzaken kunt kijken en moet streven naar verbetering, maar dat we moeten roeien met de riemen die we hebben. Er is gewoon nog veel te veel werk.

Natuurlijk bekappen kan nooit een vak zijn.
Natuurlijk bekappen is het nabootsen van slijtage die je paard zou hebben als hij altijd over harde onregelmatige ondergrond zou lopen, dus eigenlijk dagelijks, omdat je daar geweldige hoeven van krijgt.
Natuurlijk bekappen zou wel een vak kunnen zijn als elk paard eens per 2 maanden over een natuurlijke slijpmachine zou lopen en er tussendoor geen slijtage was.