stumperd schreef op maandag 30 maart 2009, 15:14:
> Ik moest gewoon even een goed gevoel krijgen want kon niets
> meer door het overlijden van Indy.
> Er zijn de laatste tijd weer zoveel lievelingen heengegaan dat
> Neem van mij aan....ze was op dat moment ook bij je!!,je was
> niet alleen!
>
> Conny
Het lijkt wel of Indy een beetje van ons allemaal was...
Hier ook zo'n typje wat er moeite mee heeft. Blijf er maar aan denken.
En het is zo vreselijk een paard aan koliek kwijt te raken. Hoe herinner ik me Fjordson nog en toen hij in de stal in elkaar zakte. Die vreselijke pijn...
En altijd die dagen, weken, maanden na het verlies. Het duurt zo lang voor je er een beetje aan gewend raakt. Overal is je beestje, overal zie je hem of haar.
Maar Conny heeft ook wel gelijk. Ze blijven allemaal bij je, hoe lang je ze ook kwijt bent. (En het is best druk om me heen...)
Nogmaals sterkte Monique! Ik vind het knap en dapper hoe je over het einde schrijft. Neem de tijd om het te verwerken. Eens komt de dag dat je je eerst de goede dagen van Indy herinnert en dat je over de slechte heel diep na moet denken.
Els.
Warboel
