Anja Seijn schreef op maandag 15 juni 2009, 23:40:
> marianne laenen schreef op maandag 15 juni 2009, 20:26:
>
>> Gudrun schreef op maandag 15 juni 2009, 17:16:
> denk dat het magische woord: "communicatie" heet. De één heeft
> het wel en de ander zal dat nooit krijgen, haast onzichtbare
> communicatie door lichaamstaal! En ik ben bang, Egon, dat dit
> niet rationeel te verklaren is!
Zo zou ik het dus ook omschrijven... Ik denk ook niet in termen als respect of angst... Het is idd. een soort gevoel wat je krijgt als je een paard voor de eerste maal ziet. Intuitief weet je wat voor soort paard het is. Daar handel je naar.
Is het bang, juist overmoedig, kun je het aanraken of niet?
Ik heb trouwens naast Ilias gestaan, in de paddock. Ilias straalt geen agressie uit, wél behoedzaamheid. Voordat iemand die paddock bij hem instapt weet hij precies wat voor persoon dat is. Moet hij aanvallen, moet hij vluchten, of kan hij ongeïnteresseerd doen?
Of... misschien toch een beetje nieuwsgierig? In mijn geval het allerlaatste.
Maar het is Illias die bepaald of jij hem aan mag raken, niet andersom.
Zou je hem dwingen, door hem in een hoek te zetten... zal hij denk ik idd. aanvallen. Kan hij wegkomen zonder confrontatie... zal ie daarvoor kiezen.
Dat is wat ik gevoeld heb aangaande Ilias.
Leuke uitdaging.... haha... die zul je moeten verdienen.
Van de week ben ik bij een 4-jarige luxe Haflinger wezen kijken.
Kan ook niemand op ene normale manier bijkomen. Waarom? Geen idee.
Toevallig was er niemand bij dat paardje, stond alleen in een paddock.
Op hem aflopend, bewust al niet vol aankijkend, lagen z'n oren al plat, neusgaten opgetrokken en zo'n misprijzend klemmondje... heel z'n houding zei: opzouten! Laat me met rust.
Wat kan er gebeurd zijn met zo'n jong dier.... deze wil gewoon helemaal niets van mensen weten en volgens zeggen wil ie nog wel flink meppen ook.
Draait in ieder geval gelijk z'n achterkant naar wie dan ook (mens) toe.
Poeh....
Wat mij meteen opviel was dat 1 oog wat verder uitpuilde als het andere... 1 kant mooi donker oog, de andere kant een flinke witte ring. Of leek alsof het iets meer uitpuilde... kan ook. Gezichtsbedrog.
Ondanks dat toch een heel mooi, luxe ruintje. Maar: 4 jaar... wordt al bereden.
Staakt ook heel fijn onderweg en is dan echt niet meer vooruit te branden.
Tsja.... die verhalen kennen we zo onderhand.
Mijn idee: de hele omgeving nodigt al uit tot zuurpruimen.
Staat alleen, in een kleine paddock, weinig uitzicht, geen maatje, niks.
Misschien een heel introvert karakter. Niet gemakkelijk, niet open... dus mensen begrijpen daar niets van. Gevolg zal zijn: fikse meppen om hem toch voorwaarts te krijgen terwijl er aan échte opvoeding niets gedaan is..
Achterhoeven waren dus al niet bekapt.
Meppen om ervoor te zorgen dat ie niet z'n kont naar je toedraait...
weinig vertrouwen in mensen dus.
Ik hem 'm helemaal niet aangekeken. Wilde alleen dat ie naar mij toe zou komen, dus ben met z'n waterbak gaan spelen (de verhalen hier van de IJsco onthoudend!). Vreselijk interessante waterbak...
Hem ik hem ook verteld. Nou... nog geen 5 min. later stond hij bij mij. Diezelfde waterbak te bekijken. En kon ik over z'n hals kriebelen.
Zure bekken trok ie nog wel.... maar de kriebel werd in dank aanvaard.
Netjes hoofdje afgewend, geen seconde heb ik het idee gehad dat ie zou kunnen bijten of meppen.
Helaas is deze eigendom van iemand die niets van paarden weet. Dit dier moet ene knuffel/speelpony zijn van haar dochter....Het meisje is 8 jaar of zo...
Denk niet dat dit goed gaat aflopen. Want ze kunnen er helemaal niets mee.
Deze heeft helemaal geen respect meer voor mensen.
Tsja.....
Warboel
